Book Review: Benjamin Fortna, Kuşçubaşı Eşref: Efsane Teşkilat-ı Mahsusa Subayının Hayatı (original) (raw)
Related papers
M.A. Thesis, 2020
This thesis investigates the life and ideas of an 18th-century Ottoman bureaucrat Süleyman Penâh Efendi. Penâh Efendi was born in the Morea in 1722 and grown in the dynamic cultural atmosphere of the peninsula. He held various positions in the Ottoman state from the 1750s, mostly in the financial offices. In the Morea Rebellion of 1770, Penâh Efendi was present, and he wrote his memoirs during the rebellion in his History of the Morea Rebellion. During and after the Russo-Ottoman War 1768-1774, he held high posts in the bureaucracy, commissioned to the after-war diplomatic negotiations, and participated in numerous councils held in the capital following the Russian annexation of the Crimea. Shortly before his death, he wrote a treatise mentioned in this thesis as the Order of the Climes as an addendum to his history which reflects the contemporary Ottoman state’s pursuit of reform. He wrote his reform suggestions in the topics from military affairs and state finances, to the bureaucratic organization and center-province relations. In the second chapter of this thesis, this treatise was investigated, and his ideas were discussed. Taking his work as a modernization program, the thesis concludes that Penâh Efendi’s reforming ideas are targeting three main goals; centralization, interior expansion and mercantilism. The centralization was constituting the core of his reform program as all other issues were determined by it. Türkçe Özet Bu çalısma bir 18. yüzyıl Osmanlı bürokratı olan Süleyman Penah Efendi’nin hayatını ve fikirlerini incelemektedir. Süleyman Penah Efendi 1722’de Mora’da dogmus, Mora’nın dinamik kültürel ortamında büyümüs ve 1750’li yıllardan itibaren Osmanlı bürokrasisinde, agırlıklı olarak maliye departmanında çesitli görevler almıstır. 1770 yılında Mora’da gerçeklesen isyan sırasında orada kadar bulunmus, hayati tehlike atlatmıs, isyan süresince yasadıklarını “Mora Ihtilali Tarihçesi” adını verdigi verdigi bir eser altında kaleme almıstır. Isyanın ardından 1768-1784 Rus-Osmanlı Savası’nda ve devamında yüksek bürokratik görevler almıs, savas sonrası Rus ve Habsburg Avusturya’sı elçileriyle diplomatik görüsmelerde bulunmustur. Rusya’nın Kırım’ı ilhakının ardından yapılan sayısız mesveret meclisinde dönemin saygın devlet adamlarından biri olarak yer almıstır, fikirlerini paylasmıstır. Ölümünden hemen önce, kendisinin nizam-ı ekalime dair risale olarak andıgı ancak isim vermeyip önceki Mora Ihtilali Tarihçesi eserinin sonuna dahil ettigi ve Osmanlı devletinde askeriyeden maliyeye, tasra yönetiminden bürokratik teskilata kadar yapılmasını önerdigi reformları içeren bir eser kaleme almıstır. Çalısmanın ikinci bölümünde Süleyman Penah Efendi’nin isbu risalesi incelenmis, görüsleri yorumlanmıstır. Çalısmada Penah Efendi’nin eseri bir modernlesme programı olarak degerlendirilmistir. Penah Efendi’nin reform önerilerinin üç ana gündem altında toplandımaktadır. Bunlar; merkezilesme, içe dönük genisleme, ve merkantilizm olarak belirmektedir. Merkezilesme nosyonu Penah Efendi’nin düsüncelerinin ana çekirdegini olusturmakta, diger tüm baslıklar bir biçimde bu çekirdegin etrafında biçimlenmektedir.
