[Coordinated heart failure care in Poland: towards optimal organisation of the health care system] (original) (raw)
Related papers
Kardiologia Polska, 2020
Opiekę paliatywną (OP) definiuje się jako aktywną opiekę całościową nad osobami, które żyją z chorobami nieodpowiadającymi na leczenie przyczynowe. Powinno się ją zapewnić wszystkim osobom żyjącym z chorobami serca, w czasie całego okresu życia z chorobą, zawsze wtedy, kiedy istnieją ku temu wskazania, proporcjonalnie do istniejących potrzeb, niezależnie od rozpoznania ani rokowania co do okresu oczekiwanego przeżycia. Może być sprawowana jako podstawowa OP (zwana podejściem paliatywnym) lub jako opieka specjalistyczna (SOP). Podstawowa OP sprawowana jest przez wszystkich profesjonalnych pracowników ochrony zdrowia wykorzystujących podstawy OP w swojej codziennej pracy. Opieka specjalistyczna sprawowana jest przez wielodyscyplinarny zespół paliatywny lub przez specjalistę OP, który reprezentuje taki zespół lub ściśle z nim współpracuje. Podstawowa OP jest wystarczająca do zaspokojenia potrzeb większości chorych żyjących z chorobami serca. Jedynie niewielka grupa chorych ze złożonymi problemami lub trudnymi do leczenia objawami utrzymującymi się pomimo zapewnienia podstawowej OP wymagaczasem jedynie ograniczonego w czasie-włączenia SOP do zespołu opiekującego się chorym. Przed rozpoczęciem paliatywnego lub objawowego leczenia danego objawu, lub przynajmniej równolegle z jego początkiem, należy przeanalizować możliwość swoistego leczenia przyczynowego i wdrożyć je, jeśli jest to zasadne. W przypadku dolegliwości mogących stanowić konsekwencję choroby układu krążenia należy się upewnić, że stosowane leczenie kardiologiczne jest optymalne. W celu uniknięcia cierpienia spowodowanego terapią wysokoenergetyczną dopuszcza się deaktywowanie funkcji kardiowersji/defibrylacji w implantowanych kardiowerterach-defibrylatorach. Rozmowę na temat przyszłego stanu zdrowia pacjenta, zwłaszcza na temat krańca jego życia, lekarz powinien rozpocząć z wyprzedzeniem, zanim stan pacjenta się pogorszy, utrudniając tym samym aktywny udział pacjenta w rozmowie. Często proces komunikowania się stanowi wyzwanie zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza. Aby się upewnić, że jakość komunikowania jest wysoka, i ułatwić aktywne angażowanie SŁOWA KLUCZOWE opieka paliatywna, komunikacja medyczna, niewydolność serca, nadciśnienie płucne, dorośli żyjący z wrodzoną wadą serca
Streszczenie Relacja, która nawiązuje się podczas spotkania lekarza czy innego członka personelu medycz-nego z pacjentem, jest czynnikiem mogącym wpływać na przebieg i skuteczność procesu lecze-nia oraz na wytworzenie w pacjencie postawy sprzyjającej podjęciu wyzwania, jakim jest doświadczanie choroby i powrót do zdrowia. Nie można podać jednoznacznych wytycznych dotyczących tego, jak ta relacja powinna wyglądać, ponieważ jej przebieg zależy nie tylko od indywidualnych cech temperamentalno-osobowościowych obu stron, ale także od kontekstu sytuacji, w której toczy się rozmowa. Z oczywistych powodów inaczej będzie ona przebiegała w przypadku zagrożenia życia pacjenta, kiedy lekarz dysponuje ograniczoną ilością czasu i swoje wypowiedzi ogranicza do meritum sprawy, a inaczej w sytuacji, w której może on sobie pozwolić na dłuższą rozmowę z chorym. Z tego powodu informacje zamieszczone w niniejszym tekście należy potraktować jako pewnego rodzaju podpowiedź, a nie zbiór sztywnych zasad. Wa...
