Foreign policy reporting of the Macedonian daily newspapers Nova Makedonija and Dnevnik about the removal of the Egyptian president Mohamed Morsi from power in July 2013 (original) (raw)
Related papers
European migrant crisis as a segment of the media agenda in Serbian daily newspapers 2015-2020
Socioloski pregled
The research is aimed at showing the ways in which the media image of the European migrant crisis changed on the front pages of Serbia's dailies from 2015, when this crisis hit the headlines, until the end of 2020, when it subdued substantially, but continued to find its place occasionally on the front pages. The lack of discussion in public space is observed, so that the tone of the narrative is adjusted to the opinion of the ruling structures. Simplification and stigmatization are specific for tabloids that, under the guise of market competition, resort to sensationalism, problematic news and unconfirmed information, while serious press rather tends to promote the human aspect of the crisis, with a more profound analysis of the context. Since spring 2016, the writing about this topic has become less intense, but also a slight qualitative change in the narratives in which the emphasis is laid on the possibility of migrants' longer stay in this territory as well. Moreover, w...
СОВРЕМЕНИ ПОЛИТИЧКИ СИСТЕМИ - Contemporary political systems (Macedonian version)
СОВРЕМЕНИ ПОЛИТИЧКИ СИСТЕМИ, 2017
Основната намера да се напише ова дело произлезе, пред сė, од потребите на студентите што студираат на политичките студии, на студиите по новинарство, како и на студиите по односи со јавноста, организирани како студии од прв циклус, а, секако и на студентите од постдипломските мастер студии на насоката Уставно право и мастер студиите по Политички науки. Освен тоа, овој учебник кореспондира и со наставните програми и на останатите факултети во Република Македонија за правни науки, за новинарство, за јавна администрација, за односи со јавноста, како и за останатите сродни академски области. Секако, со оглед на целите на секој високошколски учебник, веруваме дека ова дело ќе им биде корисно и на сите практичари надвор од универзитетите кои се занимаваат или се интересираат за проблематиката поврзана со уставното право и со политичкиот систем. Учебникот „Современи политички системи“ е составенод предговор и два дела. Првиот дел од учебникот е воведен и теоретски и во него е изложена детална анализа за природата на оваа научна дисциплина посебно во делот на општите поими и категории како дел од политичкиот систем, на пример, што е политика, што е политичка власт, што се политички процеси, кои се елементите на политичката власт, каде се остварува политичката власт, што е систем на организација на власта, кои се елементите на законодавната, на извршната и на судската власт и.т.н. Понатаму, на темелот на изнесеното, дадена е и експликација на различните класификации на системите на организацијата на државната власт, видовите и подвидовите на системите, карактеристиките на институциите кои функционираат во политичките системи (парламент, претседател, влада, судство, н.з.) видот на нивните надлежности, правата и обврските на политичките институции, односите меѓу институциите, прашањето на политичката одговорност и слично. Вториот дел од учебникот е апликативен и во него е даден детален осврт на уставниот и политичкиот систем на Обединетото кралство, како држава-монархија во која најдоследно е имплементиран парламентарниот систем на организацијата на власта, потоа на Соединетите американски држави, како земја во која најдоследно е имплементиран претседателскиот систем на организацијата на власта, на Швајцарската конфедерација, како земја во која се најизразени елементите на собранискиот (директоријалниот) систем на организацијата на власта, како и на Сојузна Република Германија, како сложена, федеративна држава, во која егзистира рационализираниот парламентаризам како вид мешовит систем на организацијата на државната власт. Исто така, посебно внимание во учебникот добива и политичкиот систем на ЕУ, како посебен вид политички систем. Воведно-теоретските сознанија за системите заедно со апликативните елементи на конкретното функционирање на политичките институции во секоја од наведените држави нудат детална претстава за(не)ефикасноста,(не)успешноста, и резултатите што одделните модели на организацијата на државната власт ги имаат во пракса. Анализата на конкретните позитивни и негативни елементи од начинот на кој функционираат политичките институции во одделните политички системи ја заокружуваат целината на оваа научна дисциплина. При пишувањето на учебникот „Современи политички системи“ е консултирана соодветна стручна и научна литература во која влегуваат и понови сознанија на референтни автори и научни авторитети. Секако, со оглед на фактот дека станува збор за тема која е предмет на уставно и законско регулирање на државите, консултирани се и поголем број уставни и законски текстови на државите чии уставни и политички системи се предмет на интерес. Авторите искрено веруваат дека со овој учебник дополнително ќе се разјасни и натамошно ќе се доближи оваа сложена и повеќеслојна проблематика до сите заинтересирани личности. Секако, наспроти систематичноста во пристапот и соодветната исцрпност во објаснувањата за секоја од темите, останува констатацијата дека овој сложен и бескраен простор и во иднина ќе се истражува, при што дополнително ќе се збогатува и облагородува овој труд во изданијата што ќе следуваат.
Media coverage of the violent crime in the Republic of Macedonia
Temida, 2016
Media is the main source of information about crime and the way it is displayed determines the position and public perception of this phenomenon. In addition to showing the commission of crime and its state, media are obliged to cover not only the activities of the criminal justice system within the framework of formal social control, but even more, the activities of civil society organizations and the Ombudsman as part of informal social control in combatting agaist crime. Because of the perception of their action, the questions that arise are: How the media understands the civil society and its role, how they transmit their public discourse, what they choose to publish, whom they protect, whom they marginalise and what message they send to the public? An analysis of these issues along with an analysis of current offenses is of particular importance in order to determine whether the media give a true or distorted picture of crime. Therefore, the aim of the paper is to present resul...
