Koronavirüs (Covıd-19) Pandemi Sürecinin Getirisi Olan Uzaktan Eğitimin Etkililiği Üzerine Bir Çalışma (original) (raw)

Abstract

Öz: Dünyayı tehlike altına alan COVİD-19 pandemi süreci tüm ülkeleri tehdit etmeye devam etmektedir. Bu süreç içinde sosyal mesafe ve izolasyon sebebiyle bir çok faaliyete ara verilmiştir. Bu araştırma, söz konusu pandemi sürecinde yüz yüze eğitime ara verilmesi sonucunda Milli Eğitim Bakanlığının uygulamaya koymuş olduğu uzaktan eğitime ilişkin öğretmen, öğrenci ve veli görüşlerini analiz ederek söz konusu sürecin verimliliği hakkında bilgi sahibi olmayı amaçlamaktadır. Araştırma nitel desen kapsamında oluşturulmuş olup yöntem olarak durum çalışması modeli kullanılmıştır. Çalışmada yarı yapılandırılmış görüşme formu ile veri toplanmış ve bu veriler içerik analizi yöntemiyle çözümlenmiştir. Araştırma katılımcıları belirlenirken amaçlı örnekleme yöntemlerinden olan maksimum çeşitlilik örneklemesi kullanılmıştır. Araştırma örneklemi Gaziantep ilinde bulunan devlet okulunda öğrenim gören 80 öğrenci, 80 veli ve devlet okullarında görev yapmakta olan 80 öğretmenden oluşmuştur. Araştırma verileri incelendiğinde elde edilen bulgular doğrultusunda pandemi süreci kapsamında eğitimin aksamaması adına yapılan uzaktan eğitim sistemi hakkında katılımcılar, faydalı yönlerinin olduğu belirtmiş ancak etkileşimin kısıtlı olması, öğrencilerin derse aktif katılamaması, bireysel farklılıklara uygun olmaması, teknik aksaklıklar sebebiyle derse girişte sorun yaşanması vb. hususlarda eksiklerinin olduğunu ve alt yapı, fırsat eşitsizliği, içerik, materyal anlamında geliştirilmesi ve iyileştirilmesi gerektiğini ifade etmişlerdir. Abstract: The COVID-19 pandemic process, which endangers the world, continues to threaten all countries. In this process, many activities were suspended due to social distance and isolation. This research aims to have information about the efficiency of the process by analyzing the opinions of teachers, students and parents regarding distance education put into practice by the Ministry of Education as a result of the interruption of face-to-face education in the pandemic process. The research was created within the scope of qualitative design and the case study model was used as a method. In the study, data was collected through a semi-structured interview form and the data was analyzed by content analysis method. The research participants consisted of 80 students, 80 parents and 80 teachers working in public schools in Gaziantep. In the direction of the findings obtained when the research data was examined, the participants stated that they have beneficial aspects about the distance education system, which was made in order to ensure that the education is not disrupted. However, distant education has some missing points, which have to be corrected and improved to provide a better way of learning to the learners.

Loading...

Loading Preview

Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.

References (34)

