‘Beweging in trauma’ : psychomotorische therapie in de stabilisatiefase van complex trauma (original) (raw)
Related papers
De gevolgen van traumatisch hersenletsel, een onderschat probleem in de huisartsenpraktijk?
Huisarts en Wetenschap, 2005
* Contusio cerebri: ernstig, middelzwaar én mild categorie 3 schedelhersenletsel. † EMV: Glasgow Coma Scale: eye, motor, verbal. ‡ Risicofactoren: hoogenergetisch trauma, focale uitval, verwardheid, vroeg insult (< 1 week), klinische tekenen van schedel-of impressiefractuur, persisterend braken, progressieve hoofdpijn en stollingsstoornissen.
Helpt het fysiek afreageren van agressie?
Psychopraxis, 2006
In het eerste deel van Forum stelt Francis De Groot de -ook onder hulpverleners- wijdverbreide opvatting ter discussie dat cliënten baat hebben bij het fysiek afreageren van agressie. An De Doncker nuanceert deze visie en meent dat De Groot zo het kind met het badwater weggooit. Hierop volgt een repliek van De Groot.
Kennis over herstelprocessen na het doormaken van een hersenletsel kan een therapeut helpen om de therapie meer doelgericht in te zetten en om interventies maximaal te laten aansluiten op natuurlijke herstelmechanismen van het brein (Cramer, 2008; Van Cranenburgh, 2009). Hiermee kan de functionele uitkomst op positieve wijze worden beïnvloed en kan zelfs ongewenste neurologische verandering (=maladaptieve plasticiteit) worden voorkomen (Takeuchi & Izumi, 2013). Ook logopedische therapie bij patienten met verworven spraak-en taalstoornissen is een vorm van neurorevalidatie. Alhoewel er veel methodes en interventies zijn beschreven in de literatuur met betrekking tot therapie bij afasie, dysartrie en spraakapraxie, wordt er ons inziens te weinig geschreven over het mechanisme dat er aan ten grondslag ligt (Kolk, 2002). Van belang is bijvoorbeeld wat er met een interventie wordt beoogd: tracht de therapeut het spontaan herstel te bevorderen (=geleid herstel) of wordt aangestuurd op bepaalde vormen van neurale aanpassing (reorganisatie/compensatie) van het brein (Robertson & Murre, 1999)? In de literatuur is veel informatie te vinden over herstelprocessen na hersenletsel. Opvallend daarbij is een verschillend gebruik van termen en definities. Vooral de begrippen 'herstel', 'compensatie' en 'reorganisatie' worden op veel verschillende manieren uitgelegd (Levin, Kleim, & Wolf, 2009). In dit artikel wordt daarom eerst ingegaan op het onderscheid tussen herstel op gedragsniveau en herstel op neuraal niveau. Vervolgens worden de verschillende neurale herstelmechanismen en de verschillende therapeutische benaderingswijzen uiteengezet, met een toelichting hoe deze zich tot elkaar verhouden. We willen met de door ons voorgestelde indeling de logopedist concrete handvatten aanreiken om gerichte keuzes te kunnen maken ten aanzien van het onderliggende mechanisme van de therapie. Daarnaast hopen we dat deze kennis verder bijdraagt aan het theoretisch kader bij effectiviteitstudies, waarbij het niet alleen gaat om de vraag OF een interventie werkt, maar ook om de vraag WAAROM.
2015
SamenVattInG Disability studies is een interdisciplinair wetenschappelijk veld dat kritisch kijkt naar de wisselwerking tussen disability en de sociale betekenis ervan in cultuur en maatschappij. Het bevindt zich op de doorsnede van kritisch onderzoek en politiek engagement en gebruikt daarbij benaderingen vanuit menswetenschappen, sociale en kunstwetenschappen. Disability studies belicht prioritair de insiderperspectieven, verhalen en stemmen van personen met een beperking. Wanneer we dit leerproces proberen te concretiseren zien we een aantal krachtlijnen die in de onderzoeksgroep rond disability studies en het onderwijs aan studenten naar boven komen en gezamenlijk gedragen worden. De vakgroep Orthopedagogiek van de Universiteit Gent heeft een lange traditie in inclusief onderwijs en het bieden van ondersteuning in inclusieve situaties. Zowel theoretisch als in oefeningen en stage kunnen studenten kennis maken met vragen over diversiteit en inclusie en hoe men daarmee zijn weg kan vinden in de pedagogische werkvelden. We zijn constant op zoek naar ruimte om culturele, sociale en epistemologische verandering op gang te brengen zowel in onderzoek als onderwijs. Vertrekkend vanuit een academische context die sterke verbindingen aan gaat met die 'echte' wereld onderzoeken we wat dit betekent voor de professionaliteit van toekomstige orthopedagogen.
Gesloten jeugdzorg, recidive en omgaan met emoties
Jeugd en Co Kennis, 2011
Het werk staat of valt met de werknemers die je in huis hebt', citeert Annemiek Harder een groepsleider in haar proefschrift over de gesloten jeugdzorg. Uit Harders analyses blijkt inderdaad dat een goede behandelrelatie de belangrijkste succesfactor is om jongeren zover te krijgen dat ze hun problemen aanpakken.