Τα τραγούδια της κρίσης. H κουλτούρα του ναρκισσισμού υπό απειλή (original) (raw)

Μουσική και γλώσσα: η πορεία από τη μίμηση προς το φορμαλισμό

2013

Οι ρίζες της σχέσης γλώσσας και μουσικής ανάγονται στην ιστορική περίοδο της Αρχαίας Ελλάδας, στην οποία στο πλαίσιο της θεωρίας της μίμησης η μουσική θεωρείτο μιμητική τέχνη, δηλαδή είχε την ικανότητα να μιμείται την πραγματικότητα, εφόσον συνέπραττε με τη γλώσσα που είχε την προτεραιότητα και μάλιστα δυνάμωνε τη μιμητική ικανότητά της.Η αντίληψη αυτή ίσχυσε και σε όλο το Μεσαίωνα και ακόμη έντονα στον 17ο αιώνα, ενώ από το τέλος του 18ου αιώνα άρχισε να ατονεί. Η εργασία αυτή εξετάζει τη σχέση μουσικής και γλώσσας μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, το οποίο αποτελεί μία μεταβατική περίοδο στη σχέση των δύο τεχνών. Κατά την περίοδο αυτή η ανάπτυξη της οργανικής μουσικής οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση της μουσικής από τη γλώσσα και η σχέση μουσικής και γλώσσας άρχισε να υφίσταται περισσότερο στη μορφή της προγραμματικής μουσικής και του συμφωνικού ποιήματος. Η αλλαγή αυτή στη σχέση γλώσσας και μουσικής προετοιμάστηκε και εκφράστηκε με τις αντιλήψεις του Γκ. Φρ. Χέγκελ στις αρχές του 19...

Η πολιτική ταυτότητα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Το «κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης» στον ημερήσιο αθηναϊκό Τύπο

Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2017

Στόχος του άρθρου αυτού είναι η ανάλυση της κατασκευής της έννοιας της «νέας πολιτικής ταυτότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης». Ως παραδειγματικό πλαίσιο συγκρότησης της έννοιας αυτής εξετάζεται η ειδησεογραφική κάλυψη του κινήματος της «αντιπαγκοσμιοποίησης» και, πιο συγκεκριμένα, οι διαδηλώσεις που έγιναν γνωστές ως «Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά του Καπιταλισμού» και οι οποίες απασχολούν τα MME από το τέλος της δεκαετίας του 1990 έως σήμερα. Με αφετηρία τη θεωρία του καθοριστικού ρόλου των MME στην κοινωνική κατασκευή της πραγματικότητας και με βάση τον θεωρητικό στοχασμό γύρω από τα νέα κοινωνικά κινήματα, τις συλλογικές ταυτότητες και την πολιτική δράση στη μετανεωτερικότητα, αναζητούνται το σημασιοδοτικό σύστημα και οι αφηγηματικές δομές του ειδησεογραφικοΰ λόγου του αθηναϊκού Τύπου που, μέσω των αναπαραστατικών του πρακτικών, συντελεί στην κατασκευή της έννοιας «της νέας πολιτικής ταυτότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης».

Η συμβολή του θεάτρου του καταπιεσμένου και άλλων δραματικών τεχνικών στην ανάπτυξη της διαπολιτισμικής ικανότητας των εκπαιδευτικών

2016

The subject of this thesis results from the findings of many studies that both the initial and the ongoing intercultural training of teachers at all levels have often been set in a wrong context, emphasizing mostly the theoretical and the traditional teacher-centered teaching. On the contrary, according to our approach, teacher training for the intercultural management of diversity aims primarily to challenge the teacher's own identities, behaviour, and relationships, so that they cease to function merely as receptors and transporters of theories about the intercultural school. This research, assuming that interculturalism is an overriding issue for the Greek school, aims to contribute to the framing of a theory of intercultural education, by providing specific support actions for teachers that derive from the field of theatre, and, thus, to meet the growing demand for training with new tools, ways and methods, compatible with the principles of intercultural education, as well as person-centred and reflective critical approaches to adult education. As part of an action research, which belongs to the broad disciplines of performance and pedagogical studies, an original holistic intensive teacher training program is implemented, which aims to foster teachers' intercultural competence by using the vehicle of theatricality. In this training program there is a primary focus on the method of the Theatre of the Oppressed, as well as an attempt to systematize the use of theatrical and experiential techniques from social theatre, the performing arts in education, and experiential intercultural education. As regards methodology, the research belongs to the qualitative research paradigm. Data generation, collection, and analysis are based on performance ethnography and performing artsbased research as well as on grounded theory.

