Istihsan jako źródło szariatu i metoda jego interpretacji. Istihsan as a source of Sharia and a method of its interpretation. (original) (raw)

2020, W kręgu doktryn politycznych i prawnych

This article is devoted to the analysis of a secondary source of Islam – istishan. Venturing to better understand it, the author introduces the concepts necessary to understand istishan: ijtihad, ijma and qijas. It seems that the istishan category is used by Islamic lawyers to set a precedent ruling, one which cannot be justified by a simple analogy (qijas). Istihsan offers a large potential for innovation, a more ingenious way of resolving new legal issues. It can be used as a way of improving the already existing law, in order to lessen its overzealous restrictions and to perfect it by the introduction of necessary exceptions. Thanks to this method of interpretation law can be flexible and move along with the social and political changes taking place in the contemporary world. Key words: istishan, qijas, ijtihad, ijma, sharia Artykuł omawia i analizuje jedno z pomocniczych źródeł szariatu – istishan. Celem lepszego zrozumienia istishan autor przypomina pojęcia niezbędne do jego wyjaśnienia: idżtihad, idżma i kijas. Wydaje się, że kategoria istihsan służy muzułmańskim prawnikom do ustanowienia precedensowego orzeczenia, którego nie można byłoby uzasadnić poprzez zwykłą analogię (kijas). Istihsan oferuje znaczny potencjał innowacji i pomysłowych rozwiązań nowych problemów prawnych. Można go stosować jako metodę poprawy istniejącego prawa, pozbawienia go nadmiernej restrykcyjności i niepożądanych elementów oraz udoskonalenia go poprzez wprowadzenie niezbędnych wyjątków. Dzięki tej metodzie wykładni prawo może być elastyczne i nadążać za zmianami społecznymi i politycznymi zachodzącymi we współczesnym świecie. Słowa kluczowe: istishan, kijas, idżtihad, idżma, szariat.