Edirne Havacılık Müzesi [Edirne Aviation Museum] (original) (raw)
Related papers
Edirne Balon Hangarı UNESCO Dünya Mirası Listesine Girebilir
Edirne’de son zamanlarda epey ilgili çeken ve TRT tarafından haberi yapılan “Edirne Balon Hangarı” nın müze haline getirilmesi konulu projenin yaratıcısı Kutalmış BAYRAKTAR ile detaylı bir röportaj yaptık. Öncelikle kendisinin açıklamaları ile Edirne’deki bu tarihi yapının neden UNESCO dünya mirası listesine girebileceğini açıklayalım: 8 MADDEYLE NEDEN EDİRNE BALON HANGARI 1. Bu bina ile UNESCO’ya girebiliriz: Fransa’da “Hangar Y” (Fransızca telaffuzla Angar İgrek) günümüze ulaşmış dünyanın en eski balon hangarıdır. 2002 yılından beri UNESCO Dünya Mirası “tentative” yani geçici listesindedir. Önümüzdeki yaz aylarında bir müze-park olarak açılışı yapılacak, büyük ihtimal kalıcı listeye girmeyi deneyecekler. Edirne Balon Hangarı da dünyanın en eski “muharip” balon hangarıdır. Bu bağlamda müze konseptiyle ve iyi hazırlanmış bir dosya ile Hangar Y’i takip ederek UNESCO dünya mirası listesine girebiliriz. 2. Dünyanın en eski “muharip” balon hangarıdır: Avrupa’nın ilk hava gücünün kullanıldığı savaş Birinci Balkan Savaşı’dır. Edirne Balon Hangarı da bu savaş için inşa edilmiştir. 3. Türkiye’nin en eski betonarme yapılarından biridir: Türkiye erken betonarme tarihi için hem mimarlık tarihi hem de sanat tarihi için çok önemli bir eserdir. 4. Türk Hava Kuvvetlerinin ilk balonu burada göğe yükselmiştir (20 Haziran 1912). 5. Edirne Sivil Yolcu Hava Taşımacılığı Tarihi’nin İlk Adresidir (7 Haziran 1923): Bozuk olduğu düşüncesiyle İtalyanlar tarafından acil iniş yapıldığı Edirne’de terkedilerek bırakılan iki satıhlı ve iki motorlu Caproni marka uçak, Vecihi Hürkuş pilotajlığında 9 yolcu ve 2 mürettebat ile seyir almıştır. Bu ilk hava yolcu taşımacılığı seferi olarak kayda geçmiştir. 6. Balkan Savaşları için yapılmış tabyalarla beraber bir bütün oluşturmaktadır: Bu bir hava gücü tabyasıdır denilebilir. 7. Türkiye’nin ilk ve tek betonarme yapılmış balon hangarıdır. 8. Türk Havacılık Tarihi’nin ilk uzun ve yüksek irtifa uçuşunun başlangıcıdır (24 Temmuz 1913): Balkan Savaşlarından sonra Edirne Tayyare Müfrezesine ev sahipliği yapan hangar, Üstteğmen Nuri ve Rasıt teğmen Hami eşliğinde hiç durmaksızın Edirne’den İstanbul’a gerçekleştirilmiştir.
Tarih, Kültür-Sanat Kenti Edirne -2-
Tarih, Kültür-Sanat Kenti Edirne -2-
"Edirne jeopolitik ve jeostrateji konumu itibariyle tarihi süreçte istila ve savaşlar görmüş, yaşadığı göçler ile topraklarında değişik toplum ve kültürlere ev sahipliği yapmıştır. Kentin farklı önemlerinde sahip olduğu eski-yeni kültürel birikim ve değerler de kenti kimliklendirmiştir. Kentin kimliğini belirleyen bu kültür miraslarının korunup geleceğe taşınması ve tanınırlığının artırılması kent halkında "Kent Kültürü ve Kentlilik Bilinci"nin oluşması ve gelişmesiyle mümkün olacaktır."
Tarihi Başkent Edirne'de Kültür
Tarihi Başkent Edirne'de Kültür, 2008
Baþkent Gazetesi 31 Aralýk 2007 tarihinde yayýn hayatýný tamamlamýþtýr. Bugün Erdinç Ovatman'ýn Genel Koordinatörlüðünde "Edirne Baþkent Haber" adý altýnda yayýnlanmaktadýr. Ender Bilar VII köþesinde yayýnladýðým yazýlarým, ikinci bölümde ise, son dönemde katýldýðým toplantýlarda sunmuþ olduðum bildiri metinleri yer almaktadýr. Kitap incelendiðinde, eserde, kentimizde geliþen sosyal ve kültürel olaylarýn yer aldýðý, ayrýca kenti oluþturan bireylerin, kent kültürünü benimseyip ve yaþadýklarý kente sahip çýkarak, kentin tarihi ve turistik deðerlerinin marka olmasýnda en büyük faktör olduðu yönündeki mesajýn da verildiði görülecektir. Yayýnladýðým eserin fotoðraflanmasýnda bana koleksiyonlarýný açan Sayýn Enver Þengül ile Sayýn Musa Öncel'e, "Edirne Baþkent" Gazetesinin yayýn süresi içinde bana gazetede köþe vererek konu ile ilgili düþüncelerimi toplumla paylaþmamý saðlayan Sayýn Erdinç Ovatman ve Adem Özsoy'a ve diðer gazete yöneticilerine, kitabýn basýmýnda emeði geçen tüm çalýþanlara teþekkürlerimi; Her zaman olduðu gibi bu eseriminde yayýnlanmasýnda bana destek olan eþim Burçin Bilar'a sevgilerimi sunarým. "Edirne Baþkent" gazetesinde yayýnlanan köþe yazýlarýmdan oluþan çalýþmamýn kitap haline getirilmesi konusunda destek veren, Trakya Üniversitesi Genel Sekreteri Sayýn Recep Gürkan'a, eserime önsöz yazarak þahsýmý onurlandýran Trakya Üniversitesi Rektörü Sayýn Prof.Dr.Enver Duran'a saygýlarýmý arz ederim.
