Profesor Ludwig Selimski (1939–2022) (original) (raw)
Related papers
Profesor Stanisław Alexandrowicz (1931–2015). In memoriam
Zapiski Historyczne, 2015
Dopiero w latach dziewięćdziesiątych dane było prof. S. Alexandrowiczowi wrócić do tego miejsca, w którym odkrył istniejące wciąż jeszcze groby swoich sióstr zmarłych podczas zesłania. Do Polski wrócił w 1946 r. i osiadł w Toruniu, gdzie matka uzyskała etat lektorki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tutaj w 1953 r. ukończył studia historyczne I stopnia, uczestnicząc w seminariach profesorów Karola Górskiego i Bronisława Włodarskiego. Następnie studiował historię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Uczęszczał tam na seminaria profesorów Henryka Łowmiańskiego, Gerarda Labudy i Kazimierza Tymienieckiego. Największy wpływ na dalsze losy S. Alexandrowicza wywarł jednak ten pierwszy, u którego napisał pracę magisterską traktującą o handlu Polski z Rusią Kijowską (do roku 1240), ogłoszoną później drukiem 1. Z ukończeniem studiów magisterskich, w styczniu 1955 r., podjął pracę w Wojewódzkim Archiwum Państwowym w Poznaniu, by pół roku później rozpocząć studia aspiranckie (doktoranckie), przygotowując rozprawę "Funkcje gospodarcze miasteczek Litwy i Białorusi do połowy XVII w. " Została ona napisana pod kierunkiem H. Łowmiańskiego i obroniona w grudniu 1960 r. Następnie S. Alexandrowicz pracował na stanowisku adiunkta w Instytucie Historii UAM. Tam też habilitował się w maju 1972 r. (rozprawa habilitacyjna: "Rozwój kartogra i Wielkiego Księstwa Litewskiego do połowy XVII wieku"). Zaowocowało to awansem na stanowisko docenta w Zakładzie Historii Narodów ZSRR w Instytucie Historii UAM, gdzie pracował
W trzydziestą rocznicę śmierci Profesora Jana Lutyńskiego
Kultura i Społeczeństwo, 2018
This text was written in remembrance of Professor Jan Lutyński — an outstanding Polish sociologist, founder of the Łódź methodological school, and co-founder of the Polish Sociological Association — on the thirtieth anniversary of his death. The author presents the results of bibliographical research, which confirm the topicality of Professor Lutyński’s ideas.
Skrzydlaty homo academicus. Portret Tadeusza Zielińskiego w sto sześćdziesiątą rocznicę urodzin
Meander
, jeden z największych badaczy kultury antycznej 1. Pierwsze wspomnienie na dźwięk jego nazwiska to kolokwium z trzeciej deklinacji greckiej i jego świdrujący wzrok z fotografii zawieszonej na ścianie sali wykładowej. To nie jest spojrzenie człowieka, który odpuści, przymknie oko na studenckie niedociągnięcia. Kiedy przeglądamy jego prace, jesteśmy w pełni świadomi, że mamy do czynienia z niedoścignionym ideałem uczonego 2. Jeszcze dziś, pomimo upływu tylu lat, kiedy rozmawiamy z pracownikami Instytutu Filologii Klasycznej na Uniwersytecie w Petersburgu, możemy odnieść wrażenie, że opowiadają nam nie o dawnym pracowniku swojej uczelni, ale jednym z mieszkańców Olimpu. Hanna Geremek, historyk starożytności związana z Uniwersytetem Warszawskim, ostatnie lata swojego życia poświęciła badaniom jego biografii oraz dorobku naukowego. W Japonii odnalazła rękopis autobiografii Zielińskiego (Mein Lebens lauf) napisanej w Schondorfie nad Ammersee, w Bawarii, w r. 1944 3. Pisał ją w wieku 65 lat, z perspektywy czasu. Można więc odnieść wrażenie, że z wyrozumiałością traktuje swoje młodzieńcze wyskoki, i gdyby nie zachowały się inne dokumenty, moglibyśmy założyć, że niczego nie wybiela, opisuje swoje życie dokładnie, zgodnie z faktami. Trudno jest połączyć w wyobraźni fotografię surowego uczonego z opisami jego studenckich przygód, w tym "męskich" spotkań towarzyskich w niemieckich tawernach (podczas których, przy sporej ilości piwa, czytano oczywiście Arystofanesa). Kiedy śledzimy jego czasy studenckie, w pewnym momencie zdajemy sobie sprawę, że każde z nas chciałoby mieć takiego przyjaciela, takiego współlokatora w akademiku, kompana młodzieńczych ekscesów. Ciekawego świata, gotowego na ciągłą jego eksplorację, wesołego, a przy tym-nieprzyzwoicie zdolnego. Zieliń-1 Tekst ten jest skróconą wersją artykułu pt.
