ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΑΥΤΟΥ (original) (raw)
Related papers
Το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης σε γονείς με παιδιά με Εγκεφαλική Παράλυση
2021
Chronic Fatigue Syndrome (CFS) is a complex disease with unclear causes that epidemiologically includes parents of children with CP. It is a disease characterized by disabling fatigue of at least 6 months. Fatigue does not subside with rest, it can recur and is accompanied by a variety of physical symptoms such as rheumatological, infectious and neuropsychiatric symptoms (Fukuda et al., 1994) (Afari et al., 2003). As explained by the definition, the diagnosis of the syndrome is based on symptoms or clinical examination without a definite physical examination or routine laboratory findings. Observing the symptoms / diagnostic criteria of CFS we distinguish beyond fatigue, pain in muscles and joints, abnormal sleep and reduced physical and mental ability. The above refers to the majority of the surveys we cite that concern parents with children with OP. Children with health problems such as Cerebral Palsy force parents to adapt to different living conditions, solve many more problems ...
Η λειτουργία της αισχρολογίας στους Αχαρνής και την Ειρήνη του Αριστοφάνη
2008
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ Η αντιμετώπιση της αριστοφανικής αισχρολογίας όχι απλώς ως ενός παραδοσιακού στοιχείου της Αρχαίας Κωμωδίας που συνδέεται με την καταγωγή της, αλλά ως δραματουργικού στοιχείου που σχετίζεται με την πλοκή και λειτουργεί αποκαλυπτικά για τον χαρακτήρα των δραματικών προσώπων, εδραιώθηκε κυρίως με το βιβλίο της T. M. De Wit-Τak «Lysistrata»:Vrede, Vrouw en Obsceniteit bij Aristophanes το 1967 1 και την επόμενη χρονιά με το άρθρο της «The function of obscenity in Aristophanes' Thesmophoriazusae and Ecclesiazusae» 2. Ενδεικτικό της απήχησης των απόψεων αυτών είναι ότι το 1973 ο V. Marston, στην διατριβή του Aristophanes' Use of Obscenity, τις εφαρμόζει και τις επιβεβαιώνει στους Αχ., τους Ιππ., τους Όρν., τους Βατρ. και τον Πλ. (98-101). Το 1975 εκδόθηκε η μελέτη του J. Henderson Maculate Muse 3 , η οποία, έπειτα και από την επανέκδοσή της το 1991, παραμένει το βασικό εγχειρίδιο για την αισχρολογία στον Αρ. και την Αρχαία Κωμωδία γενικότερα. Ο Henderson ανιχνεύει την προέλευση της αισχρολογίας στον ιωνικό Ίαμβο και στις τελετές που ήταν αφιερωμένες στον Διόνυσο και την Δήμητρα (13-20). Διαχωρίζει την αισχρολογία από την πορνογραφία και πιστεύει πως η ευχαρίστηση για τους θεατές πήγαζε από την έκθεση στο όνειδος δραματικών ή εξωδραματικών προσώπων, συνεπώς εμπεριέχει ένα είδος επιθετικότητας, την οποία άλλωστε εκφράζει, αλλά δίχως φυσική βία (7-12). Είναι ο πρώτος που συντάσσει τυπολογία της αισχρολογίας (30-55). Υιοθετώντας τις αρχές της Wit-Τak 1 Bλ. αγγλική περίληψη του βιβλίου, §III.3 2 Παλαιότερα οι μελετητές είχαν εστιάσει το ενδιαφέρον τους στην διερεύνηση της αισχρολογίας ως στοιχείου που θα αποκάλυπτε την σχέση της Αρχαίας Κωμωδίας με θρησκευτικές τελετουργίες και με την Δωρική Φάρσα ή την Μεγαρική Κωμωδία. Βλ. F. M.
