Hint Üslubu Şairlerinin Lafız Ve Manaya Bakışı [Perspective Of The Poets Of Hindi (Hindavi) Style On Wording and Meaning] (original) (raw)

2017, III. Uluslararası Sosyal Bilimler Sempozyumu 26-27-28 Ekim 2017

Öz Bir edebî eserin tesir ve güzelliğinde en belirleyici unsurun lafız mı yoksa mana mı olduğu hususunda edebiyat eleştirmenleri, şairler ve yazarlar muhtelif görüşler öne sürmüşlerdir. Yeni ve ince manalar bulmaya büyük önem veren Hint üslûbu şairleri de lafız ve manaya dair görüşlerini şiirlerinde dile getirmişlerdir. Bu çalışmada Hint üslubu şairlerinden Sâib-i Tebrîzî, Bîdil-i Dehlevî ve Şevket-i Buhârî'nin ve yine az veya çok aynı üslup etkisinde şiir yazan Nef'î, Nâbî, Şeyh Gâlib, Nâili ve Fehîm-i Kadîm gibi Türk şairlerinin lafız ve manaya ilişkin görüşleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmamızda ayrıca söz konusu şairlerin lafız ve mana ile ilgili yaptıkları teşbih ve istiareler tespit edilerek şairlerin bu meseleyi ele alışlarındaki benzerlikleri ve farklılıkları ortaya konulmaktadır. Abstract Literary critics, poets and writers have argued different opinions on whether the power and beauty of a literary work is primarily determined by its wording or its meaning. Poets of Hindi style, who attached great importance on finding new and subtle meanings, gave utterance in their poetry to their thoughts on wording and meaning. In this study, we aim to find out the thoughts of Hindi style poets like Saib-e Tabrizi, Bidil-e Dehlavi and Shevket-e Bukhari along with some Turkish poets like Nef'i, Nabi, Sheikh Ghalib, Naili and Fehim-e Kadim, who, to a certain extent, wrote under the influence of the same style. We also locate the "teshbih"s (similes) and "istiare"s (metaphors) used by aforementioned poets on the question of wording and meaning, and similarities and differences of how they approach to this matter.