Şenyurt & Zoroğlu, Kurul Kalesi 2022 Yılı Kazı Çalışmaları. (2024) (original) (raw)

Kurul Kalesi 2021 Yılı Kazı Çalışmaları

42. KAZI SONUÇLARI TOPLANTISI, 2023

Kurul Kalesi’nde 2021 yılı itibari ile on ikinci kazı sezonu tamamlamıştır. En eski seviyesini Orta-Üst Jürasik ve Alt Kretase dönemleriyle yaşıt kireç taşı kayalarının oluşturduğu bir jeolojik formasyon içinde yer alan, Karadeniz kıyısına 9 km. mesafedeki Kurul Kayalıkları’nın zirvesindeki kale, Melet Irmağı’nın hemen batı yakasında yükselen, Ordu ilini çevreleyen en yüksek noktalardan birisi üzerinde yer almaktadır. Dar ve uzun bir yerleşim imkânı sunan kayalığın zirvesindeki çalışmalar 2019 yılına kadar İç Kale ve Kuzey Teras olarak adlandırılan iki ana kazı sektöründe yürütülmüştür. 2019 yılında ise bu alanlara ek olarak Kuzey Teras’ın en uç noktasını oluşturan İdari Yapılar Alanı (İYA) olarak adlandırılan kesimde çalışmalara başlanmıştır. 2020 ve 2021 kazı sezonlarında yalnızca bu sektörde kazı çalışmaları yürütülmüştür.

Kurul Kalesi 2019-2020 Yılı Kazı Çalışmaları

Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü 2019-2020 Yılı Kazı Çalışmaları, 2022

Ordu İli Altınordu İlçesi Bayadı Mahallesi sınırları içinde yer alan Kurul Kalesi’nde 2019 ve 2020 yılları kazı çalışmaları Ordu Müze Müdürlüğü’nün başkanlığı ve Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Arkeoloji Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. S. Yücel Şenyurt’un bilimsel danışmanlığı altındaki bir ekip tarafından yürütülmüştür. 2019 yılı çalışmaları 01.08.2019-05.11.2019 tarihleri arasında, 2020 çalışmaları ise 18.08.2020-31.12.2020 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir.

Kurul Kalesi 2018 Yılı Kazı Çalışmaları (2020)

41. Kazı Sonuçları Toplantısı, Cilt 4, 2020

2018 çalışmalarında doğu yamaçta bulunan mekânların açığa çıkarılması en önemli hedeflerden birisi olmuştur. CP-113, CR-112, CR-113, CR-114, CS-112 ve CS-113 açmalarında yürütülen çalışmalarda Dionysos Kutsal Alanı ve etrafındaki mekanlar ile doğu sur duvarının küçük bir uzantısı da tespit edilmiştir.

Kayalıdere Kalesi Urartu Çanak Çömleği: 2018/2019 Yılı Kazıları

Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü dergisi, 2022

Situated in the west of the central region of the Urartian Kingdom, Kayalıdere Fortress is 20 km northwest of the Varto district of Muş province. The fortress was discovered during Burney’s surveys in the region in 1956, and later another excavation project was undertaken by Burney in 1965. After a long cessation, rescue excavations containing cleaning and drilling works were carried out at the fortress during the construction of the Alparslan II Dam between 2018 and 2019. Three different areas were studied, in particular, the upper citadel, the northwest settlement (lower terrace), and the sanctuary with a stele. Ceramics are one of the most frequently encountered artifacts. Hence, this article examines the results of the pottery objects obtained from the cleaning and sounding excavations executed at the castle. The pottery artifacts do not exhibit a rich typological diversity. Nonetheless, pots, bowls, trays, pithoi, and miniature vessels represent distinct form types. In terms of paste characteristics, especially bright red burnished Urartian wares are noteworthy. Additionally, brown, terracotta, cream, and gray paste ware groups have been encountered. Pieces with terracotta, brown, and cream slip applications are significant as they yield the existence of different surface treatments. Another feature we consider a local practice is the distinctive straw, plant, and gravel inclusions in the ceramic fabrics. Pictorial markings on the vessels were employed mainly for measuring purposes, and animal motifs such as horses and mountain goats are commonly utilized in clay stamps.

Ovaören 2018 Yılı Kazı Çalışmaları (2020)

41. Kazı Sonuçları Toplantısı, Cilt 4, 2020

2018 yılı kazı çalışmaları Yassıhöyük’te “B Alanı” olarak adlandırılan sektörde, 10x10 m. boyutlarındaki IZ-177 ve JA-177 açmalarında, toplam 200 metrekarelik bir alanda (Resim:1) gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda 2015 yılında JA-176 açmasında tespit edilen mimari unsurların takibinin yapılması ve alan genelinde Demir Çağına ait mimari bütünlüğün açığa çıkarılması amaçlanmıştır.