How much free choice do I really have? (original) (raw)
Related papers
When should a winner take all, or pay some? Innovation and imitation incentives in a dynamic duopoly
2016
We develop a model of investment in duopoly with asymmetric costs of innovating and imitating and endogenous firm roles. Dynamic competition involves either attrition or preemption, the former being likelier with high demand growth and uncertainty. Industry value is maximized when firms neither stall nor hasten entry, and we show that social welfare has local maxima in both the attrition and preemption ranges. In all cases the socially optimal cost of imitation is positive. Attrition is optimal if consumer surplus rises sufficiently under duopoly, whereas with static business-stealing, preemption is optimal if discounting is important enough. Finally we discuss endogenous entry barriers and contracting, finding that firms are more likely to rely on secrecy and patents at low imitation costs and that simple licensing schemes are welfare improving.
2016
Acheloos river gave in the past and continues to give, through a long series of decisions concerning its management, triggered intense debate on the management of water resources and to address the "god River" from the state, the law, and society, and in our country the issue of water is not insignificant. Water shortage in Thessaly was a problem known from the beginning of last century. The intention of solving the problem was stated by all the governments and the wider consensus of political parties. In 1960 we held the first diversion of a tributary of Acheloos, Tavropos. Strong reactions are then created from the local community, they have now forgotten. The contribution of Lake Plastira in the local and national economy is now unmistakable. The 2nd Diversion of Acheloos was announced in 1980 and it was decided in 1983. Since then they have spent forty-two (42) years and the work is not yet complete. The project has divided and the debate between those who through documented studies supporting the project and those who rely on negative environmental impacts but does not support analog validity studies. Written at times too many essayw and not always entirely accurate even in the international press, with regard to technical, economic, legal, environmental and political dimension of the project. In this study reflected the reality of the works of the second diversion of Acheloos in all its dimensions, The reality of such projects will emerge in this paper impose and taking all those measures that will ensure the optimal performance already invested money of Greek taxpayers, in accordance with the terms of a viable and sustainable development.
Introduction, 2011
ΑνΑρχές οι µεταφράσεις µας ακόµα και οι καλύτερες ξεκινούν από µια εσφαλµένη αρχή θέλουν να γερµανοποιήσουν τα ινδικά τα ελληνικά τα αγγλικά αντί να ινδοποιούν, ελληνοποιούν, αγγλοποιούν τα γερµανικά […] το θεµελιώδες λάθος του µεταφραστή είναι ότι γαντζώνεται στην κατάσταση στην οποία τυχαίνει να βρίσκεται η γλώσσα του αντί να της επιτρέπει να τεθεί δυναµικά σε κίνηση από την ξένη γλώσσα. […] πρέπει να εµβαθύνει τη δική του γλώσσα µέσω της ξένης […] Rudolf Pannwitz όπως παρατίθεται στον Μπένγιαµιν
Η συνθετική πρακτική της φανταστικής κοσμοπλασίας
2021
Στην παρούσα εργασία εξετάζεται η πρακτική της κοσμοπλασίας (worldbuilding), η χρήση δηλαδή καλλιτεχνικών μέσων (λογοτεχνία, οπτικές τέχνες κ.α.) για την κατασκευή και παρουσίαση κόσμων. Αρχικά γίνεται μια προσπάθεια να εντοπιστούν οι θεμελιώδεις συνθετικές αρχές που διέπουν την κοσμοπλασία. Οι αρχές αυτές εξετάζονται στο context της fantasy λογοτεχνίας, ως κατεξοχήν πεδίο εφαρμογής και ανάπτυξης της συνθετικής αυτής πρακτικής. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από δύο από τα πιο επηρεαστικά κείμενα αυτής της παράδοσης (το Σιλμαρίλλιον του J. R. R. Tolkien και το έπος της Γαιοθάλασσας της U. K. Le Guin), η εργασία αποσκοπεί να σκιαγραφηθούν εκείνες οι πλευρές που αποδίδουν στα έργα μια συγκεκριμένη «κοσμικότητα» (worldness), καθώς και οι συνθετικές αρχές που τις παράγουν. Στην παρούσα έρευνα υποστηρίζεται πως η κατασκευή κόσμων μπορεί να εννοηθεί ως μια συνθετική πρακτική που εμφυσά σε κατασκευασμένα σύνολα σαφείς εννοιολογικές συσχετίσεις και νοηματοδοτικές σχέσεις, οι οποίες δημιουργούν με το κοινό μια σχέση κατοίκησης. Με την ανάλυση των δύο παραδειγμάτων, επισημαίνεται ότι η κατανόηση αυτών των νοηματοδοτικών πλαισίων εκφράζεται μέσα από συνθετικά σύνολα (θεματικές σχέσεις, χωρικές διαμορφώσεις, μοτίβα αφηγηματικά και μη ...). Η κοσμοπλασία, ιδωμένη ως χτίσιμο ενός περιβάλλοντος βάσει κάποιων ιδεών και επανεξέταση αυτών σύμφωνα με τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την κατοίκηση του εν λόγω περιβάλλοντος, αναδεικνύεται ως ένα χρήσιμο σχεδιαστικό εργαλείο.