Stosowanie biwalirudyny u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym w Polsce: aktualizacja stanowiska ekspertów Asocjacji Interwencji Sercowo-Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (original) (raw)
Related papers
Folia Cardiologica …, 2007
Streszczenie Wstęp: W badaniu REPLACE 2 wykazano zarówno bezpieczeństwo, jak i skuteczność stosowania biwalirudyny podczas przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI) dotyczących natywnych tętnic wieńcowych. Nie istnieją natomiast doniesienia na temat bezpieczeństwa zastosowania biwalirudyny w trakcie PCI u pacjentów po przeszczepie serca. Metody: Do badania włączono chorych po zabiegu transplantacji serca, u których wykrywane de novo zmiany w naczyniach wieńcowych zaopatrywano na drodze PCI. Za punkt końcowy badania uznano wystąpienie w ciągu 30 dni po zabiegu: zgonu pacjenta, zawału serca, konieczności wykonania rewaskularyzacji dotyczącej zaopatrywanego wcześniej na drodze PCI naczynia oraz poważnego krwawienia. Wyniki badania porównano zarówno z rezultatami REPLACE 2, jak i z wynikami uzyskanymi w grupie kontrolnej (pacjenci po przeszczepie serca otrzymujący podczas procedur PCI heparynę).
Kardiologia Polska, 2020
Opiekę paliatywną (OP) definiuje się jako aktywną opiekę całościową nad osobami, które żyją z chorobami nieodpowiadającymi na leczenie przyczynowe. Powinno się ją zapewnić wszystkim osobom żyjącym z chorobami serca, w czasie całego okresu życia z chorobą, zawsze wtedy, kiedy istnieją ku temu wskazania, proporcjonalnie do istniejących potrzeb, niezależnie od rozpoznania ani rokowania co do okresu oczekiwanego przeżycia. Może być sprawowana jako podstawowa OP (zwana podejściem paliatywnym) lub jako opieka specjalistyczna (SOP). Podstawowa OP sprawowana jest przez wszystkich profesjonalnych pracowników ochrony zdrowia wykorzystujących podstawy OP w swojej codziennej pracy. Opieka specjalistyczna sprawowana jest przez wielodyscyplinarny zespół paliatywny lub przez specjalistę OP, który reprezentuje taki zespół lub ściśle z nim współpracuje. Podstawowa OP jest wystarczająca do zaspokojenia potrzeb większości chorych żyjących z chorobami serca. Jedynie niewielka grupa chorych ze złożonymi problemami lub trudnymi do leczenia objawami utrzymującymi się pomimo zapewnienia podstawowej OP wymagaczasem jedynie ograniczonego w czasie-włączenia SOP do zespołu opiekującego się chorym. Przed rozpoczęciem paliatywnego lub objawowego leczenia danego objawu, lub przynajmniej równolegle z jego początkiem, należy przeanalizować możliwość swoistego leczenia przyczynowego i wdrożyć je, jeśli jest to zasadne. W przypadku dolegliwości mogących stanowić konsekwencję choroby układu krążenia należy się upewnić, że stosowane leczenie kardiologiczne jest optymalne. W celu uniknięcia cierpienia spowodowanego terapią wysokoenergetyczną dopuszcza się deaktywowanie funkcji kardiowersji/defibrylacji w implantowanych kardiowerterach-defibrylatorach. Rozmowę na temat przyszłego stanu zdrowia pacjenta, zwłaszcza na temat krańca jego życia, lekarz powinien rozpocząć z wyprzedzeniem, zanim stan pacjenta się pogorszy, utrudniając tym samym aktywny udział pacjenta w rozmowie. Często proces komunikowania się stanowi wyzwanie zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza. Aby się upewnić, że jakość komunikowania jest wysoka, i ułatwić aktywne angażowanie SŁOWA KLUCZOWE opieka paliatywna, komunikacja medyczna, niewydolność serca, nadciśnienie płucne, dorośli żyjący z wrodzoną wadą serca
Folia Cardiologica, 2003
Outcome of patients with ST-segment elevation myocardial infarction and multivessel coronary artery disease treated by immediate coronary angioplasty Background: Percutaneous coronary interventions (PCI) improved survival of patients with acute myocardial infarction (AMI) but presence of multivessel coronary artery disease still significantly affect the outcome of these patients. The aim of the study was to compare inhospital course of patients with AMI treated by immediate angioplasty with single-and multivessel coronary artery disease. Material and methods: A total of 514 patients with multivessel (MVD) were compared to 456 patients with single-vessel coronary artery disease (SVD). All the patients were treated by immediate PCI for AMI. Thrombolytic treatment was administered before PCI to 378 (39%) of patients. Results: MVD group patients were older and the time from the onset of AMI to admission was longer. Diabetes, history of hypertension, prior myocardial infarction and incidence of cardiogenic shock on admission were more frequent in the MVD group. Final TIMI flow 3 was achieved in 89.1% in MVD vs. 91.5% in SVD group (NS). In the subgroups of patients with cardiogenic shock final TIMI 3 was achieved in 70% vs. 78% in MVD and SVD groups respectively (NS). The rates of bleeding complications were similar in both groups. Left ventricle ejection fraction measured at discharge was lower in MVD patients. Additional revascularisation procedures during hospital stay were more frequent in MVD group. Inhospital mortality was higher in patients with multivessel disease (8.0% vs. 2.6%; p < 0.0003). Conclusions: Patients with multivessel coronary artery disease present many factors adversely influencing the prognosis. One of the reasons for higher in-hospital mortality in these patients is higher incidence of cardiogenic shock on admission.
Folia Cardiologica …, 2007
Wstęp: Wysoka śmiertelność wewnątrzszpitalna chorych we wstrząsie kardiogennym zmniejsza się dzięki stosowaniu terapii interwencyjnej. Celem pracy była ocena wyników leczenia pacjentów we wstrząsie kardiogennym, spowodowanym chorobą pnia lewej tętnicy wieńcowej, za pomocą angioplastyki z implantacją stentów. Metody: Grupę 71 kolejnych osób, leczonych ze wskazań nagłych z powodu choroby pnia lewej tętnicy wieńcowej (38 we wstrząsie kardiogennym podczas przyjęcia i 33 bez objawów wstrząsu) poddano rocznej klinicznej i angiograficznej obserwacji. Oceniano śmiertelność okołozabiegową oraz w obserwacji odległej, a także częstość występowania restenozy i ponownych interwencji wieńcowych.
2007
Streszczenie Większość energii serce uzyskuje ze spalania wolnych kwasów tłuszczowych. W przewlekle niedokrwionym mięśniu sercowym trimetazydyna zwiększa produkcję trifosforanu adenozyny (ATP) w procesie utleniania glukozy. Cytoprotekcyjne działanie trimetazydyny na poziomie komórkowym powoduje zwiększenie gromadzenia radioznacznika w scyntygrafii perfuzyjnej, czemu towarzyszy poprawa pracy serca, w tym wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością wieńcową klinicznym wykładnikiem optymalizacji produkcji ATP jest zmniejszenie nasilenia dolegliwości dławicowych i poprawa tolerancji wysiłku. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 297-302) Słowa kluczowe: trimetazydyna, choroba niedokrwienna serca, frakcja wyrzutowa lewej komory, SPECT Serce płodu pracujące w warunkach przewle-kłej hipoksji uzyskuje energię głównie z utleniania glukozy. Przestawienie metabolizmu na korzyść kwasów tłuszczowych (FFA, free fatty acids) nastę-puje wkrótce po urodzeniu [1]. ...