[Intensification of interpersonal sense of guilt in patients with schizophrenia] (original) (raw)
Related papers
Neurobiologia społecznego poznania w schizofrenii
Psychiatria
Social cognition is a separated area of cognitive functions and is strongly connected with functional outcome. The studies regarding social cognition might comprise three major research fields such as: recognition of facial affect, perception of social stimuli and theory of mind. Social cognition might be considered as complex process with different neuronal pathways engaged. Data acquired from neuroimaging gives certain insight in neuronal basis of social functioning in schizophrenia with particular focus on brain dysfunction localised in ventral-frontal area and anterior-temporal area. Crucial role seems to have play amygdala in processing of social cognitive stimuli. Neuroimaging studies show that cooperation between cortical and subcortical systems is necessary. In schizophrenia dysfunctions in brain activation concerning theory of mind and emotion processing were found. New generation of antypsychotic drugs gives hope for better schizophrenia outcome in terms of social cognitive functioning.
Cigarettes smoking and the risk of rehospitalization in patients with schizophrenia
Current Problems of Psychiatry, 2012
Schizophrenia is a chronic mental disease which, in spite of adequate treatment, brings a high risk of relapse with frequent need for hospitalization. Among many factors affecting the frequency of hospitalization in patients diagnosed with schizophrenia, smoking cigarettes is one of them. Numerous research confirmed higher percentage of smoking schizophrenic patients as compared to patients suffering from other mental illnesses or healthy population. The prevalence of nicotine dependence among schizophrenic patients is explained, inter alia, by relationship with disease symptoms and side effects of the treatment and related attempts of self-medication. Lower premorbid functioning, more acute disease process, higher risk of relapse and somatic disease, are observed in smoking patients group diagnosed with schizophrenia. The course of schizophrenic process could be modified by smoking, through 1) neurobiological changes, as increasing of dopamine activity, 2) enzyme induction responsi...
Postępy Psychiatrii i Neurologii
Purpose: To determine the perception of illness among immunomodulatory treated patients with relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) against demographic and socioeconomic factors and clinical data. Methods: The following were used: Imagination and Perception of Illness Scale by Sak, 2013, original structured interview on demographic, socioeconomic and clinical data, disability status determined with the use of Expanded Disabilty Status Scale (EDSS). Results: It was found that the patients consider MS to be a disease leading to physical sphere destruction. The fewest number of patients considered the disease to be a threat to others. Differences in perception of illness were observed in terms of sex of the respondents. Women tend to assign more destructive effect to the disease than men. The differences in perception were also found in relation to age, time from initiation of treatment and the level of disability. Conclusions: Perception of illness is a highly individualised experience; therefore, the assessment of perception should be closely monitored and incorporated into the complex therapeutic treatment.
Postępy Psychiatrii i Neurologii
Purpose: To evaluate the level of sexual satisfaction and self-esteem of people with relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS). Additionally, the relationship between these two features and the acceptance of the disease was analysed. Methods: The following were used: Acceptance of Illness Scale (AIS, adaptation by Juczyński), Rosenberg's Self-Esteem Scale (SES, adaptation by Dzwonkowska, et al.), The Scale of Sexual Satisfaction (SSS by Nomejko), The Kurtzke Expanded Disability Status Scale (EDSS) and original questionnaire on sociodemographic data. Results: No statistically significant differences in the level of self-esteem and sexual satisfaction among MS patients and healthy individuals were found. Verification of the relationships between variables showed a moderate negative correlation between the level of acceptance of illness and disability, and moderate positive correlation between the level of self-esteem and the level of sexual satisfaction. The level of disability of people with MS is the determinant of the acceptance of illness. Conclusions: The study shows new opportunities for exploring issues related to the process of adaptation and acceptance of MS as a chronic disease. Efforts should be made to raise self-esteem of MS patients and attention should be paid to the problem of sexuality in patients with MS, because the role of these features increases as the disease progresses, more and more determining their quality of life.