  1. AJER -Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi 2020,5(2), 179-209 https://dergipark.org.tr/pub/egitime-ISSN 2619-9351
  2. Bu süreçte verimli ve kaliteli bir eğitim olması için sistemde öğrencilerin de aktif olabilecekleri alt yapı oluşturulmalıdır. EBA TV bu durumu sağlayamasa da EBA canlı ders uygulamalarının nitelik ve niceliğini arttırılabilir. Teknolojideki gelişmeler her geçen gün artmakta ve erişim kolaylaşmaktadır, dolayısıyla bu durumu çözebilmek de mümkündür. Canlı ders ortamında her ne kadar etkileşim imkânı olsa da sınıfta gerçekleşen ders ortamlarını sağlayamamakta ve yeterli olmamaktadır. Etkileşim yetersizliği hissiz ve renksiz ders ortamına dönüştürmekte, bu sorunu ancak gelişen teknolojinin imkanları ile simülasyon gibi daha canlı ortamlar yaratılarak giderilebilir. Öğrencilerin uzaktan eğitim ile öğrenmekte zorluk çektiği dersler için duruma uygun ve verimli teknikler uyarlanabilir ve ders sistemleri geliştirilebilir. Daha işlevsel ve etkili bir uzaktan eğitim uygulaması için; canlı yayında mikrofonla karşılıklı iletişim, uzaktan eğitimdeki öğretim sürecinde uzman öğretmenin bulunması düşünülebilir. Çoklu ortam kullanımı adına öğrencilerin bilgiye daha kolay ulaştıkları ve bilgiyi kullanabilmeleri açısından imkân sağlanacağı uygulamalar geliştirilebilir. Öğrencilere ortak ilgileri doğrultusunda oluşturulacak sanal sınıf ortamlarına teknik alt yapı donanımı ile zenginleştirilerek etkili bir dil kullanma yöntemi olabilir. KAYNAKLAR
  3. Akdemir, O. (2011). Yükseköğretimimizde uzaktan eğitim. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 69- 71.
  4. Algan, E. (1996). Uzaktan Eğitimde Teknoloji Kullanımı ve Geleceğin Teknolojileri. I. Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (23-24. ss.), MEB FRTEP. Ankara.
  5. Altıparmak, M. (2011). E-Öğrenme ve Uzaktan Eğitimde Açık Kaynak Kodlu Öğrenme Yönetim Sistemleri. Akademik Bilişim'11 -XIII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri Kitabı içinde (319- 327. ss.). Malatya.
  6. Antalyalı, Ö., L. (2004). Uzaktan eğitim algısı ve yöneylem araştırması dersinin uzaktan eğitim ile verilebilirliği, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
  7. Aslantaş, T. (2014). Uzaktan Eğitim, Uzaktan Eğitim Teknolojileri ve Türkiye'de Bir Uygulama, 15 Mayıs 2020 tarihinde: http://www.tankutaslantas.com/wp-content/uploads/2014/04/Uzaktan- Eğitim-adresinden alındı.
  8. Aytaç, T. (2003) Geleceğin öğrenme biçimi: E-öğrenme. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 35(3).
  9. Bozkurt, A. (2017). Türkiye'de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını, Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124.
  10. Çoban, S. (2013). Uzaktan ve Teknoloji Destekli Eğitimin Gelişimi, XVI. Türkiye'de İnternet Konferansı Bildiri Kitabı. İstanbul.
  11. Demir, E. (2014). Uzaktan eğitime genel bir bakış. Dumlupınar University Journal of Social Science/ Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(39), 203-211.
  12. Dinçer, S. (2016). Bilgisayar Destekli Eğitim Ve Uzaktan Eğitime Genel Bir Bakış,13 Mayıs 2020 tarihinde: https://www.researchgate.net adresinden alındı. Dreyfus, T., Hadas, N., Hershkowitz R. And Schwarz B. B., (2006). Mechanisms for Consolidating Knowledge Constructs. In J. Novotná, H. Moraová, M. Krátká, and N. Stehliková (eds.), Proceedings of the 30th Conference of the International Group for Psychology of Mathematics Education, Vol. 2. Prague, Czech Republic: Charles University Faculty of Education, pp. 465-472.
