Porównawcza analiza natężenia wypływu cieczy z rozpylaczy płaskostrumieniowych (original) (raw)
2008, Inżynieria Rolnicza
Streszczenie. Celem pracy jest analiza wyników badań nad natężeniem wypływu cieczy z rozpylaczy zamontowanych na belce polowej opryskiwacza oraz po ich wymontowaniu z końcówek opryskujących belki polowej (metoda Gembloux). Badanie natężenia wypływu cieczy z rozpylaczy wymontowanych z końcówek opryskujących belki polowej pozwala stwierdzić, który z rozpylaczy jest zużyty i nie nadaje się do dalszej eksploatacji. Metoda Gembloux eliminuje wpływ ciśnienia na belce polowej oraz uszkodzenia zaworków przeciwkroplowych na wynik badania stanu technicznego rozpylaczy. Słowa kluczowe: natężenie wypływu, metoda Gembloux, rozpylacze płaskostrumieniowe Wstęp Osiągnięcie dobrej jakości oprysku wymaga stosowania technicznie sprawnego sprzętu do ochrony roślin, a w szczególności rozpylaczy, które nie wykazują nadmiernego stopnia zużycia. Ponieważ w trakcie pracy rozpylaczy, na skutek przepływu cieczy użytkowej (woda + środek ochrony roślin), ulega zwiększeniu wielkość ich otworów wylotowych, co powoduje wzrost natężenia wypływu cieczy [Reichard i in. 1991]. Kontrolę stanu technicznego opryskiwaczy przeprowadza się zgodnie z "Instrukcją przeprowadzania badań sprzętu do stosowania środków ochrony roślin", która została zatwierdzona przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa [1999]. Wyszczególniono w niej zespoły opryskiwacza, które należy poddać kontroli. Instrukcja ta wprowadza ocenę stanu technicznego rozpylaczy z wykorzystaniem stołów rowkowych. Metoda polega na określeniu nierównomierności rozkładu opadu rozpylonej cieczy na stołach rowkowych, tzw. współczynnika CV. Równorzędną metodą do badania stanu technicznego rozpylaczy, jest metoda polegająca na pomiarze natężenia jednostkowego wypływu cieczy dla każdego z rozpylaczy. Ponadto, np. w Belgii, stosuje się pomiar natężenia wypływu cieczy z rozpylaczy po wymontowaniu ich z końcówek opryskujących belki polowej [Sawa i in. 2002].
Sign up to get access to over 50M papers
Related papers
Laboratoryjne metody wyznaczaniawspółczynnika tłumienia drgań na przykładzie gruntu spoistego
ACTA SCIENTIARUM POLONORUM - Architectura Budownictwo, 2017
Artykuł dotyczy laboratoryjnych metod wyznaczania współczynnika tłumienia gruntu przy wykorzystaniu kolumny rezonansowej. Przedstawiono trzy wybrane metody wyznaczania współczynnika tłumienia w obszarze gruntu: dekrementacji logarytmicznej z krzywej gaśnięcia swobodnych drgań próbki, analizy szerokości pasma połowy mocy oraz histerezy w trybie cyklicznego skrętnego ścinania. Badania przeprowadzono na wybranym gruncie spoistym (ile z pyłem i piaskiem) o nienaruszonej strukturze, pobranym z terenu Kampusu SGGW w Warszawie. W wyniku porównania wartości współczynnika tłumienia wyznaczonego różnymi metodami za uniwersalne podejście dla badanego gruntu uznano krzywą gaśnięcia swobodnych drgań. Ponadto nie stwierdzono stałych korelacji pomiędzy wynikami uzyskanymi odrębnymi metodami. Słowa kluczowe: zjawisko tłumienia, kolumna rezonansowa, grunt spoisty WSTĘP Charakterystyka zjawiska tłumienia Tłumienie drgań, będące skutkiem przenikania fali przez ośrodek gruntowy, jest zdolnością do rozproszenia części pracy sił zewnętrznych przy jej zmianie w energię cieplną. Zjawisko to zachodzi w czasie drgań konstrukcji przy cyklicznie zmieniających się naprężeniach. Tłumienie może być definiowane wówczas jako stosunek energii rozproszonej podczas trwania pojedynczego cyklu drgań (∆W) do maksymalnej energii dostarczonej do ośrodka w tym samym czasie (W) i opisywane jest wzorem (Salamak, 2003): W W (1) gdzie: ψ-współczynnik rozproszenia energii. Do zilustrowania rozproszenia energii w ośrodkach sprężystych można wykorzystać pętlę histerezy (rys. 1). Otrzymuje się ją, badając doświadczalnie zależność między odkształceniem i naprężeniem (Dyka i Srokosz, 2012) lub też na wykresie zależności pomiędzy siłą a wywołanym przez nią przemieszczeniem w ciągu trwania jednego pełnego cyklu obciążenie-odprężenie (Salamak, 2003).
