Kompetencje nauczyciela wiedzy o społeczeństwie jako warunek skutecznej edukacji obywatelskiej (original) (raw)

Edukacja społecznie „zaangażowana”

Studia Paedagogica Ignatiana, 2021

Dynamika globalizacji, którą szczególnie obserwujemy w ostatnich dwóch dekadach, wymusza daleko idące zmiany w procesie edukacji, a przede wszystkim edukacji akademickiej. Cenną inspiracją do podjęcia tego typu kwestii są założenia społecznej teorii wypracowanej przez jednego z najbardziej wszechstronnych myślicieli XX wieku – José Ortegę y Gasseta. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu. Na wstępie przeanalizowano wartość kształcenia obywateli w aspekcie osobistym i społecznym, co – zdaniem Ortegi y Gasseta – przyczynia się w istotny sposób do budowy społeczeństwa demokratycznego. Następnie, w świetle politycznego liberalizmu autora, zostały poddane analizie między innymi idee dotyczące wolności jako kluczowe wyzwania dla edukacji obywateli.

Dostępność do edukacji, jakość kształcenia i poziom wykształcenia mieszkańców a struktura funkcjonalna gmin województwa mazowieckiego

Edukacja, a konkretnie jej "produkt finalny", czyli poziom wykształcenia, jest bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na poziom rozwoju społeczno-ekonomicznego. Dokonywane, praktycznie od najwcześniejszych etapów kształcenia, wybory edukacyjne (bezpośrednio lub pośrednio-przez rodziców) wpływają na osiągnięcie sukcesu w zakresie zdobytego wykształcenia. Jak wynika z przedstawionych analiz, wybory te są warunkowane nie tylko chęcią podjęcia konkretnej ścieżki edukacji, ale również miejscem zamieszkania. Mazowsze jest regionem silnie spolaryzowanym. Obszar dynamicznie rozwijający się, oferujący najwięcej możliwości z zakresu edukacji (w kategoriach ilościowych i jakościowych), obejmuje Warszawę wraz z sąsiednimi gminami. Nigdzie w regionie (a nawet w kraju) nie ma takich możliwości zdobycia, poszerzenia i wykorzystania wiedzy i umiejętności. Duża część regionu to obszary odznaczające się słabymi warunkami dla rozwoju zasobów kapitału ludzkiego, intelektualnego. Poprzez "drenaż mózgów" są one pozbawiane istotnych zasobów, mogących stanowić o ich przyszłym rozwoju. Jest to niewątpliwie istotny problem z perspektywy funkcjonowania regionu jako całości. Potrzeba kreowania nowych funkcji dla większości obszarów, będących w stagnacji gospodarczej, nie jest możliwa bez poprawienia funkcjonowania całego systemu: edukacja  zasoby wiedzy  konwersja wiedzy w zasoby ekonomiczne. Wyzwanie to jest szczególnie istotne aktualnie, gdy mamy do czynienia z postępującymi procesami polaryzacji na linii: możliwości zdobycia wiedzy  zasoby kapitału ludzkiego  możliwości wykorzystania posiadanej wiedzy na rynku pracy. Polaryzacja dokonuje się przede wszystkim pomiędzy: Warszawą i jej strefą podmiejską (wraz z kilkoma ośrodkami miejskimi Mazowsza) a obszarami oddalonymi od głównego rdzenia rozwojowego. Na obszarze rdzeniowym występuje, z jednej strony, najlepsza dostępność przestrzenna do instytucji edukacyjnych na różnych poziomach kształcenia, najwyższa jakość kształcenia wyrażająca się lepszymi wynikami edukacyjnymi, najszersza oferta instytucji kulturalnych, szkoleniowych i edukacyjnych oraz największa koncentracja mieszkańców posiadających wysokie kwalifikacje zawodowe. Z drugiej strony, dysproporcje te w ostatnich latach ulegają jeszcze silniejszym zróżnicowaniom, przykładowo: na obszarach rdzeniowych poprawia się dostępność i oferta różnych instytucji edukacyjnych, uczniowie uzyskują coraz lepsze wyniki egzaminacyjne, a kapitał ludzki mieszkańców jest wzmacniany poprzez napływ migracyjny osób ze średnim i wyższym poziomem wykształcenia. Zaobserwowany proces polaryzacji większości analizowanych uwarunkowań i efektów edukacji powiązany jest, w ścisły sposób, z przemianami społeczno-gospodarczymi regionu, wyrażającymi się dynamicznym rozwojem Warszawy z jej strefą podmiejską i znacznie wolniejszym rozwojem pozostałych terenów regionu. Wstęp Współcześnie, poziom wykształcenia oraz bardzo silnie z nim związany kapitał ludzki (wiedza i umiejętności ludzi), postrzegane są jako kluczowe czynniki rozwoju. Wyjaśniają one znacznie lepiej przyczyny nierównomiernego rozwoju układów terytorialnych niż, sto