  13. Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş, Ankara: Anı Yayıncılık Eygü, H. & Karaman, S., (2013). Uzaktan eğitim öğrencilerinin memnuniyet algıları üzerine bir AJER -Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi 2020,5(2), 179-209 https://dergipark.org.tr/pub/egitime-ISSN 2619-9351 araştırma. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 36-59.
  14. Gürer, M. D.,Tekinarslan, E., ve Yavuzalp, N. (2016). Çevrimiçi ders veren öğretim elemanlarının uzaktan eğitim hakkındaki görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 7(1), 47-78.
  15. Jonassen, D. H. & Grabowski, B. L. (1993). Handbook of Individual Differences, Learning, and Instruction. USA: Lawrence Erbaum Associates, Inc., Publishers.
  16. Fidan, N. & Okan. K. (1975). Açık Yükseköğretim Sistemleri ve Uzaktan Eğitim. Ankara: Ayyıldız Matbaası.
  17. Hızal, A. (1982). Uzaktan Öğretim Süreçleri ve Yazılı Gereçler. (Yayınlanmamış Doçentlik Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
  18. İşman, A. (2005). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  19. İşman, A. (2008). Uzaktan Eğitim. Pegem A Yayınları. 3. Baskı
  20. Kaya, Z. (1996). "Uzaktan Eğitimde Ders Kitapları: Açık öğretim Lisesi Örneği". Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Baskı Atölyesi.
  21. Kesim, E. & Altınpulluk, H. (2014). Kitlesel çevrimiçi derslerin kullanımına ilişkin uzaktan eğitim uzmanlarının görüşleri. Turkish Online Journal Qualitative Inquiry, 5(4), 62-85.
  22. Kettanurak, V., Ramamurthy, K., & Haseman, W. D. (2001). User attitude as a mediator of learning performance improvement in an interactive multimedia environment: An empirical investigation of the degree of interactivity and learning styles. International Journal of Human- Computer Studies, 54, 541-583.
  23. Kırık, A. (2016). Uzaktan Eğitimin Tarihsel Gelişimi ve Türkiye'deki Durumu. Marmaraİletişim Dergisi, (21), 73-94.
  24. Leymun, Ş. O., Odabaşı, F., & Yurdakul, I. K. (2017). Eğitim Ortamlarında Durum Çalışmasının Önemi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 5(3), 367-385.
  25. MacWilliams. (2000). Turkey's old-fashioned distance education draws the largest student body on earth. Chronicle of Higher Education, 47 (4), 41-42.
  26. Moore, M. (1972). Moderatoreffects of Ambivalence in Attitudemeasurement. Paperread at the Annual Meeting of the Midwestern Psychological Association, Cleveland: Ohio.
  27. Mutlu, M. E., Özöğüt Erorta, Ö., Kip Kayabaş, B., & Kayabaş, İ. (2014). Anadolu Üniversitesi Açık öğretim sisteminde e-gelişimi. Ali Ekrem Özkul, Cengiz Hakan Aydın, Elif Toprak, Evrim Genç Kumtepe (Eds). Açıköğretimle 30 Yıl (s.1-58). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye'de uzaktan eğitimin güncel durumu. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, (5), 376-394.
  28. Özdemir, S. (2013). Eğitimde Örgütsel Yenileşme. (7. Baskı).Ankara: Pegem Akademi.
  29. Seferoğlu, S.S. (2009). İlköğretim Okullarında Teknoloji Kullanımı ve Yöneticilerin Bakış Açıları. XI. Akademik Bilişim Konferansı. Şanlıurfa: Harran Üniversitesi.
  30. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  31. Nizam, F. (2004). Eğitim-öğretimde kitle iletişim araçlarının kullanım olanakları ve avantajları, KATÜ Akademik Bilişim. 1-17.
  32. Verduin, J. R. & Clark, Jr. T. A. (1994), Uzaktan Eğitim: Etkin Uygulama Esasları (Çev: İ. Maviş), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
  33. Yasul, A. F. & Samancı, O. (2015). Sınıf öğretmenlerinin grup çalışmalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Iğdır University Journal of Social Sciences, (7), 131-156.
  34. Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Öğrenenlerin Problem Çözme Becerilerine, Bilişötesi Farkındalık ve Derse Yönelik Tutum Düzeylerine Etkisi ile Öğrenme Sürecine Katkıları. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.