Doktor Hüseyin Remzi Bey (Ö.1896)- Hayatı, Eserleri ve Bilimsel Bir Diyaloğu / Doctor Huseyin Remzi Bey (D. 1896) His Life, Works and a Scholarly Dialogue (original) (raw)
Related papers
Sosyal Bilimler Dergisi (SOBİDER), 2017
Klasik Türk edebiyatında nazım nesre göre her zaman için revaçta olmuştur. Ancak, bu nesrin ihmal edildiği anlamına gelmemektedir. Nesir, nazmın yanı başında ilk dönemlerden itibaren varlığını göstermiştir. Mensur eserlerde nazım etkisini hem üslupla hem de manzumelerin mensur eserlerdeki aktarımıyla göstermiştir. Klasik Türk Edebiyatının son dönem müelliflerinden Osman Hayri Mürşid Efendi de Kenzü’s-Sıhhatü’l-Ebdâniyye Eser-i Mürşid-i Osmâniyye isimli tıp eserinde manzumelere yer vermiştir. 19. yüzyılda yaşamış ve Sultan II. Abdulhamid Han’ın saray hekimliğini yapmış önemli bir şahsiyet olan Osman Hayri Mürşid Efendi, yaşadığı dönemde tıp alanında önemli ve güven duyulan bir bilim adamıdır. Söz konusu eser yazıldığı dönemin tıp anlayışını yansıtan, etraflıca hazırlanmış, mensur didaktik bir eserdir. Eser, konusu gereği didaktik bir anlatıma sahip olmasına rağmen müellif yer yer konunun akışını keserek eserine manzumeler eklemiştir. Bir kısmı iktibas bir kısmı ise müellife ait olan bu manzumeler içerik bakımından yine tıp ile ilgili olup birtakım nasihatler içermektedir. Mensur eserler içerisinde geçen manzum parçaların incelenmesi hem nesir içindeki manzum parçaların oranının belirlenmesi hem de mensur metinlerdeki manzum anlatımı ve bunun içerik ve üsluba yansıyışını tespit bakımından oldukça önemlidir. Bu çalışmada, 19. yüzyıl yazar ve şairi Osman Hayri Mürşid Efendi’nin Kenzü’s-Sıhhatü’l-Ebdâniyye Eser-i Mürşid-i Osmâniyye isimli tıp eserinde geçen manzum parçaların şekil ve içerik yönünden incelenmesi amaçlanmaktadır.
2007
Mekteb-i Tıbbiye (1827-1909). Kuruluşundan Günümüze Cerrahpaşa Tıp Fakültesi 1827-1967-2007 (Edt.: N Sarı, Z Özaydın, B Akgün). Nobel Tıp Kitabevleri, s.7-28, İstanbul 2009.
Yegenzâde Mehmed b. Osman Amâsî (ö. 1180/1766) ve Hâşiye 'Ala Envâri't-Tenzil Adlı Eseri
Uluslararası Amasya Âlimleri Sempozyumu Bildiriler Kitabı I, 2017
ÖZET: Hâşiye, İslâmî telif türlerinden biri olmakla birlikte, bu ilimlerin tedrisinde zamanla oluşan geleneğin karakteristiğine de işâret eden bir yazım türüdür. Şerh ve talik gibi ana metin üzerinde gerçekleştirilen yazım faaliyetlerinden biri olarak hâşiye, temel alınan metni taklit etme, tekrarlama gibi gerekçelerle modern düşüncenin itirazlarına ve yadsımalarına maruz kalmaktadır. Ancak diğer bir bakış açısıyla temel metnin katılımcı bir okumaya tabi tutulması şeklinde değerlendirilebilecek bu telif türü, modern paradigmanın tasvirini nakzeden birçok örneğe de sahiptir. Nitekim bu gelenek içerisinde temel metnin önüne geçen hâşiyelere rastlandığı gibi, iki kapak arasında metni, şerhi ve hâşiyesiyle farklı fikrî akımları temsil eden eserler de bulunmaktadır. Hayatı hakkında fazlaca bilgi sahibi olma imkânımızın bulunmadığı Amasyalı âlim Yegenzâde Mehmed b. Osman (ö. 1180/1766), tefsir tarihinin önemli müelliflerinden biri olan Kâdı Beyzâvî’ye (ö. 685/1286) ait Envâru’t-tenzîl’e kısmî bir hâşiye kaleme almıştır. Hâşiye ‘ala Envâri’t-Tenzîl adlı bu eser Yâ-sin sûresinden Kur’ân’ın sonuna kadarki kısmı kapsamaktadır. Tespit edebildiğimiz kadarıyla sadece Amasya İl Halk Kütüphanesinde iki nüshası bulunan bu eser hakkında bilgi veren Amasyalı Âkifzâde Abdurrahim (ö. 1763/1815), Yegenzâde’nin bu hâşiyesinin temize çekilmediğini kaydetmektedir. Sunulacak tebliğ çerçevesinde Yegenzâde’nin eğitim-öğretim hayatının hâsılası ve