Wiedza i stosunek do mniejszości narodowychjako element kompetencji międzykulturowejstudentów

Edukacja Międzykulturowa, 2016

Wiedza i stosunek do mniejszości narodowych jako element kompetencji międzykulturowej studentów Streszczenie: Mniejszości narodowe i etniczne są od wieków obecne w Polsce, jednak świadomość ich istnienia jest w naszym społeczeństwie stosunkowo niewielka. Jednym z powodów jest niski poziom kompetencji międzykulturowej obywateli naszego kraju, spowodowany wieloletnimi zaniedbaniami w kształceniu ukierunkowanym na rozwijanie tej kompetencji w obszarze poznawczym, afektywnym, jak i pragmatyczno-komunikatywnym. Przedstawione badania diagnostyczne, odnoszące się do pierwszego i drugiego z wymienionych obszarów, dotyczyły wiedzy studentów kierunków pedagogicznych na temat mniejszości narodowych zamieszkujących Polskę oraz stosunku respondentów do praw i przywilejów posiadanych przez te grupy. Przeprowadzone analizy wskazały, że istnieje nagląca potrzeba kształcenia w zakresie edukacji międzykulturowej. Studenci, którzy nie uczestniczyli w takich zajęciach, prezentowali niski poziom kompetencji międzykulturowej-ich wiedza była fragmentaryczna, a stosunek do mniejszości i ich praw ambiwalentny. Obecność treści międzykulturowych w aktualnych programach nauczania-począwszy od edukacji przedszkolnej i początkowej-pozwala jednak mieć nadzieję, że sytuacja ta będzie ulegać systematycznym korzystnym zmianom, a kompetencje międzykulturowe będą bardziej niż dotychczas powszechne i doceniane. Słowa kluczowe: edukacja międzykulturowa, mniejszości narodowe i etniczne, kompetencje międzykulturowe Mniejszości narodowe i etniczne są i niewątpliwie zawsze będą obecne w wielu krajach świata. Zjawisko to nie jest nowe, w przestrzeni społecznej obecne jest bowiem od stuleci, jednak-ze względu na skomplikowane uwarunkowania w skali lokalnej i globalnej-oba wspomniane terminy w międzynarodowych dokumentach i aktach prawnych nie zostały do dzisiaj jednolicie i sposób powszechnie przyjęty zdefiniowane.

O „Filozofii Publicznej i Edukacji Demokratycznej”

Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna, 2018

Z największą przyjemnością oddajemy do rąk Czytelników pierwszy numer czasopisma naukowo-dydaktycznego poświęconego kształceniu w zakresie filozofii, etyki oraz edukacji obywatelskiej i prawnej, któremu nadaliśmy tytuł "Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna".

Kompetencje socjoterapeutyczne w pracy pedagogicznej

2011

This paper describes professional competencies of a sociotherapist. The competencies are meant here as sociotherapist's characteristics and his subjective attributes related to the work he does. The competencies should therefore consist of a conjunction of a given type of personality with the adequate attitude, knowledge and skills necessary to do this type of work. The paper presents the essence of a sociotherapy and a characteristic of a sociotherapist. The sociotherpist is a therapist and a tutor working with young people having difficulties in obeying rules and regulations established by a society. He should demonstrate the following characteristics: consciousness of himself, self-organization, curiosity, courage, responsibility, empathy, and determination. It is essential for the sociotherapist to have diagnostic and communication skills towards group leading. It is also desirable for him to demonstrate involvement in work and, at the same time, the distance to difficulties occurring in the working environment. The sociotherapist's image described in the paper constitutes the foundation for creating the sociotherapist's competency model. The model is hoped to become an example to follow by social workers helping children and their families.

