Liczy się odwaga i strategia (original) (raw)

O potrzebie odwagi i wysiłku w byciu nieposłusznym mainstreamowym przemianom w edukacji

Parezja Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN, 2015

W latach pięćdziesiątych, w okresie stalinizmu i szykanowania naukowców, Stanisław Ossowski pisał: Pracownik naukowy to taki człowiek, do którego zawodowych obowiązków należy brak posłuszeństwa w myśleniu. Na tym polega jego służba społeczna, aby pełniąc swe zawodowe czynności nie był w myśleniu posłuszny. Pod tym względem nie wolno mu być posłusznym ani synodowi, ani komitetowi, ani ministrowi, ani cesarzowi, ani Panu Bogu. Jeżeli jest posłuszny, jeżeli poglądy swoje zmienia na rozkaz, albo jeżeli myśl jego nie jest w zgodzie z jego słowami, sprzeniewierza się swoim obowiązkom, tak jak się sprzeniewierza inżynier, który dla świętego spokoju, albo dla zysku, albo przez lenistwo, albo przez małoduszność pustakami zastępuje żelazobeton albo drewnem granit. W innym miejscu, opisując swoją trudną sytuację, gdy przez siedem lat nic z tego, co pisał, nie było publikowane, wskazuje: "W takich warunkach człowiek, jeżeli się nie załamał i nie stracił wiary w wartości, którym służył, zwraca się ku problemom bardziej zasadniczym i bardziej ryzykownym". Jaki to ma związek z współczesnością? Jaki ma związek z czasopismem "Parezja"?

Mądrość jako czynnik warunkujący podejmowanie

2011

MądroĞü jako czynnik warunkujący podejmowanie optymalnych decyzji w warunkach niepewnoĞci The wisdom as the determinant taking optimum decisions in conditions of the uncertainty Streszczenie: W artykule postawiono tezĊ, Īe to mądroĞü, a nie wiedza ma podstawowe znaczenie w minimalizowaniu ryzyka związanego z prowadzeniem dziaáalnoĞci gospodarczej. Na podstawie wyników badaĔ empirycznych pozytywnie zweryfikowano tĊ hipotezĊ. MądroĞü, rozumiana jako umiejĊtnoĞü zastosowania posiadanej wiedzy w praktyce, w wiĊkszym stopniu wpáywa na wyniki gospodarowania, niĪ iloĞü posiadanych i wykorzystywanych przez gospodarstwo Ĩródeá informacji.

Ignorancja I Wiedza W Zarządzaniu

Przegląd Organizacji, 2017

Znajomość istoty ignorancji jest znaczącym uzupełnieniem teorii i praktyki zarządzania wiedzą oraz odgrywa istotną rolę w zrozumieniu kreatywności i innowacji. Celem artykułu jest przegląd podstawowych koncepcji związanych z rolą ignorancji w teorii i praktyce zarządzania. Artykuł stanowi wprowadzenie do dalszych poszukiwań teoretycznych oraz zastosowań praktycznych dotyczących wiedzy i ignorancji w zarządzaniu, szczególnie w okresie, gdy lawinowo narasta ilość informacji i pojawiają się coraz większe trudności nie tylko z jej przetwarzaniem, ale przede wszystkim z oddzieleniem informacji i wiedzy potrzebnej od informacji i wiedzy zbędnej.

Współczesny, mądry i piękny detal

BUILDER

Architecture is, to a large extent, perceived through its details – visible in public spaces, landscapes, buildings. The topic of detailing needs special attention especially because of the deficiency of quality – a lack of cultural values and functionality of many objects, spaces and places constituting our contemporary daily surroundings. Observation of our environment with a sensitive eye, but also the data of public opinion polls prove that a general need and care for solutions that add to functionality, beauty, structural wisdom is not a priority. Objects that are designed and realised with care make a well visible contrast in comparison with common neglect. The opinion of Christopher Alexander and his colleagues can be mentioned, on the two tendencies in approach to the Earth’s environment, shown as two world systems – the one creative and supporting life and a destructive one. The potentially expected growing quality of detailing (meaning the general improvement of architectu...

Reguły działania a argumentacja

2018

Reguły działania a argumentacja 1 Abstrakt. Argumentacja niemonotoniczna ma być blisko rozumowań praktycznych i zdroworozsądkowych: wykonawcy czynności (agenci) opracowują plany działań i starają się plany te wykonać; często jednak są pozbawieni pełnego opisu sytuacji, ich wiedza jest cząstkowa, czynią założenia i podejmują decyzje oraz działania, w tym działania słowne, polegając na własnym doświadczeniu i nawykach. Powstające formalne struktury obejmują tzw. cyrkumskrypcje (circumscriptions), logikę domyśleń (default logic), logikę autoepistemiczną (autoepistemic logic), konsekwencje kumulatywne (cumulative consequences) i szereg innych. Można wyodrębnić dwa główne typy systemów rozumowań niemonotonicznych: systemy defi niowalne poprzez modele kumulatywne lub preferencyjne oraz logiki domyśleń. W artykule szkicujemy inne ujęcie zagadnienia, w którym centralną rolę gra pojęcie reguły działania (rule of conduct); inaczej: reguły pragmatycznej. Zgodnie z nim, argumentacja niemonotoniczna jest wsparta na konsekwencjach przyjętych reguł działania. Stan rzeczy jest wyprowadzony ze skończonego zbioru przesłanek, gdy czynności obejmowane daną regułą działania prowadzą do stanu rzeczy będącego wnioskiem reguły. (Przesłankę identyfi kuje się tu ze zbiorem stanów rzeczy.) W odróżnieniu od reguł logiki (tj. reguł inferencji) reguły działania nie są dane raz na zawsze; mogą być modyfi kowane, niekiedy są zawodne, a nawet mogą być odrzucane i zastępowane nowymi. Artykuł zawiera rozszerzone i rozbudowane oryginalne wątki naszkicowane w monografi i Czelakowskiego (2015). Celem artykułu jest przybliżenie ich polskiemu czytelnikowi. Słowa kluczowe: działanie, układ działania, drzewo etykietowane, reguła działania, rama, operacja wynikania Rules of action and argumentation Abstract. The approach to non-monotonic reasonings based on rules of conduct is presented. Each rule of conduct is a systems of actions the agents are obeyed to in the circumstances pertaining to the rule. Rules of conducts are not given for ever; they may be modifi ed or even rejected and replaced by new ones. According to this approach, non-monotonic arguments are those which do not violate the actions involve in these rules. A conclusion is reached from a fi nite set of premises, each premiss identifi es with a set of states, if the actions involved in a rule of conduct yield a set of affairs being the conclusion of the rule. The article contains original extended versions of remarks outlined in Czelakowski (2015).