XVIII. Yüzyıl Amasya’sındaki tefsir öğretimi hakkında ipuçları sunacak bu hâşiye, dil, üslûp ve içerik bakımından incelemeye tabi tutulacaktır. ABSTRACT: Hashiya is one of the Islamic writing types, in addition, it is writing type that refers to the characteristic of tradition occurred in the course of time in education of Islamic sciences. Hashiya like sharh and ta‘līk is one of the writing activity composed onto the main text. And it is criticized on ground of that is followed the main text and repeated the same content. But in another perspective, it can also evaluated as form that is participatory read of the main text. Thusly, this kind of writing have many examples disaffirm modern paradigm. Besides, this tradition have some hashiyas which get ahead of main text as well as works that represented the different intellectual trend -with its text and sharh and hashiya- in one book cover. Amasian scholar Yegenzāde Mahmad b. Osman Amāsī (d. 1180/1766) who we cannot reach to much knowledge about his life, wrote partial hashiya onto Kādī Baidāwī’s (d. 685/1286) work named Anwār al-Tanzīl. Kādī Baidāwī is one of the significant author of The Qur’ān exegesis history. This work that is named Hashiya ‘alā Anwār al-Tanzīl involve the section from Surah Yā-sīn to the end of The Qur’ān. As far as we can determine, there are only two copies of this hashiya in the Amasya Provincial Public Library. In according to Amasian Ākifzāde Abdurrahīm (d. 1763/1815) who give us information about this hashiya, mentioned Yegezāde's hashiya didn’t be made a clean copy. In the framework of this paper, it is investigated that results of Yegezāde's education life in addition to this hashiya that gives us clues about teaching The Qur’ān exegesis in Amasia in the 18th century.
İkbal ve İltimas: Hüseyin Remzi Paşa
OTAM, 2021
Upon successful completion of his military student career, Huseyin Remzi Pasha was appointed as teacher to the Imperial Engineering School. During this duty, he started translating German military theorists to gain Sultan Abdulhamid II's favor. During this period, he married the daughter of English Said Pasha, one of the famous figures of the time, and as a result, became part of the nepotism network in the Sublime Porte. Both this marriage and his translation activities changed the course of his career. Huseyin Remzi, who was transferred from the engineering office to the Second Branch of the War Ministry, took part in the publication of Mecmua-i Fünûn-Askeriye, and besides his articles in the journal, he wrote copyright and translation works using European military literature. As a result of these publications, Huseyin Remzi, who had no command experience and, in fact, almost never left Istanbul despite being a staff officer, was promoted from captain to brigadier general in as little as fifteen years. However, Abdulhamid II's fall from power was the beginning of the end for Huseyin Remzi as well. Huseyin Remzi, who had to retire, suffered a mental disease, causing him to lose both his career and his sanity. Huseyin Remzi started to feel hostility towards the Young Turks after his misfortunes, and this hostility led him to take a stand against the Turkish National Struggle during the Armistice period. Huseyin Remzi, who was member of the K z l Hançer Society, also took part as a minister in the fourth government established by Damat Ferit Pasha. Therefore Huseyin Remzi was added the List of 150 Personae Non Gratae of Turkey for treason. This study will evaluate the life and activities of Huseyin Remzi.