An appraisal of the situation of the palliative care in Poland in 2016
Medycyna Paliatywna, 2018
W pracy dokonano oceny sytuacji oraz dostępności opieki paliatywnej w 2016 r. Do przygotowania niniejszego opracowania wykorzystano dane ze stron internetowych centrali oraz oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia, Ministerstwa Zdrowia, Centrum Kształcenia Pielęgniarek i Położnych, Centrum Egzaminów Medycznych, a także mapy potrzeb zdrowotnych z 2014 r. i dane Głównego Urzędu Statystycznego. Wykazano, że dostęp do świadczeń gwarantowanych z opieki paliatywnej i hospicyjnej w Polsce jest zróżnicowany, a dysproporcje pomiędzy województwami dotyczą liczby jednostek, nakładów na jednego mieszkańca oraz dostępu do świadczeń. Najlepsza dostępność dotyczy świadczeń domowych, najmniejsza ambulatoryjnych. Aby poprawić dostęp do świadczeń stacjonarnych, konieczny jest nie tylko wzrost nakładów finansowych na świadczenia, ale i wzrost nakładów na infrastrukturę. Stan zasobów kadrowych w opiece paliatywnej jest dość dobry, jednak rosnące zapotrzebowanie na opiekę paliatywną powoduje wzrost zapotrzebowania na kadrę specjalistyczną.
Care services in the form of personal assistance in Poland and other countries
2016
This article deals with personal assistance for the severely, discussing how they can lead an independent and active life, a life of their own choosing. This kind of service has been provided since the 1980s, first in the USA and later in many countries of Europe, as well as in Australia and Canada, as a result of the international movement of Independent Living. It is an alternative to the traditional care provided by social services in residential institutions, and requires a change of thinking for the recipients of care as well as for the service providers. Needed also are appropriately designed directives to manage safety and employment. Basically none of this exists in Poland. There is an opportunity for their implementation in the new laws regarding social welfare and the existing project of 2015 in aid of dependent.
The appraisal of the situation of the palliative care in Poland in 2017
Medycyna Paliatywna, 2018
W pracy dokonano oceny sytuacji, finansowania oraz dostępności opieki paliatywnej w Polsce w 2017 r. Do przygotowania niniejszego opracowania wykorzystano dane Narodowego Funduszu Zdrowia, Ministerstwa Zdrowia, Centrum Kształcenia Pielęgniarek i Położnych, Centrum Egzaminów Medycznych oraz raporty konsultantów. Wykazano, że dostęp do świadczeń gwarantowanych z opieki paliatywnej i hospicyjnej w Polsce jest zróżnicowany regionalnie. Dysproporcje pomiędzy województwami dotyczą liczby jednostek, nakładów na jednego mieszkańca oraz dostępności świadczeń. Najlepsza dostępność dotyczy świadczeń domowych. Wprowadzenie nowych taryf świadczeń w dziedzinie opieki paliatywnej i hospicyjnej w 2017 r. spowodowało zwiększenie nakładów na opiekę paliatywną o ponad 30%. Największy wzrost nakładów dotyczył opieki stacjonarnej. Stan zasobów kadrowych w opiece paliatywnej można uznać za zadowalający, jednak wraz ze wzrostem zapotrzebowania na opiekę paliatywną będzie rosło zapotrzebowanie na kadrę specjalistyczną.
Medycyna Pracy, 2019
Wstęp: W artykule przedstawiono stan promocji zdrowia w zakładach pracy w Polsce na grudzień 2017 r. Materiał i metody: W reprezentatywnej próbie 1000 firm zatrudniających powyżej 50 osób wykorzystano standaryzowane wywiady osobiste wspomagane komputerowo (computer-assisted personal interviews-CAPI). Wyniki: Niewiele zakładów pracy (37%) zna potrzeby zdrowotne swoich pracowników. Co czwarty przyznaje jednak, że dba o ich zdrowie bardziej, niż wymaga tego prawo, oraz deklaruje wzrost zaangażowania w działania prozdrowotne. Jednocześnie 55% organizacji sponsoruje pracownikom abonamenty sportowe, a 52% opiekę medyczną. Co druga firma wspiera ich aktywność fizyczną w inny sposób oraz doskonali środowisko pracy. Co trzecia promuje profilaktykę medyczną, dba o