S. Savelli, Efestia II. La necropoli (V secolo a.C. - V/VI secolo d.C.), Monografie della Scuola Archeologica di Atene e delle Missioni Italiane in Oriente, XXV, Atene, 2018 ANTEPRIMA (original) (raw)

Η ανασκαφική έρευνα στο Ιερό της Δωδώνης

2016

Οι άφθονες πληροφορίες που παρέχει για το Ιερό της Δωδώνης (σχέδ. 1) η αρχαία ελληνική παράδοση μαρτυρούν για τη μεγάλη φήμη του κατά την αρχαιότητα1. Ή ταν λοιπόν επόμενο η θέση του να αποτελέσει αντι κείμενο αναζήτησης πολλών ξένων περιηγητών και Ελλήνων λογίων πο λύ πριν από την αποκάλυψή του με τις ανασκαφές2. Τη θέση του Ιερού της Δωδώνης βεβαίωσε πρώτος ανασκαφικά ο Κ. Καραπάνος το 18753, επί Τουρκοκρατίας. Οι έρευνες αυτές επεκτάθηκαν σε χώρο 2000 τ. μ. και επικεντρώθηκαν κυρίως σε μνημεία εμφανή. Α πο κάλυψαν το περίγραμμα της τοιχοποιίας των περισσότερων μνημείων του Ιερού επιφανειακά και δεν εξήντλησαν την ανασκαφή ως το φυσικό έδαφος. Οι ανασκαφές του Καραπάνου, αν και πλούσιες σε κινητά ευρή ματα, υπήρξαν φτωχές σε συμπεράσματα, όπως όλες οι παλιές ανασκα φές που είχαν παραβλέψει τη στρωματογραφία. Είναι όμως σημαντικό ότι τα αποκαλυφθέντα ερείπια, σε συνδυασμό με τα εν μέρει ορατά τότε αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, αποτέλεσαν τη βάση για την πρώτη τοπογρα φική αποτύπωση του Ιερού. Με την πάροδο του χρόνου, οι προσχώσεις του Τομάρου κάλυψαν τον ανεσκαμμένο χώρο, ώστε, κατά το τέλος του τελευταίου τέταρτου του αι ώνα, τα περιγράμματα των αρχαίων οικοδομημάτων να μην διακρίνονται πια4. Μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου το 1913, τις ανασκαφές ανέλαβε 1. Ενδεικτικά βλ. Ομήρου, Ιλλιάς, Π 231-235, Οδύσσεια, ξ 327-330, π 402 κεξ., τ 296-Η ανασκαφική έρευνα στο Ιερό της Δωδώνης

Συμβολή στη μελέτη της στηρίξεως συνεπτυγμένων τρούλλων στη μεταβυζαντινή ναοδομία

Byzantina Symmeikta, 2020

ThE gEogRaphy of ThE pRovincial adminisTRaTion of ThE ByzanTinE EmpiRE (ca 600-1200): i.1. ThE apoThEkai of asia minoR (7Th-8Th c.) ΑΘΗΝΑ • 2009 • ATHENS Τομοσ 30 volumE ΑφροδιΤη ΠΑσΑλη συμβολη σΤη μελεΤη Τησ σΤηριξεωσ συνεΠΤυγμενων Τρουλλων σΤη μεΤΑβυζΑνΤινη νΑοδομιΑ ΑΘΗΝΑ • 2020 • ATHENS INSTITUTE OF HISTORICAL RESEARCH

Η νεολιθική εποχή στο Σαρωνικό. Μαρτυρίες για την χρήση του Σπηλαίου του Ευριπίδη στην Σαλαμίνα με βάση την κεραμεική της Νεώτερης και Τελικής Νεολιθικής.

2001

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙ. Κ.Ε. ΜΕΛΕΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΑΓΕΤΩΔΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ (ΔΗΛ. ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 19450 Π.Χ. Κ.Ε.), ΑΠΕΚΑΛΥΨΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΗΤΑΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΙΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛΚΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 1994-1997) ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ, ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΦΩΣ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΟΥΜΕΝΑ ΣΕ ΕΠΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΑ ΚΕΡΑΜΙΚΑ, ΛΙΘΙΝΑ ΚΑΙ ΟΣΤΡΕΪΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ, ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΕΙΔΩΛΙΟ, ΠΕΡΙΑΠΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΓΥΡΑ, ΟΣΤΡΕΪΝΑ ΚΑΙ ΛΙΘΙΝΑ ΜΙΚΡΟΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΑΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΚΡΙΖΑ ΣΤΙΛΒΩΤΗ, ΤΗΝ ΑΜΑΥΡΟΧΡΩΜΗ, ΤΗ ΔΙΧΡΩΜΗ ΓΡΑΠΤΗ, ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΗ ΣΕ ΥΠΟΛΕΥΚΟ ΠΕΔΙΟ, ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΗ ΣΤΤ...

Ταφικά τοπία και τελετές στην αρχαία Μακεδονία: Νεκροταφεία και έθιμα ταφής από την Εποχή Σιδήρου ως τη Μέση Ελληνιστική Περίοδο

2020

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελούν τα νεκροταφεία που έχουν αποκαλυφθεί και ερευνηθεί συστηματικά ή αποσπασματικά στον γεωγραφικό χώρο της σημερινής Μακεδονίας, καθώς και τα ταφικά έθιμα, από την Εποχή Σιδήρου έως τη Μέση Ελληνιστική Περίοδο. Αν και βρίσκονται εκτός οικισμών, τα νεκροταφεία αποτελούν κομμάτι του οικισμού και ο εντοπισμός τους δηλώνει και την ύπαρξη παρακείμενης πόλης ή εγκατάστασης. Ο αριθμός των αποκαλυφθέντων νεκροταφείων ασφαλώς δηλώνει ανάλογο αριθμό οικισμών και μαρτυρεί τη διάρκεια της ανθρώπινης δραστηριότητας στο σύνολο της έκτασης της σημερινής Μακεδονίας, κατά την περίοδο που εξετάζεται εδώ. Συνολικά παρουσιάζονται 350 νεκροταφεία από 210 θέσεις. Στα επιμέρους κεφάλαια παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά των νεκροπόλεων κάθε περιοχής και κάθε χρονικής περιόδου. Μέσα από τη συνολική παρουσίαση των επιμέρους νεκροταφείων γίνεται δυνατό να διαπιστωθούν φαινόμενα, τα οποία δεν διακρίνονται στη μεμονωμένη εξέταση του καθενός από αυτά. Έτσι, επισημαίνεται μία σειρά σημαντικών χαρακτηριστικών ή και προβλημάτων ανά εποχή.