FRİEDRİCH ENGELS KUDWİG FEUERBACH VE KLASİK ALMAN FELSEFESİNİN SONU (original) (raw)

10 .riedrich Engels Ludwig .euerbach ve Klasik Alman .elsefesinin Son 13 .riedrich Engels Ludwig .euerbach ve Klasik Alman .elsefesinin Sonu bilime karþý, Kiliseye karþý, hatta sýk sýk devlete karþý, açýk savaþým halindeydiler, yapýtlarý sýnýrlarýn ötesinde, Hollandada, Ýngilterede basýlýyor, kendileri ikide-bir Bastillei ziyaret edecek durumda bulunuyorlardý. Almanlarda ise, tersine, devlet tarafýndan atanan profesörler, gençliðin hocalarýydý, yapýtlarý öðretim elkitaplarý olarak tanýnýyor, ve bütün geliþmeyi taçlandýran sistem, Hegelin sistemi, þu ya da bu biçimde Prusya krallýðýnýn devlet felsefesi katýna yükselmiþti! Ya devrim, profesörlerin ardýna, onlarýn ukalâca ve karanlýk sözlerinin ardýna, onlarýn aðýr ve sýkýcý uzun uzun tümcelerinin içine mi gizleneydi? O sýralar devrimin temsilcileri olarak görülen adamlar, liberaller, insanlarýn kafalarýna kargaþalýk yaðdýran bu felsefenin en amansýz düþmanlarý deðiller miydi? Ama ne hükümetin, ne liberallerin göremediðini, bir adam, en azýndan daha 1833te gördü. Henri Heine [3] idi bu adamýn adý. Bir örnek alalým. Hiçbir felsefi sav, Hegelin ünlü Gerçek olan her þey ussaldýr, ussal (rationnel) olan her þey gerçektir* savý kadar, yeteneksiz hükümetlerde bu denli þükran duygularý ve onlardan daha az yeteneksiz olmayan liberallerde de bu denli öfke uyandýrmamýþtý. Bu, açýkça, var olan her þeyin kutlulaþtýrýlmasý, despotluðun, polis devletinin, keyfi adaletin, sansürün onaylanmasý deðil miydi? Ýþte böyle yorumladý bunu .riedrich Wilhelm III, onunla birlikte de uyruklarý. Oysa, Hegelde var olan her þey, hiç de öyle birdenbire gerçek deðildir. Gerçeklik saný, Hegelde, ancak, ayný zamanda zorunlu olana uygulanýr, gerçeklik açýlýp ortaya çýkýþýnda zorunluluk olarak kendini ortaya koyar; onun için Hegel, ne olursa olsun her türlü hükümet önlemini gerçek [sayfa 13] saymaz bizzat Hegel belli bir hazinesel kurum** örneðinden sözeder. Ama zorunlu olan, son aþamada, ayný þekilde ussal olduðuna da gösterir, ve o zamanýn Prusya devletine uygulanýnca, Hegelin savý, bu devlet ussaldýr, zorunlu olduðu ölçüde de ussaldýr anlamýndan baþka bir anlama gelmez; bununla birlikte, bu devlet bize kötü görünüyorsa ve kötü olduðu halde gene de var olmakta devam ediyorsa, bu hükümetin kötü niteliðinin kanýtýný ve açýklamasýný, uyruklarýn buna uygun düþen kötü niteliðinde bulur. O zamanýn Prusyalýlarý lâyýk