Studia historica 11 (Moscow 2011) 119–130
"This work presents an analysis of the reports of some Greek and Roman authors on the deportation of the Macedonian court aristocracy by the Romans to Italy after they abolished Antigonid monarchy. Livy probably gives a quite accurate enumeration of groups subjected to the deportation: “Next were read the names of the Macedonian leaders who, along with their children over fifteen were chosen to proceed ahead to Italy … For the men named were the friends and courtiers of the king, generals in the army, commanders of fleets and garrisons… Accordingly, all who had been in any royal office, even those who had served as envoys, were ordered to leave Macedonia and to go to Italy: anyone who disobeyed the order was threatened with death” (Liv. 45. 32. 3-6. Trans. by J.D. Chaplin). One can not rule out the possibility, however, that some of the philoi closest to Perseus were sent to Italy not only with their children but wives as well. Diodorus says that during the triumphal procession of Aemilius Paullus in autumn of 167 B.C. together with Perseus, there marched two hundred and fifty of his hegemones (Diod. 31. 8. 12). Those marching in the triumph were, most probably, not all of Macedonians deported to Italy. The hegemones mentioned by Diodorus should be understood, primarily, as military commanders, the “duces exercituum, praefecti navium aut praesidiorum” of whom spoke Livy. It is significant and suggestive that once the Romans had abolished the Antigonid dynasty, the custom of building so-called “Macedonian tombs”, monumental underground sepulchers of noble people, generally disappeared in Macedonia, a development which may be connected to the deportation to Italy of the Macedonian court elite. The monarchy being gone, the remaining repre-sentatives of families of the former court elite no longer needed to demonstrate their superiority, a quality which in earlier times had, among other things, been expressed by the building of monumental tombs. Moreover, economic well-being of those families remaining in Macedonia was broken; they could no longer afford to build such expensive structures. The deportation of 167 B.C. had little influence on local Macedonian aristocratic families who, during the period of the monarchy, had no connections with the political and military elite of the Macedonian state. Unlike some of the Greek hostages, who returned home ca 150 B.C., Macedonians probably stayed in Italy for the rest of their lives."
Greek-Bulgarian Relations During the Military Junta Regime 1967-1974 [In Bulgarian]
Резюме. Статията има за цел да разкрие развитието на българо-гръцките отношения в периода на диктатурата на военната хунта в Гърция (1967)(1968)(1969)(1970)(1971)(1972)(1973)(1974). Разглежда се сложното и интересно преплитане между идеология и дипломация и се поддържа тезата, че въпреки управлението на два напълно противопоставени режима, двустранните връзки между България и Гърция бележат съществен прогрес, който в много аспекти е по-важен от постигнатото през 1964 г., тъй като засяга развитието на политически отношения и отразява реализирането на съществени цели на българската външна политика. Изследването въвежда в употреба ключови материали от архива на външните министерства на България и Гърция, както и трудовете на видни гръцки учени, третиращи проблемите на съвременните българо-гръцки отношения.
Uticaj vojne neutralnosti Srbije na bezbednost i stabilnost u Evropi - Compendium
Države koje se smatraju stalno neutralnim imaju obavezu sprovođenja politike neutralnosti za vreme mira, koja uglavnom podrazumeva restriktivnu spoljnu i bezbednosnu politiku usmerenu ka uveravanju država kontrolora da stalno neutralna država neće ući u neki budući sukob. Međutim, sadržaj „obaveznih“ elemenata politika neutralnosti, sem nekoliko njih, se menja tokom vremena, u zavisnosti od prirode međunarodnog sistema. U radu se uporedno razmatra promena u sadržaju politika neutralnosti pet zapadnoevropskih stalno neutralnih država od početka Hladnog rata do danas. Razmatraju se prirode politika neutralnosti svake od ovih država i načini na koje su ih implementirali. Poseban naglasak se stavlja na promenu politika neutralnosti u posthladnoratovskom periodu ovih država, u kontekstu ulaska većine njih u članstvo Evropske unije i uspostavljanja saradnje sa NATO, te posledičnog sužavanja politika neutralnosti na svega nekoliko karakteristika. Na posletku, povlače se paralele sa statusima država sa postsovjetskog prostora koje su neku vrstu stalne neutralnosti proglasile u poslednje tri decenije. /States that are considered permanently neutral have a duty of implementing the policy of neutrality in time of peace, consisting of restrictive foreign and security policy, aimed at persuading the observer states that the permanently neutral states will not enter any future conflict. However, except few obligatory elements, the “content” of the policy of neutrality changes over time along with the change of the nature of the international system. This paper discusses the comparative change of the “content” of the neutrality policy of five West European permanently neutral states, from the beginning of the Cold War until the present day. This article considers the nature of policies of neutrality of each of these states and examines the ways in which they were implemented. Special emphasis is set on the change of the policy of neutrality in the post-Cold War period, in the context that the most of these states have become members of the European Union and have established cooperation with NATO, which resulted in narrowing of their policies of neutrality to only a few characteristics. Finally, article draws parallels with the statuses of states from the post-Soviet space that have declared some kind of permanent neutrality in the last three decades.