GENEL VE İMAM-HATİP ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN OKULA BAĞLANMA DÜZEYLERİ (original) (raw)

Okula bağlanma, öğrencinin okuluyla özdeşleşmesi, okuluna ait olduğu duygusunu geliştirmesi, okuluyla gurur duyması, kendisini okulda güvende hissetmesi, okulda öğretmen ve arkadaşları ile olumlu iletişim ve ilişkiler kazanması vb. anlamda kullanılan bir kavramdır. Günümüzde öğrencinin okul ve öğretmenle hatta arkadaşla bir bağ kurmasının, başarısında önemli bir role sahip olduğu düşüncesiyle okula bağlanma çalışılmaya değer bir konu olarak görülmektedir. Bu çerçevede çalışmanın temel amacı, genel ve imam-hatip ortaokulları karşılaştırılarak bazı değişkenler açısından okula bağlanma düzeylerini incelemektir. Tarama modeline uygun olarak gerçekleştirilen bu çalışma, Gümüşhane’de Fevzi Paşa Ortaokulu (N=124), Dumlupınar Ortaokulu (N=122) ve On beş Temmuz Şehitler Anadolu İmam Hatip Ortaokulu (N=124)’nda, 2016–2017 öğretim yılı bahar döneminde öğrenim gören öğrencilerden seçilen 370 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak “Çocuk ve Ergenler İçin Okula Bağlanma Ölçeği (OBÖ-ÇE)” kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi, Tek Yönlü Varyans (Anova) Analizi ve T-Testi testleri ile yapılmıştır. Çalışmada okula bağlanma ölçeğine ilişkin güvenilirlik (Cronbach Alpha) değeri 0.883 olarak bulunmuştur. Bu hesaplamalar neticesinde örneklemin okula bağlanma düzeylerinin en düşük puanı 13, en yüksek puanı 65’dir. Çalışmada öğrencilerin okula bağlanma düzeyleri ile okul, cinsiyet, sınıf ve yaş gibi değişkenler arasında farklılaşma olup olmadığı incelenmiştir. Araştırmada okula bağlanma düzeyi ile yaş ve sınıf değişkenleri arasında istatiksel açıdan anlamlı bir farklılaşma tespit edilmiş, okul türü ve cinsiyet değişkenleri arasında ise anlamlı farklılaşma tespit edilememiştir.