redukcję stresu i zdrowe odżywianie się pracowników, rozwiązuje problemy konsumpcji alkoholu. Wskazywane powody takich działań to przede wszystkim troska o wizerunek firmy (79%) i dobrą atmosferę społeczną (72%) oraz efektywność zawodową pracowników (69%), a niestety rzadko-profilaktyka problemów zdrowotnych (43%). Efekty przedsięwzięć promujących zdrowie w miejscu pracy to poprawa wydajności (50%) i stanu zdrowia pracowników (49%) oraz zwiększenie ich deklarowanej identyfikacji z firmą (47%). Przeszkody w prowadzeniu takich działań to niedobór środków finansowych (53%), brak sprzyjających rozwiązań fiskalno-prawnych (48%), małe zainteresowanie pracowników (45%), niedostatki kadrowe osób przygotowanych do zarządzania promocją zdrowia (42%) oraz niewielka wiedza na temat korzyści ich wdrożenia (37%). Firmy świadomie zaangażowane w promocję zdrowia i monitorujące potrzeby zdrowotne pracowników realizują więcej, niż ogół zakładów pracy, tego rodzaju działań, częściej je ewaluują, dostrzegają ich pozytywne efekty oraz potrafią lepiej motywować zatrudnionych. Wnioski: Istnieje potrzeba wypracowania rozwiązań systemowych sprzyjających promocji zdrowia w firmach, upowszechniania wiedzy o związanych z nią korzyściach oraz przeprowadzania szkoleń dla zarządzających zdrowiem personelu. Med. Pr. 2019;70(3):275-294 Słowa kluczowe: zarządzanie zasobami ludzkimi, program wellness, zdrowie i bezpieczeństwo pracy, promocja zdrowia w pracy, świadczenia pozapłacowe, wizerunek pracodawcy
Zasoby lekarzy w systemie ochrony zdrowia – Polska na tle wybranych krajów europejskich
Problemy Zarządzania, 2017
Podstawą każdego systemu ochrony zdrowia są pracownicy medyczni, którzy stanowią główne zasoby warunkujące poziom dostępności i jakości usług medycznych. W polskim systemie ochrony zdrowia od wielu lat występuje problem braku równowagi między stale rosnącym popytem na usługi zdrowotne a podażą zasobów ludzkich niezbędnych do zaspokojenia potrzeb zdrowotnych społeczeństwa. Celem opracowania jest zbadanie dostępności personelu medycznego w Polsce i jej ocena na tle innych krajów OECD w okresie 2000-2012. W artykule dokonano również diagnozy przyczyn małej dostępności personelu medycznego w polskim systemie ochrony zdrowia. W badaniu uwzględniono trzy grupy pracowników. Są to: lekarze, pielęgniarki i położne. W analizie uwzględniono najbardziej aktualne problemy polskiego systemu ochrony zdrowia, w tym: migracji personelu medycznego, rosnących potrzeb społecznych na skutek zmian demograficznych i przewidywanego starzenia się społeczeństwa. Materiałem źródłowym do opracowania niniejszej analizy były dane pochodzące z bazy OECD, Naczelnej Izby Lekarskiej i Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych. Słowa kluczowe personel medyczny, zasoby ludzkie w ochronie zdrowia, dostępność lekarzy, pielęgniarek i położnych Wstęp Procesy zachodzące w systemie ochrony zdrowia wpływają w dużym stopniu na sytuację społeczno-ekonomiczną kraju i jakość życia jego mieszkańców. Z drugiej strony, efektywne funkcjonowanie systemu zdrowotnego zależy od różnorodnych
Physician Resources in the Health System – Comparison of Poland and Selected European Countries
2017
The aim of the study was to compare physician resources in the Polish health system and other European countries in the years 2005–2015. An attempt was made to answer the question of whether there is a link between the number of physicians and the model of the health-care system in a given country. It was attempted to determine what is the reason for Poland’s distant places on the lists of doctors holding the license and practicing per 1000 inhabitants. The basic items of the “inflows” to (medical graduates, immigrants) and “outflows” from (retirement, emigrants, transfers to non-medical professions) the resources of doctors are indicated. Attention has been paid to the areas in need of systemic changes that may lead to an increase in the resources of physicians in Poland.
