Ocena znaczenia prognostycznego wybranych markerów molekularnych u 270 młodszych (< 60 lat) chorych z ostrą białaczką szpikową o kariotypie prawidłowym (NK-AML) (original) (raw)

2013, Acta Haematologica Polonica

Receptor c-KIT (CD117) na komórkach układu krwiotwórczego pełni istotną rolę w regulacji wzrostu i różnicowaniu komórek. Mutacje aktywujące w obrębie genu c-KIT są jednym z kluczowych czynników w progresji nowotworowej. Dlatego receptor c-KIT może być właściwym celem terapeutycznym, a inhibitory kinaz tyrozynowych zastosowane u pacjentów z AML mogą przyczynić się do poprawy wyleczalności. Celem pracy była ocena wpływu inhibitorów receptora c-KITimatinibu, nilotinibu, midostaurinu, dasatinibu na linie komórek ostrej białaczki szpikowej (HL-60, Kasumi-1, MV-4-11, THP-1). Linie komórkowe dobrano tak, aby reprezentowały różne podtypy AML oraz najczęściej występujące u chorych na AML translokacje genetyczne. Metodą cytometrii przepływowej zbadano ekspresję receptora c-KIT. Przy użyciu testu proliferacji z użyciem błękitu trypanu i testu MTS oceniono wzrost komórek metodą FACS z użyciem aneksyny V i jodkiem propidyny (PI), a oraz mikroskopii fluorescencyjnej (barwienie różnicowe Hoechst 33258/PI)przeżywalność komórek. Wyznaczono także wartość połowicznej dawki cytostatycznej dla poszczególnych inhibitorów. Najwyższą ekspresję CD117 wykazywały komórki Kasumi-1 (ok.70%). Test proliferacji oraz test MTS wykazały, że badane związki w sposób istotny hamują proliferację komórek białaczkowych. Największe działanie cytostatyczne wykazywał midosturin i dasatinib. Barwienie różnicowe i metoda FACS pokazały, że inhibitory indukowały głównie proces apoptozy w komórkach AML. Efekt był wyraźnie zależny od dawki i czasu inkubacji. Im wyższe stężenie poszczególnych inhibitorów i dłuższy czas inkubacji, tym odsetek komórek apoptotycznych wyraźnie wzrastał. Midostaurin i dasatinib są silniejszymi inhibitorami proliferacji niż imatinib i nilotinib. Inhibitory kinazy tyrozynowej receptora c-KIT, takie jak imatinib, nilotinib, midostaurin i dasatinib stanowią obiecującą grupę nowych substancji leczniczych możliwych do zastosowania w terapii celowanej u pacjentów z AML.