Przegląd Filozoficzno-Literacki, 2014
Zmarł 13 listopada 2013 roku po ciężkiej chorobie. Wybitny znawca myśli Bergsona, Nietzschego i Kanta. Przez wiele lat związany z Zakładem Historii Filozofi i Nowożytnej Instytutu Filozofi i Uniwersytetu Warszawskiego. Człowiek ogromnej kultury, wiedzy i życzliwości; znakomity dydaktyk i wychowawca. Błyskotliwy erudyta. Chodząca encyklopedia życia kulturalnego i literackiego stolicy co najmniej ostatniego półwiecza. Osoba bardzo lubiana przez studentów, szanowana przez współpracowników i przełożonych, zawsze stająca na wysokości zadania. Pełna zrozumienia dla ludzkich spraw i ich zawiłości. Sokrates na miarę naszych czasów-zdystansowany wobec siebie, a zarazem bardzo empatyczny. Urodził się 7 listopada 1942 r. w Kownacinku pod Szczuczynem.
Profesor Jolanta Sierakowska-Dyndo
O Ty, z jakiejkolwiek przychodzisz krainy, przeczytaj opowiedzianą pieśń… Księga jubileuszowa profesor Jolanty Sierakowskiej-Dyndo, 2022
Jolanta Sierakowska-Dyndo jest iranistką specjalizującą się w badaniach nad historią, kulturą i myślą polityczną Afganistanu. W tej dziedzinie jest jednym z kilku zaledwie specjalistów w Polsce. Od początku swojej kariery naukowej jest związana z Uniwersytetem Warszawskim. Studia rozpoczęła w Zakładzie Turkologii i Iranistyki Instytutu Orientalistycznego w 1971 roku, kiedy to po raz pierwszy w dziejach Uniwersytetu Warszawskiego przeprowadzono rekrutację na odrębny kierunek-iranistykę. W roku 1977-rok po uzyskaniu dyplomu ukoń czenia studiów-została zatrudniona w Zakładzie Współczesnych Zagadnień Azji jako asystentka-stażystka, a w 1978 roku rozpoczęła studia doktoranckie. Przedmiotem badań naukowych młodej doktorantki była myśl polityczna współczesnego Afganistanu. Na wyborze tematu studiów w dużym stopniu zaważył roczny staż (1976-1977) na Uniwersytecie w Kabulu. Krótsze wyjazdy do Afganistanu w następnych latach oraz trzymiesięczne stypendium w 1982 roku w Instytucie Krajów Azji i Afryki na Uniwersytecie im. Łomonosowa w Moskwie zaowocowały zgromadzeniem znacznej części materiałów źródłowych do badań w zakresie problemów politycznych współczesnego Afganistanu. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych Jolanta Sierakowska-Dyndo uzyskała w 1985 roku na podstawie rozprawy Koncepcje polityczne Mohammada Dauda i ich realizacja na tle ówczesnych stosunków społecznych w Afganistanie (1953-1978), napisanej pod kierunkiem Jej Mistrza profesora Bogdana Składanka. Warto podkreślić, że karierę naukową na Uniwersytecie Warszawskim budowała zarówno pod kierunkiem Bogdana Składanka, jak i Marii Składankowej-założycieli warszawskiej iranistyki. Te dwie nieprzeciętne osobowości-on historyk, ona kulturoznawczyni, oboje w różnym zakresie-wywarły wpływ na zainteresowania badawcze Pani Profesor oraz wyzwoliły Jej niespożyty potencjał w zakresie działalności organizacyjnej. Tuż po obronie doktoratu w 1985 roku Jolanta Sierakowska-Dyndo została zatrudniona w Instytucie Orientalistycznym na stanowisku adiunkta, co umożliwiło