Bir Kitle “İhya” Aracı Olarak Okul (original) (raw)

Bir Kitle İhya Aracı Olarak Okul /Eleştirel İnceleme Critical Review/ School as a Mass Revival Tool

Alanyazın- EĞİTİM BİLİMLERİ ELEŞTİREL İNCELEME DERGİSİ CRES, 2020

Özet Okul, yapısı itibariyle işlev ve pratiklere indirgenemeyecek kadar karmaşık bir sistemi tanımlar. İnsanlık, kendi gelişim macerası içinde okulu "çok boyutlu bir yapı" olarak görmüş; gerekliliğini genellikle "hayati" olarak değerlendirmiştir. Son yüzyıla kadar okulun gereksizliğiyle ilgili neredeyse hiçbir ciddi eleştiriye rastlanmaz. Özellikle yeni asrın getirdiği yenilikler, tekçi perspektif, dijital dünya olanakları gibi farklılıklar okulun rolü üzerinde tartışmaların yapılmasına fırsat vermiş ve mevcut rolü sıkça gündem olmuştur. Gatto ve İllich gibi düşünürlerin çalışmalarıyla okul üzerinden yapılan değerlendirmelerin haklılık payı söz konusu olsa da dikkatle bakıldığında bunların "olumsuz örnekler" üzerinden geliştirilen eleştiriler olduğu görülecektir. Aracın zengin, amacın fakirleştiği dijital çağda okulun meydan okuyucu bir metafor olarak yeniden kurgulanması gerekir. Makinayı kutsamadan insani olanı hikmetle önceleyen bir okul tasavvuruna ihtiyaç vardır. Bu bağlamda çalışmamız, geleceğin okulunu "her şeye rağmen" insanın yeniden ihyası için en kritik kurumsal olgu olarak kabul etmektedir. Doğal bir sistem olarak okul, aktüel ve popüler "olumsuzlamalara" karşı, geleceği yeniden inşa edecek en güçlü yapı olarak değerlendirilmektedir. Abstract The school defines a system that is too complex to be reduced to functions and practices. Humanity saw the school as a "multi-dimensional structure" in its development adventure; ıts necessity was generally considered to be "vital". Until the last century, there was hardly any serious criticism that the school was unnecessary. Especially the differences such as the innovations of the new century, the monist perspective, the possibilities of the digital world gave the opportunity to discuss the role of the school and its current role was frequently brought up. Even though the evaluations made over the school with the works of thinkers such as Gatto and Illich have a fair share, it will be seen that these are criticisms developed on the basis of "negative examples". In the digital age where the vehicle is rich and purpose is impoverished, the school must be reconstructed as a challenging metaphor. There is a need for a vision of a school that prioritizes the human with wisdom without blessing the machine. In this context, our study regards the school of the future as the most critical institutional phenomenon for human rejuvenation "despite all". School as a natural system is considered to be the strongest structure to rebuild the future against actual and popular "negativities".

Evliya Menkıbelerinde Bir İmtihan Unsuru Olarak “İftira”

Uluslararası Uygur Araştırmaları Dergisi, 2024

Kişilerin haysiyetini ve onurunu zedeleyen, toplumsal huzuru bozan bir davranış biçimi olan iftira, başkaları hakkında söylemedikleri veya işlemedikleri söz ya da eylemlere dair birtakım iddialarda bulunmak olarak ifade edilebilir. Toplumlarda aslı olsa dahi kişilerin hoşlanmadığı şeylerin söylenmesi hoş karşılanmazken insanlar genellikle haset, kindarlık, kötü huy ve alışkanlıkları nedeniyle iftiraya başvurmaktadır. İftiraya uğrayan insanlar ise başlarına gelen bu sıkıntıdan kurtulmak için birtakım yollara müracaat etmektedir. Bu zorlu süreçte insanların göstermiş oldukları sabır, tasavvufta kişinin manevi mertebesinin artmasına vesile olan bir yol ve imtihan olarak görülmektedir. İmtihan bazı kimseler için sıkıntı, bazıları için yapılan günahlara ceza iken inananlar için arınma ve kefarettir. Tasavvufi olgunluğa erdiğine inanılan evliyalar, iftira gibi birtakım musibetlerle karşılaştıkları zaman bu imtihanın kendilerinin manevi derecelerinin artmasına bir vesile olduğunu düşünmüştür. Bu çalışmada ilk olarak “evliya” ve “iftira” terimlerinin tasavvufi anlamı ele alınmış, ardından iftiranın evliyalar için bir imtihan unsuru olarak nasıl kullanıldığı Evliyalar Ansiklopedisi’nde geçen menkıbeler üzerinden ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Hakikati İnşa Aracı Olarak Din Dili