O problemach związanych z wyznaczaniem typów cyrkulacji atmosferycznej Lityńskiego
Prace Geograficzne, 2019
One of the classifications of atmospheric circulation types applied in Poland is the typology proposed by Lityński (1969). Circulation types were designated based on three classes in each of three indices (zonal W s , meridional W p , and cyclonicity index C p). Indices W s and W p were developed based on differences in atmospheric pressure over the area of 40º-65ºN and 0º-35vE. A total of 27 types were designated. Calendars of the types in reference to the period 1951-1999 were published. Lack of information on particular stages of development of the calendars seems to preclude unequivocal interpretation in their use. It is not clear what reference period was considered in the development of the calendars. An example is provided that a change in the reference period causes the shift of 5% of days to another class. The name of the type does not always concern the direction of air advection. For example, in January, the middle class "0" zonal index is characterised by air advection from the west. In such a situation, the type called "S" in practice describes inflow of air from direction "SW". An example is also provided of a situation where the same value of the W p index was qualified in June to class "S", and in November to class "N". Examples of analyses are also presented with the application of daily values of W p and W s concerning air temperature, snow cover, and UTCI index. Attention is drawn to the need of high degree of caution in the interpretation of research concerning multi-annual periods where results of reanalyses were used as source data. It is pointed out that the annual courses of circulation indices W p and W s may be approximated when the determination of air density considered the same temperature in reference to all days in a year.
Modelowanie przepływu niekohezyjnych materiałów ziarnistych na płaskich płytach odbojowych
2013
Artykuł przedstawia analizę warunków ustalonego przepływu drobnych niekohezyjnych materiałów ziarnistych w węźle odbojowym z płaską płytą odbojową. Analizę wykonano dla przepływów ustalonych w czasie, przebiegających z dużymi prędkościami. Przedstawiono matematyczny sposób opisu prędkości materiału opuszczającego płaską płytę odbojową węzła odbojowego oraz równanie końcowe umożliwiające wyznaczenie wartości prędkości drobnego niekohezyjnego materiału ziarnistego z dokładnością wystarczającą dla zastosowań praktycznych. W artykule przedstawiono również praktyczny przykład zastosowania proponowanego równania.
Pomiary Automatyka Kontrola, 2012
W artykule omówiono procedurę badań wibracyjnych tarcz łożyskowych silnika asynchronicznego zasilanego przekształtnikowo. Przeprowadzono identyfikację i analizę eksploatacyjnych postaci drgań. Zidentyfikowane zostały główne naprężenia składowe pochodzenia magnetycznego. Wskazano miejsca przenoszenia się wibracji z kadłuba silnika na tarczę łożyskową silnika. Wyprowadzono zależności pozwalające wyznaczyć wielkości akustyczne z uzyskanych przebiegów prędkości drgań. Wskazano główne powiązania mocy akustycznej z odkształceniami eksploatacyjnymi, prędkością drgań tarczy i częstotliwością.
Pomiary, Automatyka, Kontrola, 2013
Stosowany od lat w Laboratorium Długości Zakładu Długości i Kąta GUM, komparator interferencyjny do wzorcowania długich płytek wzorcowych o zakresie pomiarowym do 500 mm, został poddany modernizacji. Metoda pomiarowa wykorzystywana na stanowisku pomiarowym oparta na efekcie interferencji w świetle białym, została uzupełniona o metodę reszt ułamkowych (ang. exact fractions) opartą na laserowych źródłach światła. Wprowadzone zmiany w układzie pomiarowym związane są przede wszystkim z doprowadzeniem do układu optycznego odpowiednio uformowanej wiązki światła laserowego ze światłowodu. Zastosowano ponadto nowe rozwiązanie w zakresie adiustacji zwierciadła odniesienia podczas wykonywania pomiarów, dzięki czemu został zredukowany problem ze znaczącym wpływem odchylenia od prostoliniowości ruchu karetki pomiarowej na niepewność pomiaru. Słowa kluczowe: wzorce końcowe, długie płytki wzorcowe, komparator interferencyjny, interferencyjna metoda reszt ułamkowych.
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.