Przewidywanie stanów, modelowanie procesów i budowanie decyzji

2016

Przewidywanie stanów, modelowanie procesów i budowanie decyzji Prediction of states, modelling of processes and building the decision Wprowadzenie W roku 1913, a więc ponad 100 lat temu prof. Ignacy Drexler rozpoczął we Lwowie, na tamtejszej Politechnice wykłady z urbanistyki, a wkrótce założył pierwszą i najstarszą na gruncie polskiego technicznego szkolnictwa wyższego placówkę naukowo-dydaktyczną zajmująca się tą tematyką. W owym czasie liczba ludności na naszym globie wynosiła około 1 750 000 000. Tak więc w ciągu stulecia uległa ona czterokrotnemu zwiększeniu, bo dziś przekracza już 7 miliardów. Co więcej, od kilku lat (od 2007 r.) połowa ludzkości mieszka w miastach. Jeśli zważy się, iż ostatnie podwojenie zaludnienia ziemi zajęło około 44 lat, co przyrównać można do połowy możliwej dziś do osiągnięcia w krajach rozwiniętych długości życia, łatwo można dojść do wniosku, że w naszych czasach nie jest wykluczone, że człowiek w ciągu swego życia może być świadkiem czterokrotnego wzrostu populacji. Pokazuje to, na razie pod względem ilościowym, rozmiary zadań, jakie nieustannie obciążają naszą cywilizację. Przywołanie daty narodzin edukacji urbanistycznej na naszym obszarze nie jest tu przypadkowe. Katedra Planowania Przestrzennego Politechniki Wrocławskiej może uważać się za spadkobiercę w prostej linii tej lwowskiej placówki, gdyż długoletnim następcą prof. Drexlera-kierownikiem tamtej lwowskiej katedry-był do roku 1945 prof. Tadeusz Wróbel-potem pierwszy dziekan Wydziału Budownictwa na Politechnice Wrocławskiej oraz kierownik Katedry Urbanistyki na Wydziale Architektu

Każdy z nas potrzebuje czasu, czyli rzecz nie tylko o Janie Tomaszu Grossie

Zaglada Zydów : Studia i Materialy, 2018

Każdy z nas potrzebuje czasu, czyli rzecz nie tylko o Janie Tomaszu Grossie Jako motto poniższych rozważań potraktowałbym zdanie wypowiedziane przez Jana Tomasza Grossa pod koniec długiej rozmowy z Aleksandrą Pawlicką 1 : "Skąd ta różnica postrzegania między nimi, zastanawiam się i nie umiem na to pytanie odpowiedzieć", kiedy próbował dociec, dlaczego z najbliższymi mu ludźmi dzieli go tak wiele, a z innymi, których poznał przelotnie, tak wiele go łączy. Tymi pierwszymi są Adam Michnik i Aleksander Smolar, do tych drugich zalicza Józefa Czapskiego i… księdza Stanisława Musiała. Opuszczając Polskę w 1968 r., Gross napisał do Józefa Czapskiego list, w którym pytał jak żyć. Odpowiedzi doczekał się po latach. Mocno starszy Czapski (ur. 1896) nie szczędził młodszemu koledze, który pisywał na drogie jego sercu tematy (losy Polaków w Rosji sowieckiej), komplementów wcale nie zdawkowych. Owszem odnajdywał w pracach Grossa to, co zawsze było mu najdroższe-odwagę mówienia prawdy. Nawet wtedy, gdy była dla najbliższych niewygodna. W przypadku Staszka Musiała może należałoby powiedzieć, że to raczej jezuita znalazł w autorze bezkompromisowych tekstów, nie tylko na temat polskiego antysemityzmu, bratnią duszę. Ilustracją tego duchowego pobratymstwa jest fragment przywołanego listu od Musiała, który ksiądz napisał po lekturze Upiornej dekady: "Proszę mi wybaczyć śmiałość mego stwierdzenia-odkrywam w Panu Profesorze bratnią duszę, podobną wrażliwość serca-objawiającą się tą samą zdolnością do wzruszania się. Myślę, że ta zdolność «humanizuje» człowieka, nie pozwala mu robić innym krzywdy. Tak mi się wydaje. Chyba wtedy świat byłby lepszy" (s. 200). Nawiasem mówiąc, przywoływane listy, nie tylko zresztą od Czapskiego i Musiała, stanowią istotne dopełnienie wypowiedzi samego Grossa, pozwalają bowiem zobaczyć jego życie, a zwłaszcza jego twórczość, w szerszym kontekście. Uzmysławiają nade wszystko fakt, że inwektywy, oszczerstwa i brak zrozumienia, z jakimi się