The Journal of Academic Social Science Studies, 2014

Dil, kendi içinde bir dünya görüşü taşıyan ve bu nedenle o dil dünyasında varlık sahnesine çıkan bireyler için olay ve olgulara bakış açısı sunan önemli bir unsurdur. Her dilin içerisinde kullanıma bağlı olarak "özel dil" gelişir. Bu özel dillerden biri de kuşkusuz din dilidir. Bütün dinler içinde doğduğu dil dünyasında gerçeklik kazanır. Ancak din bu kültürel dünyayı kendi görüşü açısından yeniden inşa eder. Dil yoluyla kendi gerçekliğini daha güçlü kılar. İnsanın düşünce ve davranışlarını etkilemeyi amaçlayan din, dil aracılığı ile bilgi, anlam ve bilinç telkin eder. Dildeki bir takım kavramlara yeni anlamlar yükleyerek dili kendisi için kullanır. İnsan bir kültür dünyasında yer alır. Yer aldığı kültürün manevi boyutu dil aracılığıyla inşa edilir. Din de kendi kutsal dünyasını dil üzerinden kurar. Her dil farklı kullanım özelliğine sahiptir. Dilin farklı kullanımı sadece tarihsel değil aynı zaman dilimi içerisinde farklı alanlarda ve değişik yaşam biçimlerine sahip topluluklarda da kendisini göstermektedir. Buna bağlı olarak benzer şekilde din içerisinde oluşmuş farklı dinî grupların da kendine özgü bir dili vardır. Bu nedenle bir dini veya dinî bir grubu anlamak beraberinde o gruba hâkim olan dili bilmeyi ve anlamayı gerekli kılar. Dildeki değişim kaçınılmaz olduğu gibi din dilindeki değişim de kaçınılmazdır. Bundan dolayı dinî gruplar bir takım kavramlara yeni anlamlar yükleyerek kendilerini yeniden üretme çabasına girerler. Sosyolojik açıdan gerek dinî gruplar arasındaki değişimi analiz etmek ve anlamak ve gerekse toplum genelinde din algısındaki değişimi görebilmek için dilsel çözümlemeler önem arz etmektedir.

Edebî Eleştiri Dergisi Sultan II. Abdülhamit Döneminde Okul Vazifesi Gören Bir Mecmua “Mektep”

Edebî Eleştiri Dergisi Sultan II. Abdülhamit Döneminde Okul Vazifesi Gören Bir Mecmua “Mektep”, 2021

Dergi ve gazeteler, her toplumda birer okul vazifesi görmüşlerdir. Bu çerçevede 1891-1898 yılları arasında yayın hayatını sürdüren Mektep mecmuası da ismine uygun olarak bu vazifesini yerine getiren önemli bir yayın organı olmuştur. Yine mecmua, Tanzimat sonrası fikir ve edebiyat tarihimizin önemli kaynakları arasında yer almıştır. Dolayısıyla tüm süreli yayınlarda olduğu gibi, Mektep mecmuasının kısmen de olsa tanıtılıp değerlendirilmesinin, kültür ve edebiyat tarihimiz için faydalı olacağı kanaati bu çalışmayı doğurmuştur. Bütün bu sebepler muvacehesinde, zikredilen dönemde yayınlanan gazete ve mecmuaların incelenip, kamuoyuna takdim edilmesi zarurî bir ihtiyaç haline gelmiştir. İşte bu makalede de Tanzimat sonrasının ve Sultan II. Abdülhamit döneminin, ilmî, fikrî, edebî ve tarihî mecmualarının en önemlilerinden biri olan "Mektep" mecmuası üzerinde durulacaktır.

Kur’an’da Islah Kavramına Eğitim Açısından Bir Yaklaşım

2003

Islah is one of the key concepts of the Holy Qur'an. The Qur'an demands from human being to carry out his responsibilities to the end such as protecting orphans, solving disputes among people and educating children. Those who engage in the work of islah are called muslih. (The ones that put things right) According to Qur'an, the first muslih is Allah. Muslih should carry out the following peculiarities: Good moral behaviour, trustfulness, respectful personality and pedagogic skills. Every member of the society should be conscious of islah. In this context, a lot of responsibilities tali upon shoulders of the religious officers. They should taekle this topic enough in their religious sermons. They should do their best to solve the inner family conflicts, to clear the disputes among people and to help orphans.