(2006) (MSc Thesis) Βιοεπιστήμες, Τεχνολογία, Κοινωνία: Διαμορφώνοντας Πολιτικές για τη Βιοτεχνολογία (Bioscience, Technology, Society: Shaping Policies for the Biotechnology) (all the chapters) [GR] (original) (raw)
Related papers
Εξατομικευμένη Ιατρική, 2020
Το άρθρο περιλαμβάνει την παρουσίαση της επιστημονικής εσπερίδας με τίτλο: «Νέες τεχνολογίες τροποποίησης του γονιδιώματος: Βιοηθικά Ζητήματα», η οποία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020 και διοργανώθηκε από το «Σπίτι της Κύπρου» σε συνεργασία με το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού μαθήματος «Βιοηθικά Διλήμματα» του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Θρησκειολογία». Στο άρθρο αυτό περιγράφεται το περιεχόμενο των ομιλιών από την διεπιστημονική εκδήλωση για το θέμα, εξεταζόμενο από τη Βιολογία/Γενετική, τη Νομική, τη Φιλοσοφία και τη Θεολογία.
M.Ed. Thesis, University of the Aegean., 2018
Πολλές φορές στο παρελθόν, φιλόσοφοι και διανοητές διατείνονταν ότι το οικολογικό πρόβλημα οφείλεται στις ανθρωποκεντρικές ηθικές αξίες, οι οποίες είχαν καλλιεργηθεί από τις μονοθεϊστικές θρησκείες των βιομηχανικών δυτικών κοινωνιών. Ο άνθρωπος κατανόησε τη θέση του στον κόσμο, ως κυρίαρχου όντος, το οποίο δύναται να χρησιμοποιεί τα πάντα στη φύση για την ικανοποίηση των εγωιστικών και ακόρεστων επιθυμιών του. Σήμερα, επιστήμονες και φιλόσοφοι θεωρούν ότι οι θέσεις αυτές χρήζουν αναθεώρησης. Προς αυτή την άποψη συνηγορεί και το αναδυόμενο επιστημονικό πεδίο έρευνας της «Θρησκευτικής Οικολογίας», το οποίο στοχεύει στην ανάδειξη των οικολογικών στοιχείων, τα οποία εμπεριέχονται στα δόγματα, τις διδασκαλίες και στα ιερά κείμενα των μεγάλων θρησκειών. Η θεοκεντρική θεωρία των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, η φυσιοκεντρική θεωρία των Ινδικών θρησκευμάτων και η ανθρωποκοινωνική – ανθρωποκοσμική θεωρία των Κινεζικών θρησκειών προσανατολίζουν τη θρησκευτική οικολογική ηθική μακριά από τις ανθρωποκεντρικές θεωρίες του παρελθόντος. Η έντονη παρουσία και η αδιάλειπτη συμμετοχή των θρησκευτικών ηγετών σε παγκόσμια θεολογικά, επιστημονικά και οικολογικά φόρα αποδεικνύουν ότι οι θρησκείες είναι σε θέση να συμβάλουν ενεργά, σε αγαστή συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα, στην ευαισθητοποίηση, στη δημιουργία οικολογικής συνείδησης και στον επανακαθορισμό του ηθικού αξιακού πλέγματος των ατόμων και των κοινωνιών, καθώς και να διαμορφώσουν το θεολογικό υπόβαθρο ανάδειξης μια παγκόσμιας περιβαλλοντική ηθικής.
2014
To 1947, από τις ΗΠΑ όπου είχαν καταφύγει, οι Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο στο κλασικό τους δοκίµιο Η βιομηχανία της κουλτούρας: Ο Διαφωτισµός ως εξαπάτηση των µαζών, ανέφεραν χαρακτηριστικά: «Η ανάπτυξη της βιομηχανίας της κουλτούρας οδήγησε στην κυριαρχία του εφέ, του χειροπιαστού αποτελέσματος, των τεχνικών λεπτομερειών µέσα σ' ένα έργο που έκφραζε κάποτε µια ιδέα, αλλά που τώρα έχει καταστραφεί µαζί µ' αυτήν. Η διασκέδαση και όλα τα στοιχεία της βιοµηχανίας της κουλτούρας υπήρχαν πολύ πιο πριν απ' αυτήν. [...] Η βιοµηχανία της κουλτούρας µπορεί να περηφανεύεται γιατί µετέφερε επιδέξια (κι όχι αδέξια, όπως γινόταν παλιά) την τέχνη στη σφαίρα της κατανάλωσης, γιατί έκανε αρχή αυτήν τη µεταφορά, γιατί απελευθέρωσε τη διασκέδαση από την ενοχλητική της απλοϊκότητα και γιατί βελτίωσε τον τύπο των εµπορευµάτων της. [...] Η βιοµηχανία της κουλτούρας κοροϊδεύει τους καταναλωτές της µ' αυτό που συνεχώς τους υπόσχεται. Αυτό το γραµµάτιο της ευχαρίστησης, που είναι η δράση και η παρουσίαση ενός θεάµατος, παρατείνεται απεριόριστα: η υπόσχεση στην οποία ανάγεται τελικά το θέαµα δεν είναι παρά κοροϊδία και αυταπάτη [...] Όσο ισχυρότερες γίνονται οι θέσεις της βιοµηχανίας της κουλτούρας, τόσο πιο εύκολα µπορεί αυτή να ασχοληθεί µε τις ανάγκες των καταναλωτών, να τις κατασκευάσει, να τις προσανατολίσει, να τις ελέγξει και να φτάσει ως την κατάργηση της διασκέδασης: κανένα όριο δεν µπαίνει στην πρόοδο µιας τέτοιας κουλτούρας».
2013
Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής, που εντάσσεται στο γνωστικό πεδίο της κοινωνιολογίας του δικαίου της εκπαίδευσης, είναι να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται στην Ελλάδα το ευρωπαϊκό (δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο για τη Διά Βίου Μάθηση, όσον αφορά δύο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, που είναι οι Τσιγγάνοι και οι Παλιννοστούντες. Μελετάται η κοινωνική αποτελεσματικότητα των κανόνων του δικαίου της εκπαίδευσης, ως ενός επιμέρους αντικειμένου μελέτης της κοινωνιολογίας του δικαίου, και ειδικότερα διερευνάται ο βαθμός στον οποίο εκπληρώνονται οι στόχοι της εκπαιδευτικής πολιτικής για τη Διά Βίου Μάθηση, σύμφωνα με τη γνώμη δύο άμεσα ωφελούμενων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, σε ένα αμφίπλευρο διαπολιτισμικό πλαίσιο προβληματισμού. Προκειμένου να υπηρετηθεί ο παραπάνω ερευνητικός σκοπός, γίνεται, αφ' ενός, ποσοτική και ποιοτική ανάλυση περιεχομένου νομικών κειμένων, και αφ' ετέρου ποιοτική ανάλυση περιεχομένου συνεν...