Doktor Besim Ömer’in “Beyne’l Etfâl Sirâyet i Emrâz” (1310) Adlı Eserine Dair Bir Değerlendirme
Türkiye Klinikleri Tıp Etiği-Hukuku-Tarihi Dergisi, 2022
ÖZET Bu çalışmada, Osmanlı Dönemi’nin öncü doktorlarından biri olan Besim Ömer’in (Akalın) Beyne’l-Etfâl Sirâyet-i Emrâz adlı eseri incelenmiştir. Çalışma kapsamında, Besim Ömer’in hayatı ve eserlerine dair genel bir çerçeve çizilmiş ve ilgili eserin içeriği tanıtılmıştır. Besim Ömer, yayın hayatına onlarca eser sığdırmıştır. Gazete ve dergilerde yayımladığı yazılarının bir kısmını kitapçıklar şeklinde ayrıca bastırmıştır. Beyne’l-Etfâl Sirâyet-i Emrâz, bu türden eserlerden biridir. Besim Ömer, bu eserini başlangıçta Servet-i Fünûn dergisinde sağlıkla ilgili yazı dizisinin bir parçası olarak yayımlamıştır. Daha sonra herhangi bir değişiklik yapmadan aynı başlıkla kitapçık olarak bastırmıştır. Bu da çocuk hastalıklarına dair bilgileri yaygınlaştırma maksadı taşıdığına işaret etmektedir. Besim Ömer, Beyne’l-Etfâl Sirâyet-i Emrâz adlı eserde, çocuk hastalıklarının türlerinden öte çocukların hastalıklara yatkınlığına dikkat çekmiştir. Bazı hastalıklara, Avrupa’daki vakalardan örnekler gösterilmiş ve bulaşıcılığın nasıl gerçekleştiği ve ne türden önlemler alınması gerektiği aktarılmıştır. Eserin hedef kitlesi, ebeveyn ve okul idarecileridir. Bunlara, çocuk hastalıklarına dair gerekli uyarılarda bulunulmuştur. Hastalıkların ana sebebi olarak da mikroplar gösterilmiştir. Besim Ömer, bu eserini tıp eğitimi için gittiği Paris seyahatinden sonra kaleme almıştır. Böylece eserde, Avrupa’daki deneyimlerini somut bir şekilde okuyucuyla paylaşmaya çalışmıştır. Avrupalı bilim insanlarının çalışmalarını referans göstererek, tıbbın gelişmişlik düzeyi hakkında da bilgiler vermiştir. Eser, Osmanlı Türkçesi ile yazılmıştır. Eserde, Farsça ve Arapça kelimeler yoğun bir şekilde kullanılmıştır. Bu yüzden eserin Latin harfli transkripsiyonu çalışmaya eklenmiştir. ABSTRACT: In this study, the booklet named Transmission of Diseases among Children of Besim Ömer (Akalın), one of the pioneer doctors of the Ottoman Empire, was examined. Within the scope of this study, a general framework has been drawn about the life and works of Besim Ömer and the content of the related work introduced. Besim Ömer wrote dozens of works in his publishing life. He also published some of his articles in the form of booklets, which had previously appeared in various newspapers and magazines. Transmission of Diseases among Children is one of these works. Besim Ömer initially published this work as part of a series of articles on health in the magazine Servet-i Fünûn. It was later published as a booklet with the same title without any changes. This may indicate that it was intended to disseminate information on pediatric diseases. Besim Ömer, in Transmission of Diseases among Children, drew attention to the susceptibility of children to diseases rather than the types of pediatric diseases. Some diseases were given as examples through the cases in Europe, and how the contagion occurred and what kind of precautions should be taken. The target audience of his work were parents and school administrators. Necessary warnings about pediatric diseases were given to them. Microbes were shown as the main cause of pediatric diseases. Besim Ömer wrote this book after his trip to Paris for medical education. Thus, in the work, he tried to share his experiences in Europe with the readers. He also gave information about the level of development of medicine by referring to the studies of European scientists. The booklet was written in Ottoman Turkish. Persian and Arabic words were used extensively in the booklet. Therefore, the booklet has been Latinized and added to this study.