MATERIAŁY KULTURY BADEŃSKIEJ Z TRENČÍNA W ZACHODNIEJ SŁOWACJI W ZBIORACH MUZEUM ARCHEOLOGICZNEGO W KRAKOWIE (original) (raw)
Related papers
Pracownia Dziejów Kultury Materialnej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie
Folia Historica Cracoviensia, 2016
W październiku 2014 roku podjęto decyzję o utworzeniu Pracowni Dziejów Kultury Materialnej, której kierownikiem został dr Sławomir Dryja. Pracownia, znajdująca się przy ul. Bernardyńskiej 3, zajmuje się dziejami przedmiotów codziennego użytku, technologią ich wytwarzania, kontekstem społecznym, a także ich inwentaryzacją, wstępną konserwacją i dokumentacją. W Pracowni gromadzone są cenne zbiory różnorodnych zabytków archeologicznych: ceramika, ceramika budowlana, kafle, szkło, numizmatyka, wyroby metalowe, kościane, krzemienne, etc. Podstawową bazę źródłową stanowią zabytki pozyskane podczas badań archeologicznych, zwłaszcza tych, prowadzonych w ramach praktyk dla studentów Instytutu Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Do tej pory badania archeologiczne z udziałem studentów naszego Instytutu prowadzone były na terenie: dworu renesansowego w Graboszycach w 2011 roku 1 , założenia pałacowego w Setnicy w województwie zachodniopomorskim w 2013 roku oraz kompleksu pałacowo-zamkowego w Mirosławcu, również w województwie zachodniopomorskim 2. Trzy sezony badań (w latach 2013-2015) doprowadziły do przebadania XVIII-wiecznego pałacu należącego do rodziny von Blankenburg. Ustalono również lokalizację XIV-wiecznego zamku, siedziby rodu von Wedel, zniszczonego w wielkim pożarze w roku 1719. Rozpoznano fragmentarycznie narożnik południowo-zachodni, elementy kurtyny zachodniej oraz bramy wjazdowej do zamku.
Groby kultury lateńskiej z Wiązowa na Dolnym Śląsku
Archeologia Polski, 2021
W trakcie archeologicznych badań ratowniczych na rynku w Wiązowie, pow. strzeliński, dwukrotnie (w 1992 i 2018 r.) natrafiono na pozostałości niewielkiego cmentarzyska, składające się z co najmniej 3 pochówków szkieletowych. Cechy obrządku pogrzebowego wskazują, iż były to groby przedstawicieli lokalnej społeczności celtyckiej, które należy datować na wczesny okres lateński. Niektóre ozdoby stanowiące wyposażenie prezentowanych pochówków były zapewne wytwarzane w warsztatach działających ówcześnie w centralnej części Kotliny Czeskiej. Interesujące jest również położenie grobów, które znajdowały się na obrzeżu współczesnej im osady.
„Trzecia Kultura” W Dobie Posthumanizmu I Transhumanizmu
Studia Europaea Gnesnensa, 2018
Since the mid-twentieth century, there has been a discussion in the academy about "two cultures": humanities and sciences and the so-called third culture. In this article I outline the history of this debate. I also present new trends in contemporary humanistic reflection: posthumanism and transhumanism, which are based on interdisciplinary research. I am also describing the projects and the output of several currents of contemporary art: robotic art, bio art and bio-robotic art.
Antropologia kultury Wojciecha J. Burszty
Nauka
Antropologia kultury Wojciecha J. Burszty Z "etnografii życia" Wojciecha J. Burszty Piątego lutego 2021 roku zmarł profesor dr hab. Wojciech Józef Burszta. Pietnastego lutego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie pożegnała go rodzina, grono przyjaciół, koleżanki i koledzy z uczelni oraz grupa studentów. Profesor zapisał się w pamięci wielu ludzi, o czym świadczą przede wszystkim internetowe wpisy, których autorzy, często we wzruszających słowach, wspominali go, przywołując ważne dla nich spotkania i zdarzenia z jego udziałem. Znaleźli się wśród nich przedstawiciele środowiska intelektualnego, słuchacze jego wykładów i uczestnicy seminariów, spotkań autorskich oraz znajomi "z dawnych lat" i mniej odległych czasów, w których życiu zaistniał. Jego śmierć to także wielka strata dla wielu ludzi i instytucji, w których pracował, a po zakończeniu zatrudnienia utrzymywał kontakty naukowe. Zmarł o wiele za wcześnie, niespełna dwa miesiące przed ukończeniem 64. roku życia. Dramatyczny dla niego pod względem zdrowotnym rok 2020, był rokiem 40-lecia jego działalności naukowej, licząc od pierwszego artykułu-będącego pokłosiem pracy magisterskiej-opublikowanego w roczniku etnograficznym "Lud", w 1980 roku (Burszta W., 1980). Mógł jeszcze wiele uczynić dla nauki, napisać sporo mądrych tekstów, zważywszy jego rozległą wiedzę, erudycję, kompetencje badawcze, pracowitość i sprawne pióro. Mógł udzielić znaczących społecznie wywiadów interpretujących i tłumaczących trudne do ogarnięcia przez ogląd potoczny "dziejące się dzieje" i zabrać głos w interesujących opinię publiczną kwestiach, co wielekroć czynił. Na koniec wypowiedział się o swoim życiu jako antropolog właśnie. Świadom nadchodzącego nieuchronnie bliskiego odejścia, z myślą, że przyszłość może nie będzie mu już dana, pisał "mozolnie" w ostatnich miesiącach książkę Umykanie-wedle jego własnych słów-"książkę-kataster, która pozwala-mam nadzieję inaczej spojrzeć na własne życie w sytuacji, kiedy wszelka pewność popada w ruinę". Dokonując jego retrospektywnego oglądu, nazwanego przezeń "etnografią życia", odbył ostatnią "antropologiczną wędrówkę po kulturze". Za jej zapowiedź-z dzisiejszego punktu widzenia-uznać można wywiad prasowy, którego udzielił w 2012 roku, dotyczący tematu "śmierci w kulturze współczesnej", zatytułowany Chcemy zostawić ślad. Opowiadając na inaugurujące rozmowę pytanie o strach przed śmiercią, powiedział: "Jeśli ktoś powie, że się nie boi, * Dr hab. Jan Grad, prof. UAM
Z badań nad budownictwem ludowym Kotliny Rabczańskiej
Prace Etnograficzne, 2017
Research on folk Architecture in the Rabka Valley Th e aim of the article is to briefl y describe the changes in the form of village buildings in the area of the Rabka Valley from the mid-nineteenth century to the mid-twentieth century (including layouts of villages, plans of farms and houses, constructions of foundations, walls, roofs, fl oors, ceilings, doors, windows, stoves and decorative elements) and to answer the question whether it is a common heritage of the inhabitants of this area.