Współpraca uczelni wyższych i organizacji pozarządowych jako animatorów społeczeństwa obywatelskiego z wykorzystaniem potencjału dziedzictwa kulturowego

2019

Podstawą sprawnie funkcjonującego społeczeństwa jest jego dobrowolne i wynikające z wewnętrznej potrzeby jego członków zaangażowanie we wspólne sprawy. Dotyczy to nie tylko szeroko ujmowanej polityki, rozumianej jako rozsądna troska o dobro wspólne, ale także kwestii społecznych i tych związanych z kulturą. Aktywizacja jednostek i grup poprzez zaangażowanie w pielęgnację, ochronę i tworzenie dziedzictwa kulturowego może stanowić jedną z form lub strategii budowania i/lub wzmacniania społeczeństwa obywatelskiego. Istotną funkcję pełnią tu organizacje pozarządowe, działające na poziomie zwłaszcza lokalnym i regionalnym, oraz uczelnie wyższe, dysponujące bazą teoretyczną. Współpraca uniwersytetów oraz podmiotów tzw. trzeciego sektora stanowi przykład łączenia koncepcji z praktycznym działaniem. Partnerstwo uniwersytet-organizacje pozarządowe (UNI-NGO) 1 wydaje się mało wykorzystanym sposobem, choć nie jedynym, wzmacniania potencjału społecznego, a w dalszej kolejności i konsekwencji-także gospodarczego. Kultura, stanowiąc źródło indywidualnych i zbiorowych zachowań, odgrywa fundamentalną rolę w budowaniu poczucia wspólnotowości,

Interdyscyplinarna Specyfika Kształcenia Nauczycieli Języków Obcych (Ze Szczególnym Uwzględnieniem Pedeutologii I Glottodydaktyki)

Neofilolog

The purpose of this paper is to present the interdisciplinary nature of foreign language teacher education both from a theoretical and empirical perspective - including findings from a research study which was conducted at the Institute of German Studies at the University of Warsaw. The article shows the diversity of approaches to teacher education and defines glottodidactics as the basic disciplines of foreign language teacher education, exposing the influence of these disciplines on each other. The article presents a sample interdisciplinary teacher training program and, based on the results of the author’s own research, the opinions of students on this subject.

Partnerstwo publiczno-prywatne jako forma świadczenia usług publicznych z zakresu oświaty​

Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego. Studia i Prace, 2018

The text discusses the context and background for development of public-private partnership in the education sector. This development is based in the concept of New Public Management (New Governance) widespreaded in the policy and practice of governments since 1980 s. The article discuses an example of involvement of non-public actors in providing education: The Private Financial Initiative (PFI). PFI has become the predominant model for building and operating of new schools in the United Kingdom. The British experiences have been employed by other countries as the number and volume of educational investments conducted in the PPP formula is steadily growing. This process has been illustrated by the relevant European Investment Bank data. The text also features the Polish approach to contracting out public education services i.e. when local authorities entrusts the operation of public school to a private entity. This concept corresponds with the idea of community schools where local ...

Społeczno-kulturowe konstruowanie sensów nauczycielskiego oceniania

Forum Oświatowe, 2012

Ku peRspeKtywie społecZno-KultuRowej w eduKacji pl issn 0867-0323 Urszula Opłocka dolnośląska szkoła wyższa społecZno-KultuRowe KonstRuowanie sensów naucZycielsKiego oceniania* można, sięgając po metaforykę sieci, nazwać oświatę węzłem, w którym zbiegają się i ścierają różnorodne kulturowe wpływy oraz oddziałują na nią z różną siłą i w różny sposób. ten oświatowy węzeł z jednej strony "dopasowuje się" do zmian zachodzących w rzeczywistości, z drugiej zaś z powodu typizacji i instytucjonalizacji wykazuje opór wobec nich 1. oznacza to, że wytwarzanie znaczeń "polega na sytuowaniu spotkań ze światem w odpowiednich kontekstach kulturowych w celu ustalenia, 'czego dotyczą'" (bruner, 2006, s. 81). w efekcie cele oświatowych zmian, np. nowe ocenianie, podlegają wielu różnym oddziaływaniom, przez co wyłaniające się modele nie są jednorodne, * artykuł powstał na podstawie pracy doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof. dsw, dr hab. b. d. gołębniak. 1 jak zauważają p. l. berger i t. luckmann "instytucje mogą trwać nawet wtedy, gdy dla zewnętrznego obserwatora straciły już początkową funkcjonalność i praktyczność" (2010, s. 172), a można uznać, że ocenianie uległo w szkole instytucjonalizacji, która "pojawia się, jeśli tylko pewne rodzaje działających dokonują wzajemnej typizacji tych działań, które przekształciły się w nawyk. mówiąc inaczej, każda typizacja jest instytucją" (tamże, s. 81).