„Obcy we własnym kraju”. Afroniemcy i Afroniemki a pozjednoczeniowe konflikty pamięci w świetle projektu Namibia Today Laury Horelli oraz prac Mwangi Hutter (original) (raw)
Related papers
Kreacja mniejszości narodowościowych i problem identyfikacji jednostki – Grenki med Andreja Skubica
Slavia Centralis, 2009
Prispevek, katerega tema je način predstavitve narodnih manjšin v romanu Andreja Skubica Grenki med, je poskus identifikacije pravega junaka romana. V času globalizacije se teh problemov loteva tudi leposlovje. Da bi dosegli želeni cilj, si avtorji zamišljajo svet in vanj umeščajo glavne like, ki jih lahko analiziramo z različnih vidikov. Ker imajo literarni liki obravnavanega romana težave z lastno identiteto, ne znajo enoumno opredeliti svoje družbene in narodne pripadnosti. The main subject of this paper is the presentation of national minorities in Andrej Skubic's novel Grenki med/Bitter Honey, and an attempt to identify the novel's true hero. In times of globalization, fiction deals with these problems as well. In order to achieve their aims, authors imagine a world, placing in it main characters which can be analyzed from various perspectives. Having problems with their own identity, the characters in the novel are unable to determine their social and national affiliations.
Sztuka i wspólnota. Artystyczna refleksja nad Shoah jako otwarcie się na inność
Teksty Drugie, 2013
Od narodzin określają nas spojrzenia. Wpleceni w nie, patrzymy na innych, oni-na nas. W przestrzeni publicznej ("na wolnym rynku przypadkowych spojrzeń" mówi Peter Sloterdijk) muśnięcie wzrokiem, przelotne bycie widzianym nie nakładają się na siebie, nie zagrażają podmiotowej autonomii. Spojrzenia (wy)mijają się, czasem krzyżują. Ich przedłużonego spotkania nie tłumaczy znajomość czy jakikolwiek inny element poddający się interpretacji; choć pojawiają się ulotne komunikaty (na przykład uśmiech), momentalne zbliżenie stapia się z fundamentalną obcością. Intersubiektywne "krótkie spięcie" (lecz nie przejście od stanu "obcości" do "znajomości") trwa sekundę, po czym odwracamy głowę, by wrócić do uprzedniej roli. Bez tych barier-równie koniecznych, jak granice między światem żywych i umarłych-niemożliwe byłoby stworzenie świata społecznego. W jego ramach spełniamy zarówno nasze pragnienie bycia z innymi (zbliżenia), jak potrzebę odróżnienia się od nich 2. Czasami dystans znika. Spojrzenie przebija niewidzialną otoczkę (niewidzenia, bycia niewidzianym), wędruje ku nam, byśmy mogli się w nim dostrzec, tworząc "wyjątkowy stan intersubiektywny" (Sloterdijk). (Roz)poznajemy się w oczach innych, przeobrażonych w nasze zwierciadła. Poddani spojrzeniu, przestajemy władać sobą, łączymy twarze w "intymnym univer-1 Wersja skrócona ukazała się w języku angielskim (tłum M. Mrozik): The gaze of Medusa, w: Vision and cognition, ed. T. Dobrzyńska, R. Kuncheva, Sofia 2011, s. 3-27. Pan Profesor Benedetto Bravo zechciał przeczytać tekst przed drukiem. Jego uściślenia i krytyczne uwagi były dla mnie bezcenne.
2012
wybuchła po drugiej wojnie światowej; odzwierciedlała konflikt między komunistyczną (lub co najmniej lewicową) grecką partyzantką i prawicowymi siłami królewskimi. Wojna była wspierana z jednej strony przez Moskwę, a z drugiej przez Wielką Brytanię i USA, które zaopatrywały i wspomagały greckie siły rządowe. W wyniku całkowitej klęski komunistów, greccy obywatele, którzy byli aktywnie zaangażowani w działalność wojskową, ich rodziny, a także niezaangażowani w operacje wojskowe cywile zamieszkujący terytorium północnej Grecji zostali ewakuowani z obszaru wojny. W rozmaity sposób byli przetransportowani przez armię komunistyczną do różnych krajów bloku wschodniego (wtedy nazywanych krajami demokracji ludowej). Przez dziesięciolecia ewakuowani nie mogli powrócić do swoich rodzinnych wsi, gdyż nie zezwalały na to prawicowe władze Grecji. W znakomitej większości zdecydowali się na powrót do kraju dopiero wówczas, gdy tylko stało się to możliwe po upadku junty wojskowej i pojawieniu się Karamanlisa na scenie politycznej w grudniu 1974 roku. Dla byłych partyzantów wojna domowa ciągle jest podstawą ich tożsamości, stanowiąc zarazem manifestację najważniejszego w ich wizji światawalki klasowej na skalę międzynarodową. Repatrianci, którzy urodzili się poza Grecją zmierzają ku zapominaniu wojny, choć ciągle pojawia się w ich wypowiedziach obraz wojny domowej jako uogólnionej makabry. Pamięć wojny domowej doprowadziła do trwałego podziału społeczeństwa greckiego, który podskórnie trwa do dziś.
Wiedza i stosunek do mniejszości narodowychjako element kompetencji międzykulturowejstudentów
Edukacja Międzykulturowa, 2016
Wiedza i stosunek do mniejszości narodowych jako element kompetencji międzykulturowej studentów Streszczenie: Mniejszości narodowe i etniczne są od wieków obecne w Polsce, jednak świadomość ich istnienia jest w naszym społeczeństwie stosunkowo niewielka. Jednym z powodów jest niski poziom kompetencji międzykulturowej obywateli naszego kraju, spowodowany wieloletnimi zaniedbaniami w kształceniu ukierunkowanym na rozwijanie tej kompetencji w obszarze poznawczym, afektywnym, jak i pragmatyczno-komunikatywnym. Przedstawione badania diagnostyczne, odnoszące się do pierwszego i drugiego z wymienionych obszarów, dotyczyły wiedzy studentów kierunków pedagogicznych na temat mniejszości narodowych zamieszkujących Polskę oraz stosunku respondentów do praw i przywilejów posiadanych przez te grupy. Przeprowadzone analizy wskazały, że istnieje nagląca potrzeba kształcenia w zakresie edukacji międzykulturowej. Studenci, którzy nie uczestniczyli w takich zajęciach, prezentowali niski poziom kompetencji międzykulturowej-ich wiedza była fragmentaryczna, a stosunek do mniejszości i ich praw ambiwalentny. Obecność treści międzykulturowych w aktualnych programach nauczania-począwszy od edukacji przedszkolnej i początkowej-pozwala jednak mieć nadzieję, że sytuacja ta będzie ulegać systematycznym korzystnym zmianom, a kompetencje międzykulturowe będą bardziej niż dotychczas powszechne i doceniane. Słowa kluczowe: edukacja międzykulturowa, mniejszości narodowe i etniczne, kompetencje międzykulturowe Mniejszości narodowe i etniczne są i niewątpliwie zawsze będą obecne w wielu krajach świata. Zjawisko to nie jest nowe, w przestrzeni społecznej obecne jest bowiem od stuleci, jednak-ze względu na skomplikowane uwarunkowania w skali lokalnej i globalnej-oba wspomniane terminy w międzynarodowych dokumentach i aktach prawnych nie zostały do dzisiaj jednolicie i sposób powszechnie przyjęty zdefiniowane.