Charles Nodier i wieża Babel nauki (original) (raw)
Related papers
Cenzura a powieści Teodora Parnickiego
2011
The published source material is composed of censor’s reviews deriving from a set of documents of The Main Office for the Control of the Press, Publications, and Public Performances stored in the Archive of New Acts (AAN) in Warsaw. They concern the following books: Aecjusz – ostatni Rzymianin, I u moznych dziwny, Inne zycie Kleopatry, Kola na piasku, Koniec „Zgody Narodow”, Muza dalekich podrozy, Nowa baśn (vol. I and II), Opowiadania i szkice, Slowo i cialo, Śmierc Aecjusza, Srebrne orly, Tozsamośc, Twarz ksiezyca, Tylko Beatrycze, Zabij Kleopatre. A document closing the materials in question is a letter of the editor-in-chief of PIW Publishing House concerning the second part of Nowa baśn, the only translation of this type of a „diplomatic”, and „negotiative” correspondence related to Parnicki’s novel to be found in the AAN.
Współczesna architektura wieżowców w stolicy Kataru – Dausze
Budownictwo i Architektura, 2018
W artykule przedstawiono elementy analizy architektonicznej i konstrukcyjnej wybranych wieżowców ze stolicy Kataru Dohy zlokalizowanych w dzielnicy biznesowej West Bay oraz w kompleksie sportowym Aspire Zone. Analizując architekturę Dohy można stwierdzić, że obecnie jest to bardzo szybko rozwijająca się metropolia, która jest uznawana wraz z Dubajem za najbardziej zaawansowane technologicznie miasto świata w kategorii budynków inteligentnych. Koniunktura budowlana i rozwój konstrukcyjny spowodowały wznoszenie ikonicznych wieżowców, obiektów widowiskowo-sportowych oraz muzeów. W pierwszej części artykułu zwrócono uwagę na to jak w ciągu kilkunastu lat Doha dołączyła do najciekawszych architektonicznie miast świata ze względu na gwałtowny rozwój gospodarczy wynikający ze znalezienia ogromnych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Punktem zwrotnym była organizacja XV Igrzysk Azjatyckich w 2006 roku. W wyniku sukcesu ekonomicznego tych igrzysk ponad 100 budynków wysokich i wysokościowych ...
Koncepcja kozła ofiarnego René Girarda jako inspiracja dla edukacji międzykulturowej
Edukacja Międzykulturowa, 2020
Koncepcja kozła ofiarnego René Girarda jako inspiracja dla edukacji międzykulturowej Streszczenie: W artykule zostaje przywołana koncepcja mimetyzmu i kozła ofiarnego autorstwa René Girarda. Zasada mimesis w ujęciu francuskiego intelektualisty stanowi fundament społecznej natury człowieka. Jako taka oznacza jednocześnie źródło społecznego cierpienia skutkującego kolektywną przemocą, jak i warunek ładu społecznego osiąganego za sprawą instytucji kozłów ofiarnych. Koncepcja kozła ofiarnego odwołuje się do czterech stereotypów, które składają się na schemat prześladowczy ukazujący przemoc jako specyficzną zasadę regulacji stosunków społecznych w sytuacji poważnego kryzysu społecznego. Zaprezentowane koncepcje zostały umieszczone w polu pytań, jakie stawiają współczesna pedagogika, edukacja międzykulturowa i krytyczna pedagogika religii.
Książka w klasztorze radomskich benedyktynek (1627-1804)
2004
W dotychczasowej literaturze przedmiotu benedyktynkami radomskimi zajmowano się w kontekście dziejów miasta, omawiania kultury materialnej, sztuki sakralnej i architektury1 bądź w pracach z zakresu historii Kościoła.[...] Nadal jednak brakuje nie tylko syntetycznych opracowań, obiektywnie ujmujących zagadnienia kultury książki w tym środowisku, ale nawet prac o charakterze przyczynkarskim. Biblioteki klasztorów żeńskich najczęściej bowiem traktowano jako zbiory dewocyjne, a zatem niewarte specjalnej uwagi badawczej, pomijano celowość ich powstawania, oddziaływania i roli, ukazywanych na tle panujących w danej epoce prądów religijnych i tradycji monastycznej
Wspomnienie o Profesorze Pawle Sarneckim
Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 2017
Przesłanki dopuszczalności skargi konstytucyjnej mają przede wszystkim formalny charakter. Zgodnie z art. 77 ust. 3 pkt 3 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi lub skardze, jeżeli wniosek lub skarga są oczywiście bezzasadne. Oczywista bezzasadność jest przesłanką o merytorycznym charakterze, jest niedookreślonym pojęciem, a jej znaczenie wynika z procesu stosowania prawa. Możliwość merytorycznego badania skargi konstytucyjnej na etapie wstępnego rozpoznania ma wyjątkowy charakter i powinno być poddane restrykcyjnej interpretacji. Wszelkie wątpliwości dotyczące tego, czy skarga jest oczywiście bezzasadna powinny skutkować skierowaniem jej do merytorycznego zbadania. Praktyka oparta na przeciwnym założeniu mogłaby doprowadzić do pozbawienia skargi jej podstawowej funkcji jako środka ochrony konstytucyjnych praw i wolności.