Ατραπός, 2005
Περίληψη: Η παρούσα εργασία παρουσιάζει την εφαρμογή οργανωμένης παρέμβασης προαγωγής ψυχικής υγείας σε προσχολικό περιβάλλον. Πρόκειται για το πρόγραμμα «Μπορώ να Λύσω το Πρόβλημα» (Shure, 2000) το οποίο προσαρμόστηκε στα ελληνικά δεδομένα και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας. Η παρέμβαση εφαρμόζοντας πειραματικό ερευνητικό σχέδιο υλοποιήθηκε σε δημόσια νηπιαγωγεία, σε δείγμα 151 παιδιών ηλικίας 4-6 ετών κατά το σχολικό έτος 2004-2005, με στόχο την ενδυνάμωση των γνωστικών τους δεξιοτήτων επίλυσης διαπροσωπικών προβλημάτων. Τα θετικά αποτελέσματα της πειραματικής ομάδας τεκμηριώνουν τη σημασία προαγωγής ψυχικής υγείας ως κρίσιμης διάστασης στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΔΟΝΤΙΚΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ- ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΔΟΝΤΙΚΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ- ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, 2015
Στη σύγχρονη εποχή της οδοντιατρικής, με την εντυπωσιακή πρόοδο στα θέματα αισθητικής, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον καθορισμό αισθητικών κανόνων και κατευθυντήριων γραμμών. Άλλωστε, προς την κατεύθυνση αυτή υπάρχει συνεχής ερευνητική προσπάθεια. Κύριο ζητούμενο της προσπάθειας αυτής είναι η ανεύρεση, κατανόηση και εφαρμογή απλών αισθητικών κανόνων και εργαλείων, που να μπορούν να οδηγήσουν στο σωστό σχεδιασμό της θεραπείας. Επιπλέον, η ολοένα αυξανόμενη προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσώπων που αντανακλούν τα μοντέρνα αισθητικά και κοινωνικά πρότυπα της εποχής μας, έχει ως συνέπεια την αύξηση του ενδιαφέροντος των ασθενών για την αναζήτηση αισθητικής οδοντιατρικής θεραπείας. Έτσι, σήμερα, ο ρόλος του οδοντίατρου, αλλά και κατ’ επέκταση του οδοντικού τεχνολόγου, είναι πολύ δύσκολος, γιατί με τις απαιτήσεις των ασθενών και την πολλές φορές παραπλανητική ενημέρωση από τις εταιρείες, θα πρέπει να διαθέτουν και οι δύο τις απαραίτητες εκείνες γνώσεις που τους κάνουν ικανούς να αποκτήσουν γνώση των τεχνικών και των υλικών, αλλά κυρίως γνώση των δυνατοτήτων και των περιορισμών τους. Η δυσκολία αυτή αυξάνει σημαντικά και από το γεγονός της συνεχούς εμφάνισης νέων υλικών με συνεχείς σημαντικές βελτιώσεις στο τομέα της απόδοσης του χρώματος των φυσικών δοντιών. Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, προκύπτει η ανάγκη να παρουσιαστούν, με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο, όλες οι βασικές αρχές της αισθητικής, της οδοντικής αισθητικής και του χρώματος, καθώς και πώς αυτά μπορούν να εφαρμοστούν με επιτυχία στην κλινική και οδοντοτεχνική πράξη. Και ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός συγγραφής αυτού του ηλεκτρονικού συγγράμματος.
Psychology: the Journal of the Hellenic Psychological Society
A mental health promotion intervention program called “I Can Problem Solve” (Shure, 2000) aiming at enhancing interpersonal - cognitive problem solving skills was implemented for first time among preschool children (4-6 aged) attended kindergarten schools in Greece. An experimental repeated measures research design was employed to test over a period of two years; a) cognitive skills of alternative solutions and consequences to hypotheticalinterpersonal problems, and b) social skills and problem behaviors. The first year’s results indicate significant improvements in both cognitive skills for the children joined the experimental research group. The clinical implications of the study are discussed.
Πρακτικές που αφορούν στο τέλος της ζωής στη μονάδα εντατικής θεραπείας
Διδακτορική Διατριβή Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ, 2011
