Antoine Picon, "Architecture, Materiality and Politics: Sensations, Symbols, Situations and Decors", in Duncan Bell, Bernardo Zacka (ed.), Political Theory and Architecture, London, Oxford, Bloomsbury, 2020, pp. 277-294. (original) (raw)

A 'BIG' YES TO SUPERFICIALITY: ARLANDA HOTEL BY BJARKE INGELS GROUP

METU Journal of the Faculty of Architecture, vol. 32, no. 1, 2015

Kültür endüstrisi tarafından üretilen imgeler, içinde bulunduğumuz görsel iletişim çağında oldukça hızlı çoğaltılıp yayılmaktadır. İmge yığınlarının günümüzdeki yükselişi, çağdaş mimarlıkta süs kavramını da etkilemektedir. Süs, temsil etme özelliğini geri kazanırken hızla üretilebilir ve çoğaltılabilir olmuştur. Bjarke Ingels Group (BIG) gibi bazı çağdaş mimarların yapılarında süsün önemli bir yeri olmasına karşın bu yapılar mimarlık yazınında süsleme açısından irdelenmemektedir. Bu yazıda BIG’in Arlanda Oteli tasarımı (Stockholm, 2007), çağdaş mimarlıkta süs üzerinden tartışılmaktadır. Aynı zamanda, BIG’in Yes is More: An Archicomic on Architectural Evolution (2010) adlı ilk monografı bir araç olarak kullanarak binanın metinsel ve görsel temsiliyeti incelenmektedir. Arlanda Oteli’nin cepheleri, süslemeler aracılığıyla İsveç Krallığı’nı temsil etmektedir. Cephelerin portre oluşturacak biçimde tasarlanması, öncelikle BIG’in ironik tutumundan kaynaklanmaktadır. Yirminci yüzyılda postmodernizmin bir aracı olan ironi, BIG ile yeniden gündeme gelmektedir. Projede tasarım girdisi olarak kullanılan ironi, rasyonel ve irrasyonel, olağan ve sıra dışılık, derinlik ve sığlık arasında gidip gelen bir düşünme dinamiğinden oluşur. Birbiriyle çelişen anlamları barındıran çok katmanlı ironi kavramı, bu nedenle BIG’in mimarlığında kaygan bir zeminde gelişir. Cephelerin tasarımında Pop sanatçısı Andy Warhol’a yaptıkları göndermeler de BIG’in ironik duruşunun bir parçasıdır. Yapıdaki süslemeler, prenses figürünü yeniden üretirken yapıyı saf görsel bir imgeye ve seyirlik yüzeylere dönüştürür.