OSADA LUDNOŚCI KULTURY PRZEWORSKIEJ W KOWALU, WOJ. KUJAWSKO-POMORSKIE, POLSKA (STANOWISKO 14) (original) (raw)
Related papers
Pracownia Dziejów Kultury Materialnej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie
Folia Historica Cracoviensia, 2016
W październiku 2014 roku podjęto decyzję o utworzeniu Pracowni Dziejów Kultury Materialnej, której kierownikiem został dr Sławomir Dryja. Pracownia, znajdująca się przy ul. Bernardyńskiej 3, zajmuje się dziejami przedmiotów codziennego użytku, technologią ich wytwarzania, kontekstem społecznym, a także ich inwentaryzacją, wstępną konserwacją i dokumentacją. W Pracowni gromadzone są cenne zbiory różnorodnych zabytków archeologicznych: ceramika, ceramika budowlana, kafle, szkło, numizmatyka, wyroby metalowe, kościane, krzemienne, etc. Podstawową bazę źródłową stanowią zabytki pozyskane podczas badań archeologicznych, zwłaszcza tych, prowadzonych w ramach praktyk dla studentów Instytutu Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Do tej pory badania archeologiczne z udziałem studentów naszego Instytutu prowadzone były na terenie: dworu renesansowego w Graboszycach w 2011 roku 1 , założenia pałacowego w Setnicy w województwie zachodniopomorskim w 2013 roku oraz kompleksu pałacowo-zamkowego w Mirosławcu, również w województwie zachodniopomorskim 2. Trzy sezony badań (w latach 2013-2015) doprowadziły do przebadania XVIII-wiecznego pałacu należącego do rodziny von Blankenburg. Ustalono również lokalizację XIV-wiecznego zamku, siedziby rodu von Wedel, zniszczonego w wielkim pożarze w roku 1719. Rozpoznano fragmentarycznie narożnik południowo-zachodni, elementy kurtyny zachodniej oraz bramy wjazdowej do zamku.
Antropologia kultury Wojciecha J. Burszty
Nauka
Antropologia kultury Wojciecha J. Burszty Z "etnografii życia" Wojciecha J. Burszty Piątego lutego 2021 roku zmarł profesor dr hab. Wojciech Józef Burszta. Pietnastego lutego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie pożegnała go rodzina, grono przyjaciół, koleżanki i koledzy z uczelni oraz grupa studentów. Profesor zapisał się w pamięci wielu ludzi, o czym świadczą przede wszystkim internetowe wpisy, których autorzy, często we wzruszających słowach, wspominali go, przywołując ważne dla nich spotkania i zdarzenia z jego udziałem. Znaleźli się wśród nich przedstawiciele środowiska intelektualnego, słuchacze jego wykładów i uczestnicy seminariów, spotkań autorskich oraz znajomi "z dawnych lat" i mniej odległych czasów, w których życiu zaistniał. Jego śmierć to także wielka strata dla wielu ludzi i instytucji, w których pracował, a po zakończeniu zatrudnienia utrzymywał kontakty naukowe. Zmarł o wiele za wcześnie, niespełna dwa miesiące przed ukończeniem 64. roku życia. Dramatyczny dla niego pod względem zdrowotnym rok 2020, był rokiem 40-lecia jego działalności naukowej, licząc od pierwszego artykułu-będącego pokłosiem pracy magisterskiej-opublikowanego w roczniku etnograficznym "Lud", w 1980 roku (Burszta W., 1980). Mógł jeszcze wiele uczynić dla nauki, napisać sporo mądrych tekstów, zważywszy jego rozległą wiedzę, erudycję, kompetencje badawcze, pracowitość i sprawne pióro. Mógł udzielić znaczących społecznie wywiadów interpretujących i tłumaczących trudne do ogarnięcia przez ogląd potoczny "dziejące się dzieje" i zabrać głos w interesujących opinię publiczną kwestiach, co wielekroć czynił. Na koniec wypowiedział się o swoim życiu jako antropolog właśnie. Świadom nadchodzącego nieuchronnie bliskiego odejścia, z myślą, że przyszłość może nie będzie mu już dana, pisał "mozolnie" w ostatnich miesiącach książkę Umykanie-wedle jego własnych słów-"książkę-kataster, która pozwala-mam nadzieję inaczej spojrzeć na własne życie w sytuacji, kiedy wszelka pewność popada w ruinę". Dokonując jego retrospektywnego oglądu, nazwanego przezeń "etnografią życia", odbył ostatnią "antropologiczną wędrówkę po kulturze". Za jej zapowiedź-z dzisiejszego punktu widzenia-uznać można wywiad prasowy, którego udzielił w 2012 roku, dotyczący tematu "śmierci w kulturze współczesnej", zatytułowany Chcemy zostawić ślad. Opowiadając na inaugurujące rozmowę pytanie o strach przed śmiercią, powiedział: "Jeśli ktoś powie, że się nie boi, * Dr hab. Jan Grad, prof. UAM
Studia Polsko-Ukraińskie, 2020
The position deserves attention, as it opens a discussion on the important phenomenon of visual culture history, which is currently widely discussed among many researchers. A historian, even if he is not an art historian, often analyses iconographic art in his work. After all, we are dealing with a different type of perception of the described reality, one which accumulates the ability to synthetically capture it using at the same time both the historian’s and fi lm expert’s skills. Jacek Szymala sets himself an ambitious goal – to create a model, “a set of tools helpful in the future research of historians, especially modern historians, going beyond traditional historiography”. The author brilliantly shows that history is not only a collection of past facts and events but lives in its visual dimension, becoming a continuation of history itself. It is only important that, as far as possible, every viewer or reader can and should remain exactly as critical as in the process of interp...