Άρτεμις στα όρια της πόλης της Θάσου (2018) (original) (raw)
D. Katsonopoulou (ed.), Η Πάρος και οι αποικίες της / Paros and its Colonies, Paros IV, (2018), p. 333-344
Now two, maybe three shrines of Artemis are known in the town of ancient Thasos. The recent progress in the knowledge of the first Parian settlement and the dynamic of his development made it possible to show that, contrary to appearances that seem to place the most important shrine of the goddess at the center of the urban space, they all three are on the very limit of the primitive town. This location on the outskirts places under the protection of the deity a strategic landmark for the surveillance of the sea with the Delion, the main access to the original settlement with the Artemision, and perhaps even the port if one can recognize in “Soteira” an epiclesis of Artemis. These locations are absolutely consistent with the otherwise known topographical preferences related to the roles of the goddess.
Related papers
Χωρικότητες του ανοίκειου: Η κινηματογραφική ποιητική του Andrei Tarkovsky
2017
Στόχος της διατριβής είναι η ανάδειξη της έννοιας του ανοίκειου ως επίκεντρου της κινηματογραφικής ποιητικής του Andrei Tarkovsky. Μέσα από τη λεπτομερή ανάλυση παραδειγματικών σκηνών από το έργο του σκηνοθέτη διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η χρήση συγκεκριμένων κινηματογραφικών μηχανισμών δίνει τη δυνατότητα σε ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά του ανοίκειου να λάβουν χωρική έκφραση. Εξετάζοντας τη φροϋδική έννοια του ανοίκειου μέσα από το πρίσμα της ανοικείωσης των Ρώσων φορμαλιστών και της μεταγενέστερης νεοφορμαλιστικής κινηματογραφικής θεωρίας, η μέθοδος που ακολουθεί η προκειμένη έρευνα για την ανάλυση των ταινιών του Tarkovsky εστιάζει στη συστηματική εξέταση των ενδοκινηματογραφικών/μορφολογικών στοιχείων που τις συγκροτούν. Μέσω της ανάλυσης συγκεκριμένων κινηματογραφικών τεχνικών που αφορούν στην αφήγηση και στο στιλ των προς ανάλυση ταινιών, εντοπίζονται οι μηχανισμοί εκείνοι που λειτουργούν ως φορείς ανοικείωσης. Σύμφωνα με τους μηχανισμούς αυτούς περιγράφονται οκτώ διαφορετικές χωρικότητες που παράγουν την αίσθηση του ανοίκειου και βάσει αυτών εξετάζονται οι πέντε τελευταίες ταινίες του Andrei Tarkovsky: Solaris (1972), Καθρέπτης (1975) , Stalker (1979), Νοσταλγία (1983) και Θυσία (1986). Συνδυάζοντας στοιχεία από τη ρεαλιστική κινηματογραφική θεωρία με θέσεις από τον πρώιμο ρώσικο φορμαλισμό και τους σοβιετικούς θεωρητικούς του μοντάζ (κυρίως το έργο του Sergei Eisenstein), υποστηρίζεται ότι ο Tarkovsky υιοθετεί μια ανοίκεια φιλμική γραφή, η οποία από τη μια μεριά φέρει σημαντικές δομικές ομοιότητες με τους φροϋδικούς μηχανισμούς του ονείρου και από την άλλη μεριά στοχεύει στην ακριβή κινηματογραφική απόδοση της πραγματικότητας. Μιας κινηματογραφικής απόδοσης που δεν θεωρεί όμως την πραγματικότητα ως κάτι δεδομένο, αλλά ως κάτι που είναι οικείο και ταυτόχρονα ξένο. Το έργο του Tarkovsky διανοίγει νέες πιθανότητες για τον κινηματογραφικό ρεαλισμό και κατ' επέκταση προτείνει καινούργιους τρόπους αναπαράστασης της πραγματικότητας. Έτσι, μέσα από την ανοικείωση των παγιωμένων τρόπων αντίληψης της υλικής πραγματικότητας, αναδιαμορφώνεται τελικά και η σχέση του θεατή με το πραγματικό.
Αλυκές Αναβύσσου - Προοπτικές Αξιοποίησης
2020
Οι Αλυκές της Αναβύσσου έχουν αποτελέσει κρίσιμο σημείο στην ιστορία της περιοχής και θέμα διαλόγου τις τελευταίες δεκαετίες, υπό το πρίσμα μιας ενδεχόμενης αξιοποίησης της έκτασής τους. Ερευνώνται οι ανάγκες και η φυσιογνωμία της περιοχής της Αναβύσσου που τις φιλοξενεί, σαν κομμάτι του παραλιακού μετώπου, τμήμα του Δήμου Σαρωνικού αλλά και σαν αυτοτελής και ανεξάρτητη κοινότητα. Οι προτάσεις που έχουν γίνει για τις Αλυκές παρουσιάζονται και αξιολογούνται με κριτήρια που απορρέουν από τις αρχές της βιωσιμότητας και της ανθεκτικότητας. Εξετάζονται ως προς την συνεισφορά τους στην κάλυψη των αναγκών της Αναβύσσου αλλά και ως προς τις ευρύτερες επιπτώσεις τους, στην κοινωνία και το περιβάλλον της περιοχής.
Hellenic Archives of Oral & Maxillofacial Surgery, 2013
Introduction: The author of the famous novel “Pope Joan” Emmanuel Roides was a victim of a road traffic accident in Athens towards the end of the 19th century, resulting in a maxillary fracture. Material and method: The critical study “The tragic notebook of Emmanuel Roides”, written by K. G. Kassinis, was studied in detail, to find out how the road traffic accident was happened, the consequences of Emmanuel Roides’s injury, as well as its management. Results: On July 27, 1885 Emmanuel Roides was hit by two carriages in such a way that passing the wheel of one carriage above his head caused a maxillary fracture. Doctors engaged in the surgical management and his overall care were general surgeons as well as a dentist. Conclusions: Emmanuel Roides’s case enriches our knowledge about management of maxillofacial injuries in Athens towards the end of the 19th century, bringing forward the timeless problem of road traffic accidents and road safety, as basic etiological factors of viscerocranium fractures.
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.