Een kickbokser met een acuut compartimentsyndroom van het bovenbeen (original) (raw)
Related papers
Over het borstbeen (sternum) van de mammoet
Cranium, 1992
The authors describe the breastbone (sternum) of fossil elephants, especially that of the woolly mammoth (Mammuthus primigenius). The breastbone in elephants consists of three (sometimes four) parts, viz. prae-, meso-, and xiphosternum (fig. 1). It is situated between the humeri, just below the scapulae. The breastbone has a carinate form and characteristically shows a number of facets that indicate the attachment of the cartilage connections for pairs of ribs. The number of ribs directly connected with the sternum by cartilage varies with each part. Until now, this part of the skeleton has barely received any attention in the literature; short descriptions of the praesternum (TOEPFER, 1957) and the meso-xiphosternum (KOENINGSWALD, 1989) are the only references of the woolly mammoth to be registered. MACCAGNO (1962) described and figured sternum bones of Mammuthus (Archidiskodon) meridionalis of l'Aquila (Italy). GARUTT and NIKOLSKAJA (1988) mention the sternum of Mammuthus trogontherii of Edersleben near Sangerhausen (Germany). This article mentions 18 sternal parts of the woolly mammothfrom the Netherlands and the bottom of the North Sea between England and the Netherlands. Some of these are described. Two praesterna of the southern mammoth, M. (A.
Chronische onverklaarde klachten en syndromen
Psychopraxis, 2001
Lichamelijke klachten waarvoor geen somatische oorzaak te ontdekken valt, vormen een belangrijk probleem in de gezondheidszorg. Uit studies bij huisartsen bijvoorbeeld blijkt dat klachten in de helft tot een derde van de gevallen 'onverklaard' blijven. Natuurlijk voelt iedereen zich wel eens kortdurend ziek zonder aanwijsbare reden, maar meestal verdwijnt dit ongemak vanzelf of na
Profielschets van de ideale bekken specialist
Tijdschrift voor Urologie, 2014
In Nederland zijn verschillende zorgverleners actief bij de behandeling van functionele bekkenpathologie. De organisatie van de zorg is van oudsher orgaanstelselgericht. Behandeling van een aandoening kan negatieve effecten hebben op een ander orgaan of-stelsel. Dit kan ook het geval zijn bij de behandeling van organen in het kleine bekken. Momenteel is de situatie zo dat de meeste behandelingen van aandoeningen met negatieve effecten op andere orgaanstelsels verricht worden door zorgverleners die deze negatieve effecten niet zelf behandelen. Dit is een reden om de zorg binnen een bekkenbodemcentrum te organiseren, zodat de zorg integraler kan worden verleend. De vraag is of dat de meest efficiënte manier van zorgverlening is. Een ideaal opgeleide bekkenspecialist zou veruit de meeste zorg ten aanzien van functionele bekkenpathologie zelf kunnen bieden. Omdat chirurgische ingrepen de meeste complicaties veroorzaken, maar ook noodzakelijk blijven, moet de ideale bekkenspecialist chirurgisch worden opgeleid met veel aandacht voor alle orgaanstelsels die aanwezig zijn in het bekken.
Tandartspraktijk, 2008
De composietvulling in een molaar of premolaar is een onderschatte restauratie. Dat heeft mogelijk te maken met het feit dat er een relatief geringe vergoeding tegen over staat die al te eenvoudig als één-, twee- of drievlaksrestauratie wordt afgedaan. Daar lees je de complexiteit niet aan af. Een composietvulling maken die goed functioneert én jarenlang meegaat, vraagt om nauwkeurigheid en zorgvuldigheid en een grote technische vaardigheid van de tandarts.