Resimden Heykele : Anthony Caro'nun Avrupa Resim Sanatından Esinlenen Heykelleri Üzerine Bir İnceleme (original) (raw)

Anthony Caro’nun 1998’de Londra’daki National Gallery’de rönesans döneminden modern sanata, Giotto ve Mantegna’dan Goya, Manet ve Matisse’e geniş bir yelpazede Avrupa resim sanatından esinlenerek oluşturduğu heykelleri sergilenmiştir. Heykelinin seyirciye optik bir haz vermesini önemseyen Caro’nun özgün bir heykel dili yakalamasında geçmiş dönemlerin ustalarıyla kurduğu ilişki hep önemli olmuştur. Soyut elemanların ilişkisel yapısıyla oluşturduğu komposizyonlarda, çizgiselliğe ve düzlemlerin açısallığına başvurmuş, resimselliğin heykel sanatına getirebileceği yenilikler üzerine arayışa girmiştir. Caro, soyut resim ve heykel arasındaki çizgiyi silikleştirerek yakaladığı yeni ve sade bir heykel diliyle 1980’li yıllardan itibaren Avrupa resim sanatından esinlenen heykeller yapmıştır. Bu resimlerdeki figüratif komposizyonlar, Caro’nun soyutlamasıyla plastik yapısına referans veren ama tümüyle ayrı bir anlatıya dönüşmüş, çelik malzemeden eğrilerin, düzlemlerin, şeritlerin ve kıvrımların dansıyla heykelin dünyasına taşınmıştır. Ressamların leke, çizgi, renk ile kurduğu bütünlüğü Caro silüet, ışık ve boşlukla karşılamış ve genel olarak çelik gibi ağırlık hissi veren bir malzemeyle adeta boşlukta çizim yapmıştır. Usta ressamların başyapıtlarına referans veren bu heykellerin sanatın yüzyıllar içinde dönüşse de yokolmayan nitelikleriyle çağdaş heykel sanatı arasında bir köprü oluşturması önemlidir. Ayrıca resim sanatından yola çıkarak heykelde yeni biçimsel olanaklara alan açtıkları için ders niteliğinde bir seridir. Bu metinde Caro’nun sanatındaki başlıca nitelikler bağlamında resim sanatına referans verdiği heykelleri incelenmiştir. Anahtar Kelimeler : Anthony Caro, Heykel, Resimsellik, Soyutlama, Avrupa Resim Sanatı