Dip Paragatında Yem Etkinliği ve İğne Seçiciliği (original) (raw)
Related papers
Finike (Antalya) Körfezin’de Dip Paraketasındaki Farklı İğnelerin Av Verimi
Süleyman Demirel Üniversitesi Eğirdir Su Ürünleri Fakültesi Dergisi, 2016
This experiments were conducted the coast of Finike Bay in Antalya, between March 2011 and February 2012.During the study total of 12 fishing operations were conducted and 184 individuals belonging to 15 fish species were caught. Catch amount of the hook sizes 15, 14, 12, 10 were obtained 40.2%, 30.4%, 20.1% and 9.2% respectively in.Total catch composition was consisted of 37% white seabream (Diplodus sargus), 26.1% redcoat (Sargocenron rubrum), 15.2% striped seabream (Lithognathus mormyrus), 4.4% seabream (Sparus aurata),% 3.8 painted comber (Serranus scriba), 2.7% white grouper (Epinephelus aeneus), 2.7% two-banded seabream (Diplodus vulgaris), 1.6% bastard grunt (Pomadasys incisus), 1.6% fangtooth moray (Enchelycore anatina), 1.1% saddled seabream (Oblada melanura), 1.1% goldblotch grouper (Epinephelus costae), 1.1% blue runner (Caranx crysos), 0.5% red porgy (Pagrus pagrus), 0.5% common dentex (Dentex dentex), 0.5% dusky grouper (Epinephelus marginatus) fish species.
Karma Yeme Asit Yağ İlavesinin Etlik Piliç Performansi Üzerine Etkileri
2003
Özet: Bu araştırmada, karma yemlere ilave edilen soya yağı (SY) veya asit yağın (AY) erkek etlik piliçlerde performans (canlı ağırlık, yem tüketimi ve yemden yararlanma) ve ham yağın sindirilebilirliği üzerindeki etkileri incelenmiştir. Toplam 621 adet Ross-308 genotipine ait günlük erkek civciv kullanılmıştır. Civcivler rasgele 3 tekerrürlü 3 deneme grubuna ayrılmıştır. Tüm gruplar ikinci haftanın sonuna kadar aynı başlatma yemiyle (3098 kcal ME / kg ve % 23.97 protein) beslenmişlerdir. Araştırmada, 3-4. haftalar arasında geliştirme, 5-6. haftalar arasında bitirme yemleri kullanılmıştır. Birinci, ikinci ve üçüncü gruplar sırasıyla % 6 SY, % 3 SY+ % 3 AY ve % 6 AY içeren eş enerjili ve eş proteinli geliştirme ve bitirme yemleriyle beslenmişlerdir. Dördüncü haftanın sonunda, ham yağın sindirilebilirliğini belirlemek için her gruptan 7 piliç seçilerek bireysel metabolizma kafeslerine taşınmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, geliştirme ve bitirme yemlerine % 3 SY ve % 3 AY karışımının ilavesi canlı ağırlığı artırmış ve yemden yararlanmayı iyileştirmiştir. Buna karşılık karma yeme % 6 düzeyinde AY ilavesi yem tüketimi ve canlı ağırlığı önemli düzeyde azaltmıştır. Ayrıca, karma yemlere AY ilave edilmesi ham yağın sindirilebilirliğini etkilememiştir.
Karma Yeme Asit Yağ İlavesinin Etlik Piliç Performansı Üzerine Etkileri
zooteknidernegi.org
Bu araştırmada, karma yemlere ilave edilen soya yağı (SY) veya asit yağın (AY) erkek etlik piliçlerde performans (canlı ağırlık, yem tüketimi ve yemden yararlanma) ve ham yağın sindirilebilirliği üzerindeki etkileri incelenmiştir. Toplam 621 adet Ross-308 genotipine ait günlük erkek civciv kullanılmıştır. Civcivler rasgele 3 tekerrürlü 3 deneme grubuna ayrılmıştır. Tüm gruplar ikinci haftanın sonuna kadar aynı başlatma yemiyle (3098 kcal ME / kg ve % 23.97 protein) beslenmişlerdir. Araştırmada, 3-4. haftalar arasında geliştirme, 5-6. haftalar arasında bitirme yemleri kullanılmıştır. Birinci, ikinci ve üçüncü gruplar sırasıyla % 6 SY, % 3 SY+ % 3 AY ve % 6 AY içeren eş enerjili ve eş proteinli geliştirme ve bitirme yemleriyle beslenmişlerdir. Dördüncü haftanın sonunda, ham yağın sindirilebilirliğini belirlemek için her gruptan 7 piliç seçilerek bireysel metabolizma kafeslerine taşınmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, geliştirme ve bitirme yemlerine % 3 SY ve % 3 AY karışımının ilavesi canlı ağırlığı artırmış ve yemden yararlanmayı iyileştirmiştir. Buna karşılık karma yeme % 6 düzeyinde AY ilavesi yem tüketimi ve canlı ağırlığı önemli düzeyde azaltmıştır. Ayrıca, karma yemlere AY ilave edilmesi ham yağın sindirilebilirliğini etkilememiştir.