Χωρικότητες του ανοίκειου: Η κινηματογραφική ποιητική του Andrei Tarkovsky

2017

Στόχος της διατριβής είναι η ανάδειξη της έννοιας του ανοίκειου ως επίκεντρου της κινηματογραφικής ποιητικής του Andrei Tarkovsky. Μέσα από τη λεπτομερή ανάλυση παραδειγματικών σκηνών από το έργο του σκηνοθέτη διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους η χρήση συγκεκριμένων κινηματογραφικών μηχανισμών δίνει τη δυνατότητα σε ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά του ανοίκειου να λάβουν χωρική έκφραση. Εξετάζοντας τη φροϋδική έννοια του ανοίκειου μέσα από το πρίσμα της ανοικείωσης των Ρώσων φορμαλιστών και της μεταγενέστερης νεοφορμαλιστικής κινηματογραφικής θεωρίας, η μέθοδος που ακολουθεί η προκειμένη έρευνα για την ανάλυση των ταινιών του Tarkovsky εστιάζει στη συστηματική εξέταση των ενδοκινηματογραφικών/μορφολογικών στοιχείων που τις συγκροτούν. Μέσω της ανάλυσης συγκεκριμένων κινηματογραφικών τεχνικών που αφορούν στην αφήγηση και στο στιλ των προς ανάλυση ταινιών, εντοπίζονται οι μηχανισμοί εκείνοι που λειτουργούν ως φορείς ανοικείωσης. Σύμφωνα με τους μηχανισμούς αυτούς περιγράφονται οκτώ διαφορετικές χωρικότητες που παράγουν την αίσθηση του ανοίκειου και βάσει αυτών εξετάζονται οι πέντε τελευταίες ταινίες του Andrei Tarkovsky: Solaris (1972), Καθρέπτης (1975) , Stalker (1979), Νοσταλγία (1983) και Θυσία (1986). Συνδυάζοντας στοιχεία από τη ρεαλιστική κινηματογραφική θεωρία με θέσεις από τον πρώιμο ρώσικο φορμαλισμό και τους σοβιετικούς θεωρητικούς του μοντάζ (κυρίως το έργο του Sergei Eisenstein), υποστηρίζεται ότι ο Tarkovsky υιοθετεί μια ανοίκεια φιλμική γραφή, η οποία από τη μια μεριά φέρει σημαντικές δομικές ομοιότητες με τους φροϋδικούς μηχανισμούς του ονείρου και από την άλλη μεριά στοχεύει στην ακριβή κινηματογραφική απόδοση της πραγματικότητας. Μιας κινηματογραφικής απόδοσης που δεν θεωρεί όμως την πραγματικότητα ως κάτι δεδομένο, αλλά ως κάτι που είναι οικείο και ταυτόχρονα ξένο. Το έργο του Tarkovsky διανοίγει νέες πιθανότητες για τον κινηματογραφικό ρεαλισμό και κατ' επέκταση προτείνει καινούργιους τρόπους αναπαράστασης της πραγματικότητας. Έτσι, μέσα από την ανοικείωση των παγιωμένων τρόπων αντίληψης της υλικής πραγματικότητας, αναδιαμορφώνεται τελικά και η σχέση του θεατή με το πραγματικό.

Σχεδιασμός Ελληνορθόδοξων Ναών της Νεοτέρας Ελλάδος: Πειραματική διερεύνηση της αντίληψης της ακουστικής