Zaburzenia psychiczne w chorobach tkanki łącznej
Psychiatria, 2011
Systemic connective tissue diseases are a group of illnesses with autoimmune base. Neuropsychiatric manifestations are appearing with the frequency 30-80%. The psychopathological demonstration of rheumatoid diseases includes the mood disorders, anxiety, sleep disorders, psychosis, conscious, cognitive and behavioral disorders. Nosogenesis of systemic connective tissue diseases is still folded, and requires further research
[Diagnostic difficulties in adolescent patients--subjective psychiatrist-side factors]
Psychiatria polska
Adolescence is a period of intensive development and crucial transitions in human life. Developmental crises, oppositional behaviours and non-adaptive patterns are strengthened. Simultaneously some symptoms of mental disorders appear mostly in poor organised, non-specific prodromal syndromes. In these unstable and developmentally modified conditions psychiatric diagnosis and treatment seems to be very difficult. In the paper, we described the influence of countertransference of the psychiatrist on the diagnostic processes, especially the influence of a psychiatrist's adolescence on his/her unconscious attitude to adolescence at all.
Psychological pain — conceptualization and measurement tools
2013
W artykule omówiono ujęcia bólu psychicznego, jego przyczyny oraz sposoby pomiaru tej zmiennej. Szczególną uwagę zwrócono na koncepcję Edwina Shneidmana, zgodnie z którą ból psychiczny jest podstawowym źródłem myśli i zachowań samobójczych. Dokonano przeglądu badań wskazujących na związki bólu psychicznego z tendencjami suicydalnymi i zmiennymi osobowościowymi. W artykule zawarto również postulaty dotyczące dalszych kierunków badań nad bólem psychicznymDifferent ways of understanding the psychological pain, its causes and ways to measure this variable were described in presented article. The special attention was paid to the Edwin Shneidman’s concept in which the psychological pain is the basic source of suicide thoughts and behaviours. Studies which show the relation between the psychological pain and suicidal tendencies and personality variables were overviewed. The article also includes demands for further research on the psychological pain
2016
Agresja mlodych ludzi zarowno jako zjawisko spoleczne, jak i problem psychologiczny jest przedmiotem wielu analiz teoretycznych i badan naukowych. Zazwyczaj ich celem jest określenie konsekwencji zachowan agresywnych, zwlaszcza w postaci rozwoju zachowan przestepczych. Wciąz brakuje jednak opracowan empirycznych dotyczących związku zachowan agresywnych polskiej mlodziezy z czynnikami intrapersonalnymi. Glownym celem prezentowanych badan bylo określenie związku miedzy przywiązaniem, temperamentem, agresywnością a zachowaniami agresywnymi mlodych ludzi. W badaniach przyjeto wielowymiarowy model agresji Andersona i Bushmana. Do pomiaru wykorzystano Skale do badania agresywności Bussa-Perry’ego, Inwentarz przywiązania do rodzicow i rowieśnikow Armsdena i Greenberga, Skale temperamentu Bussa i Plomina oraz Kwestionariusz Mini DIA Osterman i Bjorkqvista. Grupe badaną stanowilo 120 osob w wieku 16–19 lat. Na podstawie badan mozna stwierdzic, ze dominującą cechą temperamentu u osob z wysoki...
Zaburzenia formy i treści wypowiedzi w dialogu i narracji schizofatycznej. Implikacje terapeutyczne
Logopedia Silesiana
Zaburzenia językowe w schizofrenii mają stałe miejsce w klasyfikacjach zaburzeń językowych. Wciąż jednak brakuje standardów postępowania logopedycznego pozwalających na przeprowadzenie sprawnej procedury terapeutycznej. Autor w prezentowanym artykule odniósł się do schizofazji interpretowanej jako zaburzenie treści i formy wypowiedzi. Zarówno treść, jak i forma wypowiedzi powinny stanowić przedmiot terapii logopedycznej osób schizofatycznych. Logopeda może być pełnoprawnym członkiem teamu terapeutycznego wraz z lekarzem psychiatrą, psychologiem/psychoterapeutą czy terapeutą terapii zajęciowej i innymi osobami z personelu medycznego.
