Osnovi finansijskog inženjeringa (original) (raw)

Osnovni Aspekti Sponzorskih Odnosa

EMC Review - Časopis za ekonomiju - APEIRON, 2015

Sponzorski odnos predstavlja specifičnu vrstu poslovnog odnosa, koja se ostvaruje na obostrano korisnoj saradnji koja se uspostavlja na relaciji između sponzora i korisnika sponzorstva. Pružanjem finansijske podrške pojedincu, grupi ili organizaciji, u cilju izvršenja određenih aktivnosti i upoznavanjem javnosti sa tim, sponzor stiče mogućnost ostvarivanja koristi od izgrađivanja odgovarajućeg imidža i razvijanja svesti publike o njegovom postojanju i ugledu. Cilj ovog rada je da se spozna značaj sponzorskih odnosa u tržišnom komuniciranju, te analiziraju aktivnosti u okviru strategije njihove izgradnje, kao i faze u implementaciji sponzorskog odnosa. Sponzorstvu kao načinu za uspostavljanje korisnih poslovnih komunikacija, kao i načinu za obezbeđenje prihoda, mora se od strane tražioca sponzorstva, pristupiti vrlo osmišljeno i profesionalno. Postupak planiranja sponzorstva i nalaženja sponzora, kao i utvrđivanje i verifikovanje sponzorskog odnosa, imaju svoju profesionalnu procedur...

Upravnosudski aspekti primjene Zakona o financijskom poslovanju i predstečajnoj nagodbi

Zbornik Pravnog Fakulteta Sveucilista U Rijeci, 2014

Stručni rad Sažetak U tekstu pod naslovom Upravnosudski aspekti primjene Zakona o financijskom poslovanju i predstečajnoj nagodbi razmatraju se neke teme vezane za odredbe navedenog zakona koje su povezane sa Zakonom o upravnim sporovima i upravnim sudovima uopće. Tako se problematizira nadležnost upravnih sudova u upravnim sporovima proizašlim iz postupaka predstečajnih nagodbi, status zainteresirane osobe u takvim sporovima, potreba da tužba u upravnom sporu ima odgodni učinak, te se navode najčešći razlozi dosadašnjeg podnošenja tužbi.

Sistem finansiranja lokalne samouprave u Srbiji: stanje i perspektive

2011

Uređivanje efikasnog sistema finansiranja lokalnih samouprava (LS) jedno je od osnovnih pitanja uspostavljanja funkcionalnog sistema vlasti. Njime se omogućava uspostavljanje optimalnog nivoa decentralizacije u kome lokalne samouprave mogu na efektivan način da ispunjavaju svoje zakonom određene nadležnosti koje uključuju niz poslova zakonodavnog, razvojnog i socijalnog karaktera. Jedan od ključnih aspekata ovog sistema jeste ujednačavanje pozicija LS sa stanovišta raspoloživih prihoda, čime se omogućava da građani dobijaju ove usluge u što je moguće većoj meri ujednačene po kvantitetu i kvalitetu, bez obzira u kome delu zemlje žive: na području metropole, u razvijenijim urbanim centrima ili u nerazvijenim rurarnim sredinama. U Srbiji je tokom prve decenije 21. veka pokrenuto više reformskih procesa vezano za sistem finansiranja lokalne samouprave. Njime su uvedene promene u strukturi budžetskih prihoda: promenjen je odnos tzv. "izvornih"ili vlastitih prihoda, ustupljenih prihoda i transfernih primanja koja dolaze sa viših nivoa vlasti; takođe, izmenjen je zakonski okvir i stečena su prva značajnija iskustva u oblasti zaduživanja lokalnih samouprava. Tokom poslednjih godina (naročito od 2007. god. kada je na snagu stupio reformski Zakon o finansiranju lokalnih samouprava), posebno su aktualizovana pitanja vezana za transferna primanja i njihovu ulogu u ujednačavanju pozicije lokalnih samouprava sa stanovišta raspoloživih prihoda.

Kanali distribucije u savremenom bankarstvu

2016

U savremenim uslovima neizvesnog i izuzetno konkurentnog okruženja banke su izložene velikom pritisku unapređenja kvaliteta usluga, uz istovremeno smanjenje troskova poslovanja. U uslovima u kojima cenovna konkurentnosti ne obezbeđuje dovoljan prostor za tržisno pozicioniranje, banke su suocene sa imperativnom poboljsanja korisnickog servisa. Navedena tendencija je posebno izraženo za retail bankarski segment, pri cemu kanali distribucije igraju kljucnu ulogu u pružanju kvalitetnijeg korisnickog iskustva, jer interakcije sa klijentima pocinju i zavrsavaju u okviru kanala distribucije. Korisnici bankarskih usluga ocekuju sve vecu udobnost, dostupnost, personalizaciju i pouzdanost kanala bankarskih distributivnih mreža. Da bi ostvarile postavljene zahteve korisnika banke se u velikoj meri oslanjaju na mogucnosti i novitete informaciono-komunikacione tehnologije. Aktuelnost predložene teme predstavljala osnovnu motivaciju autorima ove monografije posvecene analizi razvoja i trendova u ...