Η εντατική θεραπεία δυνατόν να παρατείνει τη διαδικασία του θανάτου ασθενών που δεν ανταποκρίθηκαν στην ήδη χορηγηθείσα αγωγή. Η μη-κλιμάκωση ή απόσυρση της υποστηρικτικής της ζωής αγωγής αποτελεί μια ηθικώς αποδεκτή και παγκοσμίως διαδεδομένη πρακτική. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει τη συχνότητα, τις μορφές και το σκεπτικό της μη-κλιμάκωσης / διακοπής της υποστήριξης στις ελληνικές Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), τις κλινικές και δημογραφικές παραμέτρους που σχετίζονται με αυτήν, και τη συμμετοχή των συγγενών στη λήψη της απόφασης. Πρόκειται για μια προοπτική μελέτη παρατήρησης η οποία διενεργήθηκε σε 8 ελληνικές πολυδύναμες ΜΕΘ. Μελετήσαμε όλους τους διαδοχικούς ασθενείς που πέθαναν στη ΜΕΘ εντός συγκεκριμένων χρονικών περιόδων, αποκλείοντας αυτούς που παρέμειναν στη ΜΕΘ για λιγότερο από 48 ώρες, καθώς και τους εγκεφαλικά νεκρούς. Ο πληθυσμός της μελέτης απαρτίσθηκε από 306 ασθενείς, με μέση ηλικία 64 έτη και μέσο APACHE II score εισόδου στη ΜΕΘ 21. Από τους ασθενείς αυτούς, 41% έλαβαν πλήρη υποστήριξη μέχρι τέλους, συμπεριλαμβανομένης της ανεπιτυχούς προσπάθειας καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ), ενώ 48% πέθαναν χωρίς να επιχειρηθεί ΚΑΡΠΑ (αλλά εξαντλήθηκαν όλα τα υπόλοιπα διαθέσιμα υποστηρικτικά μέσα). Σε 8%, έλαβε χώρα μη-κλιμάκωση της αγωγής (που αφορούσε και σε άλλες θεραπείες πέραν της ΚΑΡΠΑ), και σε 3% έγινε διακοπή αγωγής. Οι ασθενείς στους οποίους η αγωγή περιορίσθηκε καθ’ οιονδήποτε τρόπο, συγκρινόμενοι με τους ασθενείς που υποστηρίχθηκαν πλήρως μέχρι τέλους και με εφαρμογή ΚΑΡΠΑ, είχαν μεγαλύτερο χρόνο νοσηλείας στη ΜΕΘ (p<0.01), μεγαλύτερο ολικό χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο (p=0.01), χαμηλότερο GCS score εισαγωγής στη ΜΕΘ (p<0.01), υψηλότερο APACHE II score 24 ώρες προ του θανάτου (p<0.01), και ήταν πιθανότερο να φέρουν ως διάγνωση εισόδου στη ΜΕΘ νευρολογική νόσο (p<0.01). Οι ασθενείς που υποστηρίχθηκαν πλήρως ήταν πιθανότερο να έχουν εισαχθεί λόγω καρδιοαγγειακής νόσου (p=0.02) ή τραύματος (p=0.05), και να είναι χειρουργικοί μάλλον παρά παθολογικοί (p=0.05). Οι κύριοι παράγοντες που επηρέασαν την απόφαση του ιατρού ήταν, όσον αφορά μεν στην παροχή ενεργού υποστήριξης, η αναστρεψιμότητα της ασθένειας και η προγνωστική αβεβαιότητα, όσον αφορά δε στη μη-κλιμάκωση / απόσυρση της αγωγής, η απουσία ανταπόκρισης στην ήδη χορηγουμένη θεραπεία, η πρόγνωση της υποκειμένης χρονίας νόσου και η πρόγνωση της οξείας διαταραχής. Συμμετοχή των συγγενών στη λήψη της απόφασης υπήρξε στο 20% των περιπτώσεων. Οι λόγοι της μη-συζητήσεως των προτελευτίων διλημμάτων με τους συγγενείς ήταν η αντίληψη ότι η οικογένεια δεν θα κατανοούσε το προς επίλυση πρόβλημα (60%) και η μη-διαθεσιμότητά της (25%). Οι εκ των προτέρων δοθείσες οδηγίες ήσαν σπάνιες (1%). Συμπερασματικά, ο περιορισμός της υποστηρικτικής της ζωής αγωγής αποτελεί συχνό φαινόμενο στις ελληνικές ΜΕΘ. Ωστόσο, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, ισοδυναμεί με αναστολή μόνον της ΚΑΡΠΑ. Η μη-κλιμάκωση της αγωγής, όσον αφορά άλλες θεραπείες πέραν της ΚΑΡΠΑ, και η απόσυρση αγωγής είναι ασυνήθεις. Ο κύριος παράγοντας που ωθεί στην απόφαση περιορισμού της αγωγής είναι η απουσία ανταπόκρισης στη ήδη χορηγουμένη θεραπεία. Ο ιατρικός πατερναλισμός κυριαρχεί στη διαδικασία λήψης της απόφασης.
Θέματα Ειδικής Αγωγής , 2006
Στο παρόν κεφάλαιο επιχειρείται η παρουσίαση του προγράμματος προαγωγής ψυχικής υγείας «Μπορώ να Λύσω το Πρόβλημα», σχεδιασμένο για την ενδυνάμωση των γνωστικών δεξιοτήτων εναλλακτικών λύσεων και συνεπειών σε διαπροσωπικά προβλήματα σε παιδιά και προσαρμοσμένο για την πιλοτική του εφαρμογή του σε ελληνικά νηπιαγωγεία. Αναλύεται η χρηστική δυνατότητα του προκείμενου προγράμματος από τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ενώ ανασκοπούνται και εμπειρικά ευρήματα, απόρροια της μακρόχρονης εφαρμογής του.