Wytyczne ESC dotyczące rozpoznania oraz leczenia ostrej i przewlekłej niewydolności serca na 2016 rok. Komentarz ekspertów Sekcji Niewydolności Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (original) (raw)
Related papers
Streszczenie Relacja, która nawiązuje się podczas spotkania lekarza czy innego członka personelu medycz-nego z pacjentem, jest czynnikiem mogącym wpływać na przebieg i skuteczność procesu lecze-nia oraz na wytworzenie w pacjencie postawy sprzyjającej podjęciu wyzwania, jakim jest doświadczanie choroby i powrót do zdrowia. Nie można podać jednoznacznych wytycznych dotyczących tego, jak ta relacja powinna wyglądać, ponieważ jej przebieg zależy nie tylko od indywidualnych cech temperamentalno-osobowościowych obu stron, ale także od kontekstu sytuacji, w której toczy się rozmowa. Z oczywistych powodów inaczej będzie ona przebiegała w przypadku zagrożenia życia pacjenta, kiedy lekarz dysponuje ograniczoną ilością czasu i swoje wypowiedzi ogranicza do meritum sprawy, a inaczej w sytuacji, w której może on sobie pozwolić na dłuższą rozmowę z chorym. Z tego powodu informacje zamieszczone w niniejszym tekście należy potraktować jako pewnego rodzaju podpowiedź, a nie zbiór sztywnych zasad. Wa...
Kardiologia Polska, 2020
Opiekę paliatywną (OP) definiuje się jako aktywną opiekę całościową nad osobami, które żyją z chorobami nieodpowiadającymi na leczenie przyczynowe. Powinno się ją zapewnić wszystkim osobom żyjącym z chorobami serca, w czasie całego okresu życia z chorobą, zawsze wtedy, kiedy istnieją ku temu wskazania, proporcjonalnie do istniejących potrzeb, niezależnie od rozpoznania ani rokowania co do okresu oczekiwanego przeżycia. Może być sprawowana jako podstawowa OP (zwana podejściem paliatywnym) lub jako opieka specjalistyczna (SOP). Podstawowa OP sprawowana jest przez wszystkich profesjonalnych pracowników ochrony zdrowia wykorzystujących podstawy OP w swojej codziennej pracy. Opieka specjalistyczna sprawowana jest przez wielodyscyplinarny zespół paliatywny lub przez specjalistę OP, który reprezentuje taki zespół lub ściśle z nim współpracuje. Podstawowa OP jest wystarczająca do zaspokojenia potrzeb większości chorych żyjących z chorobami serca. Jedynie niewielka grupa chorych ze złożonymi problemami lub trudnymi do leczenia objawami utrzymującymi się pomimo zapewnienia podstawowej OP wymagaczasem jedynie ograniczonego w czasie-włączenia SOP do zespołu opiekującego się chorym. Przed rozpoczęciem paliatywnego lub objawowego leczenia danego objawu, lub przynajmniej równolegle z jego początkiem, należy przeanalizować możliwość swoistego leczenia przyczynowego i wdrożyć je, jeśli jest to zasadne. W przypadku dolegliwości mogących stanowić konsekwencję choroby układu krążenia należy się upewnić, że stosowane leczenie kardiologiczne jest optymalne. W celu uniknięcia cierpienia spowodowanego terapią wysokoenergetyczną dopuszcza się deaktywowanie funkcji kardiowersji/defibrylacji w implantowanych kardiowerterach-defibrylatorach. Rozmowę na temat przyszłego stanu zdrowia pacjenta, zwłaszcza na temat krańca jego życia, lekarz powinien rozpocząć z wyprzedzeniem, zanim stan pacjenta się pogorszy, utrudniając tym samym aktywny udział pacjenta w rozmowie. Często proces komunikowania się stanowi wyzwanie zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza. Aby się upewnić, że jakość komunikowania jest wysoka, i ułatwić aktywne angażowanie SŁOWA KLUCZOWE opieka paliatywna, komunikacja medyczna, niewydolność serca, nadciśnienie płucne, dorośli żyjący z wrodzoną wadą serca
Folia Cardiologica, 2003