Mustafa, Süheyla Nil. “Making of the Ottoman Policemen (1876-1918).” PhD Diss., Boğaziçi University, 2018
Abstract: This thesis aims at providing a social history of the police force in the late Ottoman Empire from the beginning of the establishment of the modern police forces under the Ministry of Police till the end of the Ottoman Empire (1876-1918). Following Foucault's theory on subject formation and modern power, the late modern Ottoman police force is conceptualized as a modern institution of power which shapes the mentalities and behaviors of its policemen. The dissertation illustrates how the modes of thinking and behaviors of policemen were corrected and normalized with respect to certain norms by analyzing the function of surveillance and disciplinary mechanisms in police stations. The study is based on primary data gathered from the Ottoman archives of the Prime Ministry as well as printed materials such as the Ottoman police journals, "Polis" and "Polis Mecmuası" and the training manuals of police schools. Literature on the Ottoman police offers an institutional history of the force and mostly provides an examination of the administrative-legal development of the institution. However, these studies provide an understanding of the police institution without taking into account the significant actors of this institution or policemen, their mentalities and modes of behavior meaning the subjectivities of the police officers. This study explores the modern Ottoman police by bringing its main actors in focus and also illuminates the social history of Ottoman policemen which has been left at the margins of the literature on police. ÖZET: Bu tez, Osmanlı polis teşkilatının Zabtiye Nezareti adı altında kurulmuş olduğu tarihten imparatorluğun nihayete erdiği zamana kadar geçen sürede (1876-1918) bu kurum mensupları olan polis memurlarının sosyal tarihine ışık tutmayı hedeflemektedir. Fransız düşünür Foucault'nun özne kurulumu ve modern iktidar kavramsallaştırmalarından yola çıkarak bu tezde son dönem Osmanlı polis kurumu, polis memurlarının zihniyet ve davranışlarını şekillendiren modern bir iktidar aygıtı olarak ele alınmaktadır. Bu bağlamda modern bir iktidar aygıtı olarak polis kurumu kurum içi eğitim ve disiplin faaliyetleri yoluyla polis memurlarının çeşitli beceri, bilgi birikimi, tavır ve niteliklere sahip birer özne olarak kurulmasını sağlamaktadır. Bu çalışmada Başbakanlık Osmanlı Arşivleri'nden elde edilmiş belgelerden, Osmanlı polis kurumu tarafından hizmet içi eğitim için 1911-1918 yılları arasında yayınlanmış olan Polis Mecmuası ve Polis gazetelerinden ve polis okulu ders kitaplarından yararlanılmıştır. Osmanlı polisi konusunda şimdiye kadar yapılmış olan çalışmalar çoğunlukla polisin kurumsal tarihini yani idari yapıdaki dönüşümü polis nizamnameleri ve kurumsal yapılanmayı irdeleyerek ele almaktadır. Böylelikle de polis kurumunun temel aktör-leri olan polisleri, onların zihniyet ve davranış biçimlerini yani öznelli-klerini değerlendirmeden kurum yapısını tartışmaktadır. Bu çalışma ise modern Osmanlı polis kurumunu, bu kurumun baş aktörleri olan polis memurlarını merkeze alarak değerlendirmekte ve böylece polis literatüründe kenarda bırakılmış olan polis memurlarının sosyal tarihine ışık tutmayı hedeflemektedir.
This paper comparatively examines the intelligence-gathering methods and activities not only in the centre but also in the periphery of the Russian and Ottoman empires – i.e. St. Petersburg, Istanbul and the Caucasus – both during peacetime and wartime. Against all odds, the Ottomans had a well-functioning ‘information-gathering mechanism’ throughout the country. Nevertheless, this was no match for European military intelligence-gathering system at the dawn of the nineteenth century. Although the intelligence-gathering methods of the Ottomans had been re-examined in reference to comprehensive and detailed memorandums in the last decade of the eighteenth century, it was obvious that the intelligence-gathering activities of the Russians were more institutionalized and varied than those of the Ottomans in the central and peripheral regions. Apart from the military-diplomatic missions in the imperial centres, there were intense information/intelligence-gathering activities in the periphery – i.e. Tiflis – which were kept under surveillance by a woman agent of the Russian secret police organization Tret’e otdelenie (Third department or section) which was established in 1826. While St. Petersburg was updating its strategies and strategic objectives in reference to the accurate reports sent by the Russian voennyi agents and korrespondents in the Ottoman imperial centre, Istanbul was to convey intelligence via traditional methods in St. Petersburg.