Pojedynek uczonych – konflikt u zarania Narodowego Muzeum Przyrodniczego w Warszawie w świetle zachowanej korespondencji Jana Sztolcmana (1854–1928) i Benedykta Dybowskiego (1833–1930) (original) (raw)
Related papers
Studia Historiae Scientiarum, 2021
Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie mniej znanych faktów życia Czesława Białobrzeskiego z okresu przed opuszczeniem przez niego Kijowa w roku 1919 oraz jego zapoznanych prac z tego okresu. Szczególny nacisk położono na detale biograficzne, niektóre aspekty powstawania najbardziej znanej pracy oraz jego działalność popularyzatorską i jego zainteresowania filozoficzne, zwłaszcza dotyczące fenomenu nauki i wpływu francuskiego konwencjonalizmu. Okazuje się, że już w pracach takich jak "Rzeczywistość w ujęciu przyrodoznawstwa" czy "Zasada względności i niektóre jej zastosowania" Białobrzeski jawi się jako przyrodnik bardzo INFORMACJA O PUBLIKACJI
Medycyna Nowożytna, 2018
ADAM ŚWIEŻYŃSKI 1 Między spotkaniem a konfl iktem. Filozofi a przyrody i przyrodoznawstwo w ujęciu przedstawicieli myśli żydowskiej z XVI i XVII wieku Słowa kluczowe: żydowska fi lozofi a przyrody; nowożytne przyrodoznawstwo; Juda Loew; Dawid Gans; Józef Solomon Delmedigo; Tobiasz Cohn Wprowadzenie W opracowaniach dotyczących zaangażowania Żydów w europejskie badania naukowe w okresie nowożytnym na przełomie XVI i XVII w. podkreśla się fakt ich przynależności do niejako dwóch światów: kręgu kultury i nauki, które wypracowały nowe koncepcje za pomocą nowej metodologii, oraz środowiska tradycji i religii żydowskiej 2. Związane
Folia Historica Cracoviensia, 2017
Józef Rostafiński w 1883 r. wystosował ankietę, zwaną Odezwą, której celem było zbadanie tradycji używania roślin wśród ludu żyjącego na terytorium trzech zaborów Pierwszej Rzeczpospolitej. Rostafiński chciał uzyskać dzięki temu materiał źródłowy dotyczący zwyczajów stosowania ziół w kuchni, obrzędach i medycynie ludowej. Na podstawie uzyskanych danych wydawał publikacje naukowe. Archiwalne odpowiedzi na Odezwę Rostafińskiego w dużej części zostały zachowane w zbiorze Uniwersytetu Jagiellońskiego. Natomiast część uznawano za zaginioną. W 2014 r. zostały one odnalezione w dokumentach po prof. Tadeuszu Wilczyńskim ze Lwowa. W odnalezionych archiwaliach Rostafińskiego znajdują się odpowiedzi związane z Odezwą oraz inne dokumenty np.: listy: ks. Pawła Smolikowskiego CR, Jana Karłowicza, które zostaną zasygnalizowane w artykule.
W służbie wolnej nauki. Instytut Polsko-Skandynawski (1985-2005)
Slavica Lundensia, 2007
EUGENIUSZ S. KRUSZEWSKI POLSKA W 1939 r. padła ofiarą dwóch agresorów, którzy unicestwiali naszą kulturę, a naród próbowali sprowadzić do roli pachołków i niewolników. 1 Rola, jaką wówczas i po wojnie odegrali polscy uczeni i ich wychowankowie poza granicami kraju, jest nie do przecenienia.
Na przełomie epok. Historia Zakładu Historii Oświaty i Kultury w latach 1970–1997
Prace Historyczne
The Department of the History of Education and Culture at the Institute of History at the Jagiellonian University (Krakow) was established on February 1, 1971 in place of the Chair of the History of Science and Education. Since its beginning, it was located in the Kołłątaj Collegium at St. Anna St. 6, at first in the left wing of the building, and then – since 1980 – in its right wing. The heads of the Department in the years 1971–1997 were the professors: Jan Hulewicz, Kamilla Mrozowska and Renata Dutkowa. The Department also employed the scientific staff: Leszek Hajdukiewicz (head of the Archives of the Jagiellonian University), Julian Dybiec, Kazimierz Szczurek, Andrzej Kazimierz Banach, Krzysztof Stopka. The librarians of the Department were: Elżbieta Babuchowska, Joanna Plutecka and Krzysztof Stopka. In 1984, the librarian’s position was eliminated, and the department’s library was from that point onwards taken care of by the younger academics. Scientific research focused on th...
Kwartalnik Historyczny, 2008
2 W nomenklaturze urzędowej ziemie dawnej Rzeczypospolitej wcielone w wyniku rozbiorów do Cesarstwa Rosyjskiego nazywano Krajem Zachodnim lub guberniami zachodnimi. Kraj Zachodni obejmował ziemie litewsko-białoruskie zwane Krajem Północno-Zachodnim lub guberniami północno-zachodnimi (6 guberni: grodzieńska, kowieńska, mińska, mohylewska, wileńska i witebska) oraz część Ukrainy-tzw. gubernie południowo-zachodnie, zwane też Krajem Południowo-Zachodnim (3 gubernie: kijowska, podolska, wołyńska). Epoka reakcji i "pieriedyszki" 55 Lp. Stopień, tytuł, imię i nazwisko Okres służby 5.