Quality of life in patients with heart failure
Zenodo (CERN European Organization for Nuclear Research), 2021
Jakość życia pacjentów z niewydolnością serca Quality of life in patients with heart failure STRESZCZENIE Jakość życia w niewydolności serca (NS) jest niezmiernie ważnym elementem przebiegu choroby oraz procesu leczenia, obniża bowiem poziom życia pacjentów w szerokim zakresie, istotnie większym niż inne choroby przewlekłe. Niekorzystny wpływ NS na jakość życia ma złożony charakter i wypływa z obecności objawów przedmiotowych oraz podmiotowych, poczucia bezpośredniego zagrożenia życia, wielokrotnych hospitalizacji. Jednocześnie dotyka wszystkich fundamentalnych sfer życia człowieka. W sferze fizycznej pacjenci najczęściej odczuwają skutki objawów podmiotowych, do których należą między innymi zmniejszenie ogólnej wydolności organizmu, duszności, zmęczenie, obniżony poziom energii, obrzęki oraz problemy ze snem. W sferze psychologicznej u chorych z NS częściej występują zaburzenia na poziomie emocjonalnym, w szczególności wysoki poziom lęku oraz depresja. W sferze społecznej u pacjentów może wystąpić pogorszenie kontaktów społecznych oraz relacji z bliskimi, a także trudności w codziennym życiu zawodowym. Na subiektywną ocenę jakości życia wpływ mają również takie parametry, jak płeć i wiek. Jakość życia jest niżej oceniana przez kobiety, co jest spójne z oceną jakości życia w grupie pacjentów kardiologicznych, a także przez pacjentów w młodszym wieku. Wśród osób młodszych objawy choroby związane z NS oraz przebieg leczenia ograniczają możliwości wypełniania podstawowych ról społecznych w zakresie zakładania rodziny czy budowania kariery profesjonalnej. Trudnym doświadczeniem dla pacjenta jest także schemat leczenia, szczególnie w zaawansowanym stadium choroby, gdy niezbędne stają się metody niefarmakologiczne: interwencja przezskórna, elektroterapia czy leczenie kardiochirurgiczne. Niezależnie od tego również terapia medyczna przyczynia się do obniżenia jakości życia chorego. W ostatnich latach udaje się zahamować wieloletnią tendencję wzrostową zachorowalności na NS ze względu na wyższą skuteczność działań prewencyjnych oraz lepszą kontrolę czynników ryzyka, głównie w grupie pacjentów młodszych. Niestety, wciąż obserwuje się niski poziom współpracy ze strony chorych w zakresie przestrzegania zaleceń lekarskich, dlatego powstaje obecnie wiele programów interwencyjno-edukacyjno-motywujących ukierunkowanych na wsparcie pacjentów w procesie leczenia oraz prowadzeniu zdrowego stylu życia.
Medycyna Pracy, 2016
Wstęp: Zbadano aktywność przedsiębiorstw w Polsce w zakresie promocji zdrowia pracowników. Ustalono, jak dużo firm i jakie nieobligatoryjne działania prozdrowotne podejmowało, jakie były powody i jakie przeszkody w ich realizacji, czy firmy monitorowały swoją aktywność i co oceniały, jak motywowały personel do dbania o zdrowie, czy wielkość i kondycja ekonomiczna firm różnicowała ich aktywność. Materiał i metody: Reprezentatywne badanie 1000 firm zatrudniających > 50 pracowników. Wywiady telefoniczne ze wspomaganiem komputerowym (computer assisted telephone interviewing-CATI) z reprezentantami zarządów (listopad-grudzień 2015 r.). Wyniki: Co drugie przedsiębiorstwo podejmowało nienakazane prawem działania na rzecz zdrowia pracowników. Najczęściej oferowały opiekę medyczną, wspierały aktywność fizyczną, dbały o środowisko pracy bardziej, niż wymagają przepisy. Robiły to, żeby budować swój dobry wizerunek, poprawiać produktywność i ograniczać koszty. Znaczenie miały też: tradycja takich działań w firmie, osobiste nastawienie pracodawcy i chęć wzmocnienia witalności pracowników. Mimo dobrej kondycji ekonomicznej firm podstawową przeszkodą w działaniach był niedobór środków finansowych. Do utrudnień należały też: niedostatek zachęt ze strony państwa, zaabsorbowanie kadry zarządzającej, brak wiedzy o korzyściach z promocji zdrowia i dobrej oferty usług prozdrowotnych. Niewiele firm motywowało pracowników do promocji zdrowia i prowadziło jej ewaluację. Wnioski: Rozwój promocji zdrowia w firmach wymaga popularyzowania korzyści z nią związanych wśród pracodawców, szkolenia pracowników działu kadr i zasobów ludzkich (human resources-HR) oraz bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp) w zarządzaniu projektami prozdrowotnymi, wdrożenia systemowych ulg i prestiżowych wyróżnień dla firm promujących zdrowie, wzmocnienia naukowych badań uwarunkowań i skuteczności działań prozdrowotnych w przedsiębiorstwach. Istotna jest tu rola państwa we współpracy z podmiotami zaangażowanymi w te obszary aktywności.