Dipkazan Kullanımında Çeki Kuvvetinin Azaltılmasına Yönelik Bir Araştırma
Tarım Bilimleri Dergisi, 2014
Bu çalışmanın amacı, dipkazan ile çalışmada gereksinim duyulan traktör çeki gücünün azaltılmasına yönelik alternatif yöntemlerin etkinliğinin belirlenmesidir. Bu amaçla dipkazanın ön kısmına çalışma derinliği dipkazana göre daha az olan iki değişik tipte (bıçak keski ve disk keski) ek donanım takılarak farklı ilerleme hızlarında (yüksek, orta, düşük) çeki kuvveti, çeki gücü, yakıt tüketimi, iş başarısı, toprak penetrasyon direnci, toprak nem içeriği ve hacimsel kütle değerleri tespit edilmiştir. Deneme alanlarının her birinde iki dipkazan uygulaması (titreşimli ve titreşimsiz) uygulanmıştır. Çalışmada; çeki kuvveti, çeki gücü ve yakıt tüketimine ait en düşük değerler titreşimli konumunda normal dipkazan uygulamasında, en yüksek değerler ise sabit konumunda disk keski donanımlı dipkazan uygulamasında elde edilmiştir. İş başarısına ait en düşük değer sabit konumlu bıçak keski donanımlı dipkazan uygulamasında, en yüksek değer ise sabit konumlu disk keski donanımlı dipkazan uygulamasında elde edilmiştir. Titreşimli uygulamalarda iş başarısının artış gösterdiği belirlenmiştir. Hız artışına bağlı olarak iş başarısında bir artış olduğu görülmüştür.
Aşağı Melet Irmağı (Ordu, Türkiye)’nda Su Kalitesinin Göstergesi Olan Epipelik Diyatomeler
Turkish Journal of Agriculture - Food Science and Technology, 2015
Phytobenthos includes bioindicator species and is widely used in water ecology studies. Diatoms constitute one of the most important groups of phytobenthos in streams. In particular, these organisms are good indicators in investigations related with determining of water quality in medium and long time. In this study, the epipelic diatom flora of the lower part of River Melet were investigated, the most important source of drinking water in Ordu city. The examination was performed periodically in March-November 2012 and total of 56 taxa were identified. Cymbellales (14 taxa) and Naviculales (16 taxa) ordo constituted 54% of diatom diversity. These were followed by Fragilariales (16%, 9 taxa) Bacillariales (14%, 8 taxa) Surirellales (9%, 5 taxa) Achnanthales (3%, 2 taxa) Eunotiales (2%, 1 taxa) and Melosirales (2%, 1 taxa), respectively. Diatome vulgaris, Melosira varians, Navicula gregaria, N. tripunctata and Nitzschia sigmoidea species were recorded as widespread and intense in the ...
ELÂZIĞ EFSANELERİNDE YEME-İÇME KÜLTÜRÜ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME
HALK GASTRONOMİSİ 2, 2024
Toplumlara ait değerlerin geleceğe aktarımında sözlü ve yazılı anlatıların büyük bir etkisi vardır. Anlatılar, teşekkül ettikleri toplumların sosyo-kültürel bir ürünü niteliğindedir. Bu anlatılardan biri olan efsane, kültürel kodları bünyesinde barındıran önemli bir edebî türdür. Efsanelerde, birey ve toplumların yaşam şekilleriyle sosyal normlarına dair olguları görmek mümkündür. Bu bağlamda yeme-içme kültürü de temel bir ihtiyaç olarak efsanelerde yer alan toplumsal bir değerdir. Efsanelerin mitik ve sembolik yapısı zengin bir anlatı türünün oluşmasını sağlamıştır. Bu zengin yapı kültürel çeşitliliğin varlığını da kuvvetlendirir. Nitekim bu çeşitliliğe bağlı olarak efsanelerdeki olay örgüsü içerisinde yeme-içme kültürünün etkisi de görülmektedir. Elâzığ efsanelerinde yeme-içme kültürü, halkın yaşam biçimini ve değerlerini yansıtan önemli bir unsurdur. Bu efsanelerde yemek ve içeceklerin sadece fiziksel bir ihtiyaç değil aynı zamanda kültürel ve ruhsal bir deneyim olduğunu görmek mümkündür. Bu çalışmada yazılı kaynaklarda bulunan Elâzığ efsanelerinin incelenmesi sonucu tespit edilen yeme-içme kültürüne dair unsurlara değinilecektir. Efsanelerde bulunan yiyecek ve içecekler, sembolik açıdan ele alınarak anlatı içerisindeki rolleri bakımından değerlendirilecektir. Bu incelemeler sonucu Elâzığ efsanelerinde yeme-içme kültürü bağlamında; buğday, tuz, üzüm gibi yiyecekler ve süt gibi içeceklerle diğer yeme-içme kültürüne ait unsurların sembolik değerleri kültürel boyutlarıyla efsanelere yansıması değerlendirilmeye çalışılacaktır. Ayrıca tuz-ekmek hakkı anlayışının yansımaları metinden hareketle açıklanmaya çalışılacaktır
The selectivity of gill net in different mesh size for Diplodus annularis (Linn., 1758) and Spicara flexuosa (Rafinesque, 1810): In this study, the size selectivitiy of gill nets for D. annularis and S. flexuosa was estimated from samples collected with nets of 18, 20, 22 mm mesh size (nominal bar lenght). Selectivity parameters were estimated using the indirect method proposed by Holt (1963). The optimum catch lengths of D. annularis in 18, 20, 22 mm mesh size were 10.08, 11.20, 12.32 and 15, 16.67 and 18.33 cm for S. flexuosa respectively. Overall selection factor and standart deviation were 5.60 and 1.86 for D. annularis, 8.33 and 1.21 for S. flexuosa respectively. In result, only the nets in 22 mm mesh size showed suitable selectivity for D. annularis. But, for S. flexuosa was found suitable all mesh size tested. Özet: Bu çalışmada, 18, 20, 22 mm göz genişliğine sahip sade dip uzatma ağlarındaki D. annularis ve S. flexuosa balıklarının seçicilikleri araştırılmıştır. Seçicilik pa...