Kibice piłkarscy jako grupa interesu politycznego. Przypadek łódzkich inwestycji stadionowych (original) (raw)

W kulturze mediów, w mediach bez kultury – wypowiedź polityczna jako impuls publicznej pseudodebaty

2012

The political culture in the Polish media coverage, due to its low level, is one of the most diffi cult issues in the public debate. Today, media culture (and the culture in media) is determined by the mutual behavior of politicians and journalists. Especially journalists, who are more deeply dependent on politicians and topics bounced by their for public pseudo-discussion. The quality of journalists work is in straight relation to the language of contemporary politics and the media issues are created based on even the most trivial impulse, which is sent to them. Thus, the language of the media is reduced to the level imposed by the language of politics and the culture in the media undergoes the dictates of political life. Therefore, the overriding problem is the transfer of information based on the criterion of social (not political) interests, and not the implementation of the communication chain of artifi cial issues, which, thanks to the political signals become part of media culture.

Tak zwani „tutejsi” na Polesiu jako zagadnienie polityczne w Polsce w latach 1921–1939

Sprawy Narodowościowe, 2013

So-called ‘tutejsi’ in Polesia as a political issue in Poland, 1921–1939This article is an attempt to present the problem of repercussions of the assumption made in the Second Polish Republic that in Polesia there was a compact several hundred thousand group of people that do not have a modern national consciousness. In the interwar period this group was commonly referred to as ‘tutejsi.’ The issue is examined from three perspectives. The first is to reconstruct the position taken in this case by the Polish science, especially the authors gathered around the Institute for Nationalities Affairs (Instytut Badań Spraw Narodowościowych). The second part of the article presents opinions functioning about so-called ‘tutejsi’ in the Polish public opinion. The difference between points of view arising in the 1920s and ’30s is exposed here. The third part focuses on the actions taken by the Polish authorities. In the first half of the ’20s an assumption was formulated that in Polesia this gr...

Najlepsi na świecie? O fenomenie siatkówki i jej kibiców w Polsce

Od połowy XX wieku socjologia sportu jest formalnie uznawaną subdyscypliną socjologii. Jednak zainteresowanie badaczy społecznym wymiarem sportu i kultury fizycznej ma znacznie dłuższą historię. Peter Donnelly wśród prekursorów wymienia Thorsteina Veblena, George'a Simmla, Herberta Spencera, George'a Meada i innych wybitnych przedstawicieli nauk społecznych. Podkreśla, że Heinz Risse w książce Soziologie des Sports z 1921 r. przedstawia pierwszą konkretną deskrypcję sportu jako odrębnego socjologicznego pola badań [Donnelly, 2006]. Dynamiczny rozwój subdyscypliny w początkach jej instytucjonalizacji odbywał się przy znaczącym udziale badaczy z Polski [Donnelly, 2005]. Niestety, te chlubne tradycje nie są kontynuowane, przynajmniej nie na znaczącą skalę i nie w kręgach socjologii uniwersyteckiej. Poza nielicznymi wyjątkami (np. regularne konferencje i działalność publikacyjna Salezjańskiej Organizacji Sportowej) trudno dzisiaj mówić o żywotności polskiej socjologii sportu, szczególnie pod względem realizowanych badań. Jedynie zjawisko kibicowania oraz widowni sportowej jest obszarem badawczym stosunkowo często penetrowanym przez polskich socjologów. Przy tym refleksja dotyczy głównie kibiców piłki nożnej, a w szczególności ich zachowań dewiacyjnych i dysfunkcyjnych z punktu widzenia społeczeństwa. W ostatnich latach ukazało się kilka monografii podejmujących tę problematykę [Piotrowski, 2000; Kowalski, 2002; Dudała, 2004], jak również duża praca analizująca zjawiska rytuałów związanych z kibicowaniem w perspektywie kulturowej brought to you by CORE View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk

Postawy polskich dziennikarzy wobec aktorów politycznych: badania empiryczne

Przegląd Politologiczny, 2017

Postawy polskich dziennikarzy wobec aktorów politycznych: badania empiryczne 1 Streszczenie: Celem artykułu jest zestawienie postaw polskich dziennikarzy wobec aktorów politycznych deklarowanych w ankietach (role perception) z faktycznymi działaniami podejmowanymi przez dziennikarzy wobec polityków w przygotowywanych przez nich materiałach informacyjnych (role performance). Wyniki badań ankietowych ujawniają istotne różnice pomiędzy poszczególnymi pokoleniami polskich dziennikarzy. Z rolą watchodoga utożsamia się przede wszystkim pokolenie podejmujące pracę w okresie zmiany ustrojowej, podczas gdy najmłodsze pokolenie-choć uważa tę rolę mediów za ważną-samo nie jest zainteresowane jej pełnieniem. Analiza zawartości mediów potwierdza dużą wagę przywiązywaną przez polskich dziennikarzy do monitorowania działalności prowadzonej przez aktorów politycznych. Badania dostarczają jednocześnie danych potwierdzających wysoki poziom paralelizmu politycznego polskiego systemu medialnego. Słowa kluczowe: dziennikarze, aktorzy polityczni, postawy, poglądy polityczne, model watchdoga Wprowadzenie P odstawą badań nad relacjami dziennikarzy i aktorów politycznych były przez wiele lat koncepcje takie jak cztery teorie prasy (Siebert, Peterson, Schramm, 1956), czy też koncepcja czterech wymiarów powiązań mediów z polityką (Blumer, Gurevitch, 1995). Współcześnie badacze posiłkują się głównie koncepcją trzech modeli mediów i polityki w ujęciu porównawczym sformułowaną przez D. Hallina i P. Manciniego w pracy opublikowanej w 2004 r. Co prawda, nie wszyscy zgadzają się z przypisaniem do poszczególnych modeli (liberalnego, demokratycznego korporacjonizmu i spolaryzowanego pluralizmu) określonych państw (Brüggemann, Engesser, Büchel, Humprecht, Castro, 2014), niemniej jest to praca stanowiąca punkt odniesienia dla szeregu nowych badań nad relacją pomiędzy systemem politycznym a systemem medialnym (Dobek-Ostrowska, 2010; 2011; 2012), również tych prowadzonych ponownie pod kierunkiem D. Hallina i P. Manciniego (2012). Jednym z kluczowych pojęć tej koncepcji jest paralelizm polityczny-rozszerzona koncepcja paralelizmu partyjno-medialnego, o którym pisali już wcześniej C. Seymour-Ure (1974) oraz J. G. Blumer i M. Gurevitch (1975), czyli stopień odzwierciedlenia systemu politycznego przez system medialny (Hallin, Mancini, 2007, s. 26-30). Paralelizm polityczny-w ujęciu D. Hallina i P. Manciniego-przejawia się w zawartości mediów, połączeniu organizacyjnym pomiędzy mediami i partiami politycznymi, skłonności pracowników do podejmowania aktywności w sferze politycznej lub podejmowania przez

Rządzeni o rządzących. Problem alienacji i niereprezentatywności polskiej klasy politycznej

2017

The main object of analyses provided in the paper is one of the key problems of contemporary Poland’s democracy, i.e. the “destructive” model of political rivalry. Action aimed at discrediting a rival in direct “confrontation” proves more beneficial than long-term planning resulting in realization of positive reform plan. As a result political elites cater to their own political needs forgetting about their social role in regard to citizens. As a consequence the gap between the society and politics grows even bigger. The society becomes more and more depoliticized. Indicators of associating oneself with political parties are the lowest in the whole of European Union. Most of the citizens admit they have no-one to vote for, they do not associate themselves even with the party they are voting for the general perception of politicians is extremely critical. It seems that it is important to put clearer emphasis on the fact that the whole of the political stage is responsible for said ne...

O potrzebie wykorzystania nowych modeli partycypacji publicznej w aktywizacji obywateli wspólnot samorządowych

2007

The future of democratic governance depends on the articulation of a clear theory of deliberation and the development of effective methods for public engagement 1. W artykule O postschumpeterowskim 'konkurencyjno-mened¿erskim modelu demokracji lokalnej' w oewiadomooeci wielkopolskich elit samorz¹dowych 2 , poddaj¹c analizie wyniki badañ empirycznych przeprowadzonych w ramach projektu badawczego "Uwarunkowania rozwoju lokalnego w Wielkopolsce" zaprezentowane w sprawozdaniu Znajomooeae i przestrzeganie prawa przez samorz¹dy a rozwój regionalny w Wielkopolsce 3 , postawi³em tezê o wy³aniaj¹cej siê z badañ postschumpeterowskiej konkurencyjno-mened¿erskiej wizji demokracji lokalnej dominuj¹cej w wielkopolskich elitach samorz¹dowych. Tym niemniej, u niektórych badanych przedstawicieli w³adz lokalnych mo¿na dostrzec zarówno inicjatywy w³¹czenia obywateli w procesy podejmowania decyzji na szczeblu 1