Depersonalisation – a key to understand the complexity of dissociative phenomena
Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 2022
Pojęcia depersonalizacji i derealizacji odnoszą się do różnego typu zmian w odczuwaniu siebie i otoczenia. Oba doświadczenia występują na spektrum od form łagodnych i epizodycznych do nasilonych i przewlekłych. Kiedy osiągają nasilenie kliniczne, mogą stanowić podstawę rozpoznania zespołu depersonalizacji-derealizacji, mają jednak charakter transdiagnostyczny, gdyż towarzyszą różnym zaburzeniom psychicznym. W literaturze podkreśla się niejednolity charakter omawianego konstruktu, który obejmuje kilka wymiarów: derealizację, depersonalizację somatopsychiczną, depersonalizację autopsychiczną i depersonalizację afektywną. Złożoność fenomenologiczna znajduje odzwierciedlenie w złożoności neurobiologicznych mechanizmów odpowiedzialnych za powstawanie doświadczeń depersonalizacji, spośród których najlepiej opisano teorię hamowania korowo-limbicznego. Objawy depersonalizacji i derealizacji mogą być wywoływane przez różne czynniki: stan fizjologiczny organizmu (zmęczenie, stres i inne), nieprawidłowości ośrodkowego układu nerwowego lub działanie substancji psychoaktywnych. W wielu jednak przypadkach kluczowe znaczenie mają doświadczenia urazowe, a najwięcej danych empirycznych wskazuje na rolę emocjonalnego nadużycia i zaniedbania. Trauma powoduje zmiany reakcji autonomicznego układu nerwowego, który pośredniczy w powstawaniu objawów depersonalizacji i derealizacji (np. reakcje zamrożenia). Innym mediatorem może być styl przywiązania. Chociaż tradycyjnie zjawiska depersonalizacji i derealizacji przypisywano do kategorii odcięcia (detachment), istnieją przesłanki, że w niektórych sytuacjach mają one również cechy kompartmentalizacji. Analiza wpływu różnych procesów rozwojowych na powstanie złożonego zjawiska depersonalizacji rzuca nowe światło na rozumienie zaburzeń dysocjacyjnych i znaczenia dysocjacji w psychopatologii. Słowa kluczowe: depersonalizacja, derealizacja, dysocjacja, zmiany świadomości The concepts of depersonalisation and derealisation refer to alteration in how an affected individual feels about oneself and their environment. Both these experiences may range from mild and episodic to severe and chronic. When clinically severe, these symptoms can be the basis for the diagnosis of depersonalisation-derealisation disorder; however, they are viewed as transdiagnostic, as they accompany various mental disorders. Literature emphasises the heterogeneous nature of the discussed construct, which includes several dimensions such as derealisation, somatopsychic depersonalisation, autopsychic depersonalisation and affective depersonalisation. This phenomenological complexity is reflected in the complex neurobiological mechanisms responsible for depersonalisation experiences, of which the theory of cortico-limbic inhibition is best described. Symptoms of depersonalisation and derealisation can be triggered by a variety of factors, such as physiological states (fatigue, stress, etc.), central nervous system abnormalities or psychoactive substances. In many cases, however, traumatic experiences are crucial, with most empirical evidence pointing to the role of emotional abuse and neglect. Trauma can alter responses of the autonomic nervous system, which mediates the symptoms of depersonalisation and derealisation (e.g. freeze response). The attachment style may be another mediator. Although depersonalisation and derealisation were conventionally assigned to the category of detachment, it has been suggested that they also bear features of compartmentalisation under certain circumstances. The analysis of the impact of various developmental processes on the formation of the complex phenomenon of depersonalisation sheds new light on the understanding of dissociative disorders and the importance of dissociation in psychopathology.