Iaie Pan Sygn P 244, 1999
W trakcie badań archeologicznych w latach 1991 i 1992 na stanowisku 15 w Łękawie, pow. Kazimierza Wielka, woj. świętokrzyskie odkryto 4 groby kultury ceramiki sznurowej (Tunia 1999). W trzech z nich, tzn. w grobie nr 1, nr 2 i nr 3 znaleziono pozostałości szkieletów ludzkich, będące przedmiotem niniejszego opracowania. Grób nr 4 ich nie zawierał. Był to najprawdopodobniej kenotaf. W grobie nr 1, na dnie owalnej jamy (gł. 30-35 cm) odkryto fragmenty kości ludzkich, wtórnie zniszczone mechanicznie i wykazujące ślady zwietrzenia. Z układu kości w obiekcie można wnioskować, że zmarły ułożony był na osi N-S, głową na N, na lewym boku, zapewne z podkurczonymi kończynami dolnymi. W materiale rozpoznano: (1) fragment prawej kości miednicznej z częścią górną panewki stawu biodrowego oraz podpanewkowym odcinkiem górnej gałęzi kości łonowej. Dół panewki wykazuje ślady zmian patologicznych powstałych na skutek procesów zwyrodnieniowych; (2) niewielki fragment głowy kości udowej; (3) fragment kości piętowej oraz drobne odpryski kości; (4) fragment trzonu kości długiej (udowej ?); (5) kilka drobnych odprysków kości długich oraz koronę M 1 lewej strony szczęki, bez śladów starcia; (6) okruchy kości; (7) fragment trzonu kości długiej; (8) dolną nasadę prawej kości udowej (wtórnie zniszczone powierzchnie boczne kłykci); (9) górną nasadę prawej kości piszczelowej z miernie wykształconą guzowatością piszczeli; (10) fragment trzonu kości strzałkowej; (11) górną część lewej kości piszczelowej z miernie wykształconą guzowatością piszczelową i słabo widoczną kresą mięśnia płaszczkowatego oraz drobne odpryski kości; (12) lewą rzepkę; (13) dolną nasadę lewej kości udowej; (14) głowę i trzon lewej (?) kości strzałkowej; (15) fragment trzonu kości długiej (promieniowej ?); (16) fragmenty trzo
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 2022
The purpose of the article is to show the role of meszne in the emoluments of the parish vicars of the parish churches operating in the Kraków Diocese in the first half of the 16th century. Meszne was a tribute that appeared in Polish lands with colonization under German law. It was most often paid on St Martin's Day, i.e. 11 November, in grain, generally in equal amounts of rye and oats. The significance of this tribute to parsonage budgets has been addressed only marginally in the literature to date. It has been pointed out that meszne may have had a significant impact on the functioning of the parish in some cases, but more often than not it was a rather small element of income and for this reason was downplayed by some authors. A source that allows us to understand the actual role of meszne in the functioning of the parishes of the Kraków Diocese of the first half of the 16th century is the so-called Liber Retaxationum of 1529. It notes the components of the parsonage emoluments of almost all parishes then functioning in the Kraków Diocese. The results collected indicate that meszne was included in the emoluments of 45% of the parishes, and for as many as 30% it was the most important component In this situation, there is no doubt that its revenues had an impact on the functioning of the parishes. Con
Archeologia Polski, 1984
Książka w klasztorze radomskich benedyktynek (1627-1804)
2004
W dotychczasowej literaturze przedmiotu benedyktynkami radomskimi zajmowano się w kontekście dziejów miasta, omawiania kultury materialnej, sztuki sakralnej i architektury1 bądź w pracach z zakresu historii Kościoła.[...] Nadal jednak brakuje nie tylko syntetycznych opracowań, obiektywnie ujmujących zagadnienia kultury książki w tym środowisku, ale nawet prac o charakterze przyczynkarskim. Biblioteki klasztorów żeńskich najczęściej bowiem traktowano jako zbiory dewocyjne, a zatem niewarte specjalnej uwagi badawczej, pomijano celowość ich powstawania, oddziaływania i roli, ukazywanych na tle panujących w danej epoce prądów religijnych i tradycji monastycznej