Henryk Nadrowski. Sacrum czasoprzestrzeni
Roczniki Teologiczne, 2015
Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaruje, że nie uznaje żadnego stylu za własny (KL 123), ale decyduje i "osądza, które z dzieł artystów zgadzają się z wiarą, pobożnością i tradycyjnymi zasadami oraz nadają się do użytku sakralnego" (KL 122). Kościół opiera się w tym względzie na opinii "wybitnych znawców" sztuki ujmowanej całościowo (por. KL 24; 46; 126). Z kolei Katechizm Kościoła katolickiego przypomina, że "sztuka nie jest celem samym w sobie, ale jest podporządkowana ostatecznemu celowi człowieka. Jej uprzywilejowaną częścią jest sztuka sakralna, której przeznaczeniem jest ukazywanie i uwielbienie tajemnicy Boga" (nr 2502). Konstytucja Gaudium et spes stwierdza, że "na swój sposób także literatura i sztuka mają wielkie znaczenia dla życia Kościoła". Są wyrazem naturalnych uzdolnień człowieka, ale także pomagają w poznaniu i doskonaleniu siebie oraz świata. Człowiek tworzy kulturę materialną i duchową oraz sztukę, w której także wyraża siebie i dąży do poznania prawdy i dobra. Żyje w świecie, w którym spotyka się z sacrum i profanum, ze sztuką religijną i sam tworzy także sztukę sakralną. Sztuka chrześcijańska związana jest z wiarą chrześcijańską i Kościołem. Jest ona nośnikiem treści religijnych, historycznych i zakorzeniona jest w historii zbawienia. Sobór Watykański II pozytywnie ocenia także "nowe formy sztuki, odpowiadające ludziom współczesnym stosownie do właściwości naturalnych różnych narodów i krajów. Niech doznają one przyjęcia w świątyniach (in sanctuario), jeśli podnoszą umysł ku Bogu przez stosowny rodzaj wyrazu, zgodny z wymogami liturgii. W ten sposób ujawnia się lepiej znajomość Boga, a głoszenie Ewangelii staje się dla umysłów ludzi zarozumialsze" (Gaudium es spes 62). Chrześcijańskie sacrum nie jest mieszkaniem Boga, ale miejscem, z którego się do Niego zwracamy. To, co się w tym miejscu dokonuje-modlitwa, adoracja, kontemplacja-czyni je sakralnym, poświęconym Bogu. Według kard. Gianfranco Ravasiego, przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, sztuka jest siostrą wiary, prowokuje zdziwienie, podprowadza do misterium, czasem także niepokoi. Sztuka
Działalność naukowo-dydaktyczna księdza Tadeusza Śmiecha
Roczniki Teologiczne, 2016
Rev. Tadeusz Śmiech was born on 27 th October 1952 in Tempoczów situated in the area of the present Świętokrzyskie Voivodeship, formerly the Kielce Voivodeship. His parents' names were Józef and Adela. After completing primary school and then high school he entered the Seminary in Kielce. After taking holy orders he took up pastoral work. Then he finished special studies in France and at the Catholic University of Lublin. He worked at the Diocesan Curia in Kielce and at the Seminary, where he was the Director of the Catechesis Department. He is known as the author of the program of catechesis and of catechesis handbooks, the educator of many generations of religion teachers. Rev. Dr. Tadeusz Śmiech's academic work was first of all concerned with catechesis. He gathered around himself many people who, like he, understood catechesis as being committed to serving the Gospel. People who cooperated tried to make sure that catechesis was conducted in the diocese in the best possible way. Ceaseless meetings, talks and consultations bore fruit in the form of specific works. After he finished his work at the Diocesan Curia in Kielce he was a priest in the Polish community in France, and then a parish priest in the Polish parish in Lyon. He appears as indefatigable in his priestly and didactic work consisting in constantly watching over the work of catechesis.
Litteraria Copernicana
Niniejszy artykuł poświęcono osobie Jeana Theodore'a Royera (1737-1807), haskiego prawnika, człowieka o szerokich horyzontach i zbieracza orientaliów, którego kolekcja stała się podstawą zbiorów orientalnych Królewskiego Gabinetu Osobliwości w Hadze. W dziale Zbiorów Orientalnych Biblioteki Uniwersytetu w Lejdzie jest przechowywany rękopis Royera, opatrzony sygnaturą Or. 8966, przez pryzmat którego chcemy przyjrzeć się tej wyjątkowej na tle epoki postaci zainteresowanej kulturą Chin nie w sposób powierzchowny, a naukowy. Niezwykle interesującą (i znaczną) częścią notatnika jest Nomenclator Sinicus-glosariusz chińsko-łaciński, któremu poświęcamy część naszych rozważań z nadzieją, że wobec wciąż mało zaawansowanych badań nad nowożytnymi słownikami oraz gramatykami języków pozaeuropejskich nasz artykuł będzie stanowił w tej kwestii skromny przyczynek. Nomenclator poza glosariuszem obejmuje wywody na temat języka chińskiego. Royer korzystał z pomocy Chińczyka Tana Assoy'a oraz z wszystkich ważniejszych, dostępnych w osiemnastowiecznej Europie prac na temat Państwa Środka.