Nietoperze (Chiroptera) Suwalskiego Parku Krajobrazowego (original) (raw)
Related papers
Bukoliczne bestiarium Szymona Szymonowica. Między naturą a kulturą
Zoophilologica, 2021
W artykule są przedstawione i omówione zjawiska związane z fauną występujące w bukolicznej poezji Szymona Szymonowica. Przedmiotem analizy są utwory wydane w zbiorze Sielanki i pozostałe wiersze polskie. Bestiarium z wierszy renesansowego autora, twórcy polskiej sielanki, jest analizowane w kontekście tradycji biblijnej i mitycznej. Zwrócono też uwagę na staropolskie i europejskie dziedzictwo kulturowe, ujęcia konwencjonalne i zrywające z konwencją oraz filiacje z polsko-ruską etnografią. Zbadano naturalny i kulturowy wymiar relacji zwierząt i człowieka. Egzemplifikacja zwierząt występujących w sielankach Szymonowica umożliwiła również określić funkcje, jaką pełnią one w świecie przedstawionym utworów.
Zenodo (CERN European Organization for Nuclear Research), 2017
Contribution to the knowledge of carrion beetles (Coleoptera: Silphidae) assemblages in the Silesian Beskid Mountains and Silesian Foothills. The paper presents new data about the distribution of Silphidae in the Silesian Beskid Mountains. A list of 9 species is given. First data about seven species in this area are given, i.e. Nicrophorus vespillo, Nicrophorus humator, Nicrophorus interruptus, Nicrophorus investigator, Oiceoptoma thoracica, Thanatophilus rugosus, Silpha tristis. The study showed a considerable variety of carrion beetles while pointing out the need of further research on entomofauna in study area.
Charakterystyka środowisk depozycyjnych Jeziora Czechowskiego i jego otoczenia
Landform Analysis, 2014
Zarys treści: W artykule przedstawiono przegląd badań nad morfogenezą misy jeziornej Jeziora Czechowskiego na Pojezierzu Starogardzkim. W dostępnych odsłonięciach, wkopach i wierceniach o nienaruszonej strukturze przeprowadzono analizę sedymentologiczną osadów glacjofluwialnych, glacjolimnicznych, limnicznych i stokowych. Wyniki tej analizy uzupełniono rezultatami kartowania geologicznego i geomorfologicznego. W efekcie przeprowadzonych prac stwierdzono, że misa jeziora założona jest w głębokiej rynnie subglacjalnej, która do początku allerødu zakonserwowana była bryłami martwego lodu. Ich wytopienie doprowadziło do powstania zróżnicowanej morfologii dna rynny. W najgłębszych miejscach, dzięki ograniczonej miksji, były warunki do zachowania rocznej laminacji osadów dennych. Sedymentacja osadów glacjofluwialnych w otoczeniu rynny była bardzo zróżnicowana i w wielu miejscach wskazuje na warunki przepływu nadkrytycznego. W przypowierzchniowej warstwie osadów sandrowych stwierdzono ślady zapisu procesów mrozowych (gleby mrozowe) oraz wytrącenia węglanowe wskazujące na występowanie warunków peryglacjalnych po zaprzestaniu przepływu proglacjalnego. Osady limniczne są również zróżnicowane w zależności od cech morfometrycznych basenu sedymentacyjnego, a przede wszystkim od głębokości ich depozycji. Osady stokowe pochodzą w większości z ostatnich dwustu lat, a ich depozycja nastąpiła wskutek działalności gospodarczej człowieka.
Badania nad waloryzacją ekosystemów LKP "Lasy Spalsko-Rogowskie" prowadzono w oparciu o zgrupowania chrząszczy zasiedlające pniaki sosnowe, olchowe i brzozowe. Wykorzystano pułapki typu Ampedus, które nakładano na wybrane pniaki. Odłowiono łącznie przez 5250 okazów chrząszczy z klas wierności F1-F3, należących do 254 gatunków. Nie zaobserwowano superdominantów. Dominantami były: Trixagus dermestoides (14,38%) i Agathidium seminulum (5,05%). Dominującą pod względem gatunkowym i ilościowym grupą troficzną były zoofagi, a w dalszej kolejności mycetofagi i ksylofagi. Udział pozostałych grup troficznych był wyraźnie niższy. Najwyższy wskaźnik wartości przyrodniczej zgrupowania (WF3R) odnotowano dla LMśw (11,51), nieco niższy dla BMśw (11,45), Bśw (11,22) i LMb (11,02). Dla większej dokładności waloryzacji, równolegle z pniakami, powinnio badać się także zgrupowania chrząszczy saproksylicznych innych środowisk np. pni, próchnowisk oraz grzybów nadrzewnych.
Antropogeniczny wpływ na przyrodę w koncepcji Nikołaja Fiodorowa
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Artykuł jest wstępnym rozpoznaniem antropocenowego „języka”, w jakim przemawia do współczesnego odbiorcy dzieło Nikołaja Fiodorowa – Filozofia wspólnego czynu. Fiodorow przewidział kryzys planetarny, czym wpisał się w aktualną debatę o antropocenie. Autorka nawiązuje do rozważań Artioma Klujewa, Eleny Suchanowej i Gleba Bakunowa – rosyjskich filozofów, którzy słusznie doszukują się w koncepcji Fiodorowa rozwiązań problemów antropocenu, ale niesłusznie traktują ideę przezwyciężenia śmierci i wskrzeszenia zmarłych, co prowadziłoby do przeludnienia Ziemi, jako panaceum na lepszą przyszłość, którą zapewniłaby ludzkości kolonizacja kosmosu.