2015

Ο πλεσκαηηθός δεκηοσργός (ζσγγραθέας) δειώλεη ηο επίπεδο ηες πρόζβαζες ποσ επηζσκεί ζηο πιήρες θείκελο ηες εργαζίας ή ηες δηαηρηβής ηοσ.  Ελεύθερη-παγκόσμια πρόσβαση (www access-Free) Όιοη οη τρήζηες έτοσλ δσλαηόηεηα ειεύζερες πρόζβαζες ζηο ζσγθεθρηκέλο ηεθκήρηο τφρίς θαλέλαλ περηορηζκό.  Πρόσβαση ΕΜΠ (NTUA access-Restricted) Αθορά τρήζηες-κέιε ηες Ποισηετλεηαθής Κοηλόηεηας. Είλαη δειαδή ειεύζερε ε πρόζβαζε από σποιογηζηές εληός θαη εθηός ΕΜΠ κε αλαγλώρηζε IP δηεύζσλζες. Απαραίηεηε προϋπόζεζε γηα ηελ πρόζβαζε από απόζηαζε (εθηός Ποισηετλείοσ) είλαη ε σπερεζία VPN (Πρόζβαζε κέζφ εηθοληθού ηδηφηηθού δηθηύοσ) ποσ δηαζέηεη ηο Κέληρο Δηθηύφλ ηοσ ΕΜΠ http://www.noc.ntua.gr. Ασηή ε ποιηηηθή πρόζβαζες δηαρθεί γηα ηρία τρόληα θαη κεηά αιιάδεη ασηόκαηα ζε παγθόζκηα.  Έλλειψη πρόσβασης (No access-Locked) Οη τρήζηες δελ έτοσλ πρόζβαζε ζηο πιήρες θείκελο, αιιά κόλο ζηα κεηαδεδοκέλα. Η έιιεηυε πρόζβαζες δηαρθεί γηα έλα τρόλο θαη κεηά αιιάδεη ασηόκαηα ζηελ ΕΜΠ πρόζβαζε γηα ηρία τρόληα θαη έπεηηα ζηελ παγθόζκηα πρόζβαζε. Σεκαληηθή Σεκείφζε: Όια ηα ηεθκήρηα ζηο Ιδρσκαηηθό Αποζεηήρηο προζηαηεύοληαη από πλεσκαηηθά δηθαηώκαηα, κε όια ηα δηθαηώκαηα θαηοτσρφκέλα.

Η Ψαλτική Τέχνη ως Αυτόνομη Επιστήμη - 1ο Διεθνές Μουσικολογικό Συνέδριο - Τόμος Περιλήψεων

2015

Αντί προλόγου Το προκείμενο τευχίδιο περιέχει τα βιογραφικά των εισηγητών και τις περιλήψεις των εισηγήσεων του 1 ου Διεθνούς Διεπιστημονικού Μουσικολογικού Συνεδρίου του Τομέα Ψαλτικής Τέχνης και Μουσικολογίας της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου. Το Συνέδριο πραγματοποιείται στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδας και Αλμυρού, στα Μελισσιάτικα Βόλου, από τις 29 Ιουνίου ως τις 3 Ιουλίου 2014, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού και με την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Βόλου. Το θέμα του Συνεδρίου είναι «Η Ψαλτική Τέχνη ως Αυτόνομη Επιστήμη: Επιστημονικοί Κλάδοι-Συναφή Επιστημονικά Αντικείμενα-Διεπιστημονικές Συνεργασίες, Διαθεματικότητα και Διάδραση» Στόχος του Συνεδρίου είναι η αντιμετώπιση της Ψαλτικής Τέχνης (της Βυζαντινής, μετα-Βυζαντινής, νεότερης και σύγχρονης εκκλησιαστικής μουσικής της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) ως αυτόνομης επιστήμης και η αναγνώριση της αναγκαιότητας για προσδιορισμό και αποδοχή των επιστημονικών της κλάδων, των συναφών επιστημονικών αντικειμένων και των σχετικών προς αυτήν επιστημών. Στο Συνέδριο συμμετέχουν 65 επιστήμονες με ισάριθμες εισηγήσεις. Οι εισηγήσεις καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προσεγγίσεων στην Ψαλτική, όπως ενδεικτικά της Θεολογίας, της Φιλοσοφίας, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, της Φιλολογίας, της Ιστορίας, της Παιδαγωγικής, της Ψυχολογίας, της Ιατρικής, της Ακουστικής και των Φυσικών Επιστημών, των Μαθηματικών, της Πληροφορικής, και φυσικά της Μουσικολογίας. Ο Τομέας Ψαλτικής Τέχνης και Μουσικολογίας της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου άρχισε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 2013. Η δημιουργία του ήταν η φυσική συνέχεια μιας σειράς μουσικολογικών εκδηλώσεων που είχαν πραγματοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια μέσα από το πλαίσιο του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Βόλου και της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού. Στους βασικούς στόχους του Τομέα περιλαμβάνονται η μουσικολογική έρευνα