Outcome of patients with ST-segment elevation myocardial infarction and multivessel coronary artery disease treated by immediate coronary angioplasty Background: Percutaneous coronary interventions (PCI) improved survival of patients with acute myocardial infarction (AMI) but presence of multivessel coronary artery disease still significantly affect the outcome of these patients. The aim of the study was to compare inhospital course of patients with AMI treated by immediate angioplasty with single-and multivessel coronary artery disease. Material and methods: A total of 514 patients with multivessel (MVD) were compared to 456 patients with single-vessel coronary artery disease (SVD). All the patients were treated by immediate PCI for AMI. Thrombolytic treatment was administered before PCI to 378 (39%) of patients. Results: MVD group patients were older and the time from the onset of AMI to admission was longer. Diabetes, history of hypertension, prior myocardial infarction and incidence of cardiogenic shock on admission were more frequent in the MVD group. Final TIMI flow 3 was achieved in 89.1% in MVD vs. 91.5% in SVD group (NS). In the subgroups of patients with cardiogenic shock final TIMI 3 was achieved in 70% vs. 78% in MVD and SVD groups respectively (NS). The rates of bleeding complications were similar in both groups. Left ventricle ejection fraction measured at discharge was lower in MVD patients. Additional revascularisation procedures during hospital stay were more frequent in MVD group. Inhospital mortality was higher in patients with multivessel disease (8.0% vs. 2.6%; p < 0.0003). Conclusions: Patients with multivessel coronary artery disease present many factors adversely influencing the prognosis. One of the reasons for higher in-hospital mortality in these patients is higher incidence of cardiogenic shock on admission.
2012
WSTĘP Mimo coraz obszerniejszej wiedzy dotyczącej diagnostyki i leczenia chorych z ostrą zatorowością płucną (OZP) wciąż istnieją sytuacje, kiedy trudno jest zaproponować postępowanie zgodne z medycyną opartą na dowodach naukowych. Jedną z nich jest stwierdzenie skrzeplin w jamach prawego serca (RIHT, right heart mobile thrombi). Chociaż ich uwidocznienie u chorego z klinicznym podejrzeniem OZP potwierdza jej rozpoznanie, to znaczenie kliniczne RIHT, a przede wszystkim optymalny sposób leczenia, wciąż nie są jednoznacznie określone. Dostępne dane pochodzące głównie z opisów pojedynczych przypadków lub analiz małych grup pacjentów pozwalają jednak stwierdzić, że obecność RIHT wiąże się ze znacznie cięższym przebiegiem choroby i zwiększoną śmiertelnością. Ten stan rzeczy znalazł odzwierciedlenie w aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących diagnostyki i leczenia OZP opublikowanych w 2008 r. Autorzy wytycznych są zgodni co do tego, że uwidocznienie RIHT powinno być rozpatrywane jako stan zagrożenia życia związany z wysokim ryzykiem nawrotu lub zgonu w przebiegu zatorowości płucnej, jednocześnie stwierdzając, że: "niezbędne jest natychmiastowe leczenie, lecz z uwagi na brak badań klinicznych z randomizacją jego optymalny rodzaj jest kontrowersyjny" [1]. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy dotyczącego klinicznego znaczenia skrzeplin uwidacznianych w jamach prawego serca. EPIDEMIOLOGIA I ETIOPATOGENEZA Skrzepliny w jamach prawej części serca rozpoznaje się u ok. 4% ogółu osób z OZP [2-4]. Na oddziałach intensywnej terapii wśród pacjentów hospitalizowanych z powodu OZP
Powikłania infekcyjne dializy otrzewnowej — przegląd aktualnego piśmiennictwa i rekomendacji ISPD
2017
Among infectious complications of peritoneal dialysis including exit site infection, tunnel infection and peritoneal dialysis related peritonitis, the last one remains the most common and the most serious. Starting from 1983, the recommendations of International Society of Peritoneal Dialysis (ISPD) on infectious complications are constantly updated. The latest update on peritonitis prevention and treatment was published in 2016. The article presents some of the issues with special attention paid to new recommendations.