PALMİYE DALI TAŞIYANLAR VE SİLAHLI HACILAR THE PALMERS AND ARMED PILGRIMS (original) (raw)

Öz Ortaça'da yayan yola çıkan, silah taımayan ve ihtiyaçlarını yol boyunca hayırseverlerin verdikleriyle karılayan hacılara " palmiye dalı taıyanlar " denmekteydi. Kaba bir hırka ve yuvarlak bir fötr apka giyinen bu tip bir hacı, sırtındaki heybe ve elindeki asa ile hacılıın en saf halini temsil etti. O dönemde Hıristiyanlar için en makbul hacılık Kudüs'teki Kutsal Mezar'ı ziyaret etmekti. Bu ziyaretlere olan ilginin artmasıyla birlikte Hıristiyanlar arasında Kudüs'e sahip olma istei olutu. Daha önceleri palmiye dalı taıyıcıları kılıında gelen Batılı Hıristiyanlar, bu defa silahlı hacılar olarak Kudüs'e yöneldiler. Bu saldırgan tutumlarının bir meruiyet gerekçesi olarak Türklerin Hıristiyanlara sözde eziyetlerinden bahsettiler. Bu çalımada sıradan bir hacılıın haçlı seferlerine dönüümüyle ilgili süreç ele alınmaktadır. Abstract The pilgrims who set out on foot, carried no weapon and provisioned the needs with the alms from benefactors all the way in medieval were called " palmers ". This type of pilgrim, wearing a rough cloack and a round felt hat, symbolized the purest status of the pilgrimage with the saddlebag over his shoulder and a staff in his hand. In that epoch, the most acceptable pilgrimage was to visit the Holy Sepulcher in Jerusalem. Together with the increase of interest in these visits, it was formed the wish to have Jerusalem between Christians. Western Christians formerly had been come in the shape of palmers, this time fronted to Jerusalem as armed pilgrims. As a justification of their these aggrassive attitudes, they refered to the so-called torments inflicted by Turks against the Christians. In this study, it is discussed the process regarding with the transmutation of an ordinary pilgrimage to the crusades. Giri Sıcak ve tropikal iklimlerde yetien ve çok sayıda türü olan palmiyegiller familyasına mensup aaçlar, hurma ve hindistancevizi gibi yenilebilir meyveleri ve yine tohumlarından elde edilen palmiye yaı haricinde, birtakım sembolik anlamlar ihtiva etmeleri bakımından da muhtelif din ve kültürlerde mühim bir yere sahiptirler. Bu nedenle tarihin en eski dönemlerinden beri iir, roman veya dier metinlerde palmiye adına; mimari yapılar, heykeller, ev eyaları ve basılmı paralar gibi görsel sanat eserlerinde ise, palmiye aacı veya dalının çizim ya da kabartma eklinde tasvirine sıkça rastlamak mümkündür. Özellikle hurma olarak düünüldüünde " cennete ait " bir meyve aacı olarak palmiye, Yahudiler ve Müslümanlar bakımından önemli bir motiftir (Nigosian, 2004: 124; Bozkurt, 1998: 392).