Öz Osmanlı İmparatorluğu'nun son devirlerinde başlayan Batı tarzı resim faaliyetleri, Cumhuriyetin ilanıyla birlikte, özgür bir ortama kavuşarak hız kazanmıştır. Ressamların, atölyelerinden çıkarak açık havada kent peyzajı çalışmalarının artması bu özgür ortamın getirisi olmalıdır. Edirne'nin tarihi kent dokusu, nehirleri ve köprüleri de Türk resim sanatının önemli temsilcileri olan Türk ressamlar tarafından çalışılmıştır. Edirne İdadisi'nde Şehit Ressam Hasan Rıza'nın öğrencisi olduktan sonra Sanayi-i Nefise Mektebi'nde resim öğrenimini sürdüren Hayri Çizel'in (1891-1950) Edirne peyzajları bulunmaktadır. Türk asker ressamlarından Ali Sami Yetik (1878-1945) ve Mehmed Ali Laga (1878-1947), Balkan Savaşlarında görevli olarak geldikleri Edirne'de Hasan Rıza ile tanışma olanağı bulmuşlardır. Hem sanatçı hem de hoca olarak Türk resim sanatı denince ilk akla gelen isimlerden İbrahim Çallı'nın (1882-1960) Edirne'yi yansıtan çalışmaları bulunmaktadır. Cumhuriyet yönetimi, çok yönlü olarak sanatçılardan yararlanmayı sağlayan politikalar geliştirmiştir. Yetenekli öğrencilerin yurtdışına resim öğrenimine gönderilmesi, sergilerin teşvik edilmesi, devlet koleksiyonlarının oluşturulması gibi çalışmalar sayesinde halkın estetik seviyesi yükseltilmiş, devrimleri ve reformları işleyen resimlerle de cumhuriyet kazanımları desteklenmiştir.
Muradiye Mevlevihanesi, which was among the significant dervish lodges of Edirne, was located on a high hill in the backyard of Muradiye Mosque. The building, whose date of construction is unknown, is thought to have been erected by Mimar Şehabettin during the reign of Murad II. This Mevlevihane once consisted of a mosque, sheikh hall, harem apart, dervish halls, senior dervish rooms, alms house, tomb, library, fountain, school and grave. However, it now comprises of only the mosque, fountain and grave. Along with other dervish lodges, it was closed down in 1925 and pulled down in 1935.
Yekta Demiralp Anısına Sanat Tarihi Yazıları, 2020
It is known from the sources that there are many residential buildings adorned with wall and ceiling paintings in Edirne. Our topic is an example of one of these buildings. It is located in Kaleiçi, one of the oldest neighborhoods of Edirne, mostly inhabited by non-Muslims. The first owner of the building is not known, but it is currently used as the Edirne Municipality’s Dr. Fatma Şakir Memik Women’s Center. Among the decoration in the house, the paintings that adorn one of the ceilings are of interest both for their subject-matter and positioning. The rectangular ceiling is divided with laths into symmetrical geometric sections, and the paintings are framed within this structure. A European-style figurative painting is placed in the large frame in the center of the ceiling, landscape paintings occupy the corner frames, and naturalistic flowers are painted in the frames in between. It is significant that images of Venice, which was for centuries one of the most depicted cities, can be found in this building. Depicted in the octagon in the center are two winged putti flying in the sky. The subject and design point to the Baroque style. Venice appears in three of the landscape paintings on the ceiling. One of them shows Saint Mark’s Square with the Doge’s Palace and the two large columns surmounted by a winged lion (the symbol of Saint Mark) and the figure of Saint Theodore subduing a dragon; the island of San Giorgio Maggiore is in the background. The island of San Giorgio Maggiore is more pronounced in the second painting, seen from the lagoon with a gondola steered by a gondolier in the foreground. In the third painting a woman stands in a gondola in the lagoon before a shrine with a statue of the Virgin Mary, with the Basilica of Saint Mark and the Church of San Giorgio Maggiore in the background. The woman has come to the shrine to pay homage. The statue is housed in a small wooden structure crowned with a cross that is raised on a wooden pile above the water of the lagoon. Such wayside shrines, called capitello votivo in Italian, were places were offerings and wishes were made. Thus, a Venetian ritual is depicted. A landscape with a lighthouse in the glow of a sunset is depicted in a fourth painting. This is not a view of Venice but a landscape from İstanbul —the Cape of Fenerbahçe and its lighthouse. The painting differs from the Venetian views not only by it subject but also its style and is probably the work of another artist. It is reminiscent of Mıgırdıç Civanyan’s work Fenerbahçe Towards Evening. A person of Venetian origin was probably responsible for the choice of paintings. Through such paintings he seems to have expressed a longing for his native city. We do not have any information about the artists who carried out the work, but they apparently used such visual aids as postcards or photographs. The views of Venice are more likely to have come from the hands of an Italian artist, while that of Fenerbahçe, İstanbul, must belong to another painter. Keywords: Edirne, Venice, Fenerbahçe Lighthouse, Mıgırdıç Civanyan, Wall and Ceiling Painting