Počeci ekonomije solidarnosti u Hrvatskoj

Jer pazi, svaka kuna koju ja dam za nešto, ja nešto s tom kunom govorim, ja govorim u kakvom svijetu ja želim živjeti! (sugovornica iz okolice Zagreba) Na globalnoj razini sve je jača svijest o tome da postojeći ekonomski modeli i nisu toliko uspješni, odnosno da uspješno generiraju isključivo nejednakost. Istovremeno jača i svijest o tome da ekološki problemi nisu nešto što neće ostaviti nikakve posljedice. Važno je da postajemo svjesniji da nije istina da nas se sve to uopće ne tiče i da ništa ne možemo promijeniti. Pojedini društveni pokreti, poput ekonomije solidarnosti, nastoje aktivno promijeniti postojeće stanje i ponuditi drugačija i bolja rješenja. Iako ideje koje zastupa ekonomija solidarnosti mogu djelovati idealistički i nedostižno, pojedine prakse pokazuju da je promjene moguće ostvariti, za početak na mikro-razini. Grupe solidarne razmjene jedan su od oblika takvih solidarnih praksi koje imaju transformativan potencijal. Iako ih je najjednostavnije opisati kao alternativni oblik nabave hrane (i to prvenstveno organske) izravno od proizvođača, grupe solidarne razmjene puno su više od toga. Ne samo da potiču ekološki način proizvodnje hrane, koji je dobar i za ljude i za okoliš, već potiču ravnopravne partnerske odnose između kupaca i proizvođača, stvaraju solidarnost i jačaju povjerenje među ljudima. U svijetu takve zajednice prakse ne predstavljaju novinu, a u Hrvatskoj su se pojavile tijekom zadnjih pet godina. U ovom radu iznosim neke od rezultata dosadašnjeg istraživanja grupa solidarne razmjene s područja Zagrebačke županije. Ključne riječi: grupe solidarne razmjene, ekonomija solidarnosti, organska/ekološka poljoprivreda Uvod Za grupe solidarne razmjene (GSR) saznala sam od prijateljice koja se s obitelji odlučila na uzgoj organskog 1 povrća za vlastite potrebe, ali i za prodaju. Na moj upit o tome kome će i gdje prodavati povrće, ispričala mi je kako je nedavno saznala za GSR te kako se namjerava uključiti u jednu. Ne znam točno kako je ona saznala za GSR, ali znam da je ekološki vrlo osviještena, zaokupljena problemima duhovnosti, tolerancije, ravnopravnosti i društvene pravde (i to ne samo u razgovoru, već i kroz aktivno djelovanje). Uz to je i mlada te visoko obrazovana, a to je svrstava u skupinu ljudi s tzv. lijevim, zelenim ili alternativnim životnim stilom (tzv. selectives) (Grunwald 1992, prema Tomić Koludrović i Leburić 2002: 104-105). Novije studije posvećene problemu ekološke potrošnje tu kombinaciju politika životnog stila koji uključuje brigu za ekologiju, duhovnost, ljepotu i zdravlje te ujedno zagovara povratak 1 Pod organskim podrazumijevam povrće, odnosno svu hranu koja je proizvedena metodom organskog uzgoja. Znaor I ostali pod organskom, ili ekološkom, biološkom ili alternativnom poljoprivredom podrazumijevaju poljoprivredni sustav koji isključuje poljoprivredne kemikalija i genetski inženjering te se oslanja na vanjske podražaju isključivo tamo gdje sustav ne može biti održan unutrašnjim procesima" (Znaor et al. 2014: 33).

Upravljanje Ekonomskom Naukom I Znanjem

FBIM Transactions, 2014

Problemi razvoja i uloge nauke u privredi i društvu jesu posledica dugog zastoja kritičke bespoštednosti, posrtanja u razvoju autentične teorijske misli, idejne ogrezlosti u rutinerstvu i pragmatizmu, i mentalne samouverenosti i zaljubljenosti u sebe. To je dovelo do deformacije naučnoistraživačkog rada i degradacije nauke, koja se voluntaristički prilagođavala zahtevima političkih centara. Stoga danas plaćamo danak za improvizatorstvo, za imitatorstvo, za neinventnost. U ekonomskoj nauci na široko su procvetali lažno-kritički radikalizmi prema društvenoj, ekonomskoj i socijalnoj stvarnosti, ali i sa izuzetno rafiniranim apstrahovanjima sopstvene nedoraslosti da se visokostručno i visokoekspertski uhvate u koštac sa izazovima vremena. Stvaralačkog tu nema ništa (izuzev ukoliko se jalovost ne reinterpretira kao doprinos); a ako ga, tu i tamo, ima, onda je to pregršt racionalnog sa ogromnom količinom jalovine u inače plitkim istraživanjima. Snaga "nauke" jedino se ispoljava ako "istrčali" pojedinac dobro "nasedne". Tada nastupa pravo etiketiranje i gaženje bez milosti i po cenu sahranjivanja. Nauka i njeni predstavnici su, dakle, samo tada moćni. Makroekonomija jeste najdinamičnija naučna disciplina današnjice (pored finansijskog monetarnog, fiskalnog i berzanskog menadžmenta), koja uključuje biheviorističke elemente ekonomije, kao što su očekivanja, kredibilitet i informacije. Informacije, po pravilu, uplivišu na očekivanja i kredibilitet jednako isto kao sto antiinflaciona reputacija vlade determiniše stabilizacioni kredibilitet, koji "hrani" razvojno poverenje i neinflatorna očekivanja. U tom lancu, svi stiču iskustvo i svi uče kroz "grešku i pokušaj" (tzv.kriva učenja-histerizis).