Rest cure – XIX-wieczna terapia nudą Silasa Weira Mitchella w opowiadaniu „Żółta tapeta” Charlotte Perkins Gilman (original) (raw)
Related papers
Arcybaszew, śmierć i mucha : o "Sali nieuleczalnie chorych" słów kilka
2017
This article examines the problem of man’s attitude towards death, it analyses antithesis: natural (the world of ill people) - artificial (figure of the physician) and describes the symbolism of a fly in the Mikhail Artsybashev’s story Untreatable patients ward. The author of the article comes to the conclusion that fly as an insect of “inferior world” - the world of decomposition and death - performs completely different role: the fly transforms into a symbol of life and vital force. It changes into a mediator between life and death. The fly anticipates a “rebirth” of the boy, the only character in the story who will recover
Niepełnosprawność non – fiction. "Cela" Anny Sobolewskiej
Tutoring Gedanensis
Wstęp Niepełnosprawność. Tak wiele obrazów pojawia się w głowie, gdy się o niej pomyśli. Niestety, w większości są to skojarzenia negatywne, gdyż nadal uznawana jest w społeczeństwie za defekt, oznakę mniejszej wartości. Mimo stopniowego rozpowszechniania wizerunku niepełnosprawnego w mediach i dostępności wielu materiałów popularnonaukowych, w XXI wieku nadal jest tematem tabu. Powoduje to wiele barier stawianych przez "zdrową" część społeczeństwa, barier, które są nie do pokonania dla osób niepełnosprawnych. A na początek wystarczy tak niewiele. Trzeba tylko zmienić nastawienie. Bibliografia książek o niepełnosprawności obfituje w specjalistyczne publikacje medyczne, psychologiczno-pedagogiczne, poradniki dla nauczycieli i rodziców, jak również w literaturę dokumentu osobistego, w której autor opisuje swoje doświadczanie niepełnosprawności lub życia w jej bliskim otoczeniu. Spośród wszystkich dostępnych tekstów, to właśnie ten ostatni typ uważam za najcenniejszy. Przykładem takiego dzieła jest książka Anny Sobolewskiej Cela. Odpowiedź na zespół Downa. Napisana została z perspek
Stany i doświadczenia liminalne w lirykach Piotra/Petera Lachmana
Rocznik Komparatystyczny
Lachmann jest dwujęzycznym poetą, eseistą, dramaturgiem, tłumaczem literatury polskiej na język niemiecki i literatury niemieckiej na język polski, a od ponad trzydziestu lat reżyserem eksperymentalnego Videoteatru Poza znajdującego się na warszawskim Mokotowie. Peter-Jörg Lachmann 1 urodził się 21 października 1935 roku w niemieckiej rodzinie w Gleiwitz na terenie południowowschodniej prowincji Trzeciej Rzeszy. Przez ponad dwa lata (od września 1942 roku) uczęszczał do niemieckiej szkoły, Volksschule, w której zajęcia zakończyły się jesienią 1944 roku. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Górny Śląsk rodzina Lachmannów pozostała w rodzinnym mieście. Dlatego jesienią 1945 roku Peter trafił do polskiej szkoły. Młodego Niemca, nieznającego polszczyzny, traktowano jak zgermanizowanego autochtona, który był zmuszony błyskawicznie opanować nowy język w mowie i piśmie. Po kilkunastu latach, na fali października 1956 roku, Lachmann-student Politechniki w Gliwicach-zadebiutował w lokalnej prasie jako polski poeta. Rok później razem z matką i młodszą siostrą wyjechał
Nieheteronormatywność i kultura psychoterapii
Forum Socjologiczne
Nonheteronormativity and culture of psychotherapyCulture has a paramount impact on every aspect of psychotherapy, its conceptualizations, classifications, diagnostic procedures, use of psychometric tools, implementation of therapeutic approaches and outcome expectations. Cultural changes evoke psychotherapeutic permutations, they may be subtle but at times shifts are radical. Nonheteronormativity serves as an interesting example of struggles between forces of sexual liberation and social control. This article objective is to present selected aspects, dynamics of changes as well as relatively stable tendencies regarding capricious relations between homosexuality and psychotherapy, which could be perceived as vehicle of self-realization and/or agency of control.
Teksty Drugie, 2021
Wasowski został nie tylko potłumaczem, ale i pomagikiem. Postanowił bowiem pomóc autorowi […], wspomagając jego geniusz polszczyzną, którą włada ze zręcznością magika. W efekcie powstał tekst w sposób szczególny wzbogacony wkładem tłumacza, a talent i polot pomagika sprawia, że często trudno zgadnąć, gdzie kończy się jeden geniusz, a zaczyna drugi. W tym miejscu można by zadać pytanie, które nurtuje badaczy przekładu od początku: jak wyznaczyć granice przekładu? 63 Wydaje się, że gdyby wytyczało je tylko tworzenie słów-walizek, to w przypadku dwunastego polskiego tłumaczenia Alice można by je było przekraczać bezkarnie i z czystą przyjemnością, choćby po to, by poszerzać normy i zasoby własnego języka, bardzo dobrze się przy tym bawiąc.
Postać kobiety w korespondencji Gustava Klimta, Egona Schielego i Oskara Kokoschki
Orbis Linguarum, 2018
Przywodząc na myśl dorobek artystyczny trzech największych przedstawicieli wiedeńskiej moderny, tj. Gustava Klimta, Egona Schielego i Oskara Kokoschki, nie sposób pominąć miejsca, jakie w ich twórczości zajmują kobiety. Celem niniejszego tekstu będzie więc analiza relacji, jakie łączyły Gustava Klimta, Egona Schielego i Oskara Kokoschkę z istotnymi dla nich kobietami oraz ustalenie, jakie kwestie i tematy dominowały w ich wzajemnej korespondencji. W przypadku Gustava Klimta będzie to jego wieloletnia towarzyszka, partnerka i przyjaciółka-Emilie Flӧge, w przypadku Egona Schielego-żona Edith, w przypadku Oskara Kokoschki natomiast-jego kochanka Alma Mahler. Korespondencja Egona Schielego poszerzona zostanie dodatkowo o listy, w których wspomina on nazwisko swojej kochanki-Wally Neuzil, dzięki czemu możliwe będzie podjęcie próby porównania stosunku artysty do obu kobiet.
Oblężona twierdza – prawda – hierarchia. Wokół kodeksu etyki PTH
Historyka Studia Metodologiczne, 2024
The article is a commentary on the Code of Ethics of the Polish Historical Association published in March 2021. In the first part of the article, we critically discuss the Code using the metaphor of a "besieged fortress" and the categories of hierarchy and truth. In our view, by taking a defensive position, reproducing hierarchical relations within the community of historians and in relation to the public, and by placing the category of truth at the centre of the principles of the discipline, the authors of the Code do not respond to the contemporary challenges facing history. In the second part, we postulate the rebuilding of the Code on the basis of the categories of dialogue, polyphony and democracy, and we propose a number of amendments to its content.