4046 Sayili “Özelleşti̇rme Uygulamalari Hakkinda Kanun”Un 20 a Maddesi̇ni̇n Türk Ti̇caret Kanunu’Nun İlgi̇li̇ Hükümleri̇ Karşisinda “Özel Kural” Sayilip Sayilmacaği Sorunu (original) (raw)
Related papers
FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 2016
Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun'un 20 A maddesi, özelleştirme kapsamında, sermayesinin tamamı Devlet'e ait bazı şirketlerin çeşitli şekillerde bölünmeleri veya birleşmeleri hakkında hükümler sevk etmiştir. Bu hükümlerin Ticaret Kanunu'nun ticari şirketlerin bölünme ve birleşmelerine ilişkin hükümleri karşısında bir yönüyle "özel kanun", bir başka yönüyle "genel kanun" olduğu anlaşılmaktadır. Özellikle birleşen şirketlerin alacaklılarının korunması bağlamında Ticaret Kanunu daha ayrıntılı ve özel hükümler içerdiğinden, özelleştirme kapsamındaki olgulara da uygulanması gerekir. Buna karşılık, birleşme veya bölünme konusunda ilgili şirketlerin karar alma süreçlerinin yerine 4046 sayılı Kanun'la öngörülen idari kararların alınması yeterli sayılmalıdır. Makalede bu sorun, yoruma ilişkin genel kural ve ilkeler ışığında değerlendirilmiştir.
2015
Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun’un 20 A maddesi, özelleştirme kapsamında, sermayesinin tamamı Devlet’e ait bazı şirketlerin çeşitli şekillerde bölünmeleri veya birleşmeleri hakkında hükümler sevk etmiştir. Bu hükümlerin Ticaret Kanunu’nun ticari şirketlerin bölünme ve birleşmelerine ilişkin hükümleri karşısında bir yönüyle “özel kanun”, bir başka yönüyle “genel kanun” olduğu anlaşılmaktadır. Özellikle birleşen şirketlerin alacaklılarının korunması bağlamında Ticaret Kanunu daha ayrıntılı ve özel hükümler içerdiğinden, özelleştirme kapsamındaki olgulara da uygulanması gerekir. Buna karşılık, birleşme veya bölünme konusunda ilgili şirketlerin karar alma süreçlerinin yerine 4046 sayılı Kanun’la öngörülen idari kararların alınması yeterli sayılmalıdır. Makalede bu sorun, yoruma ilişkin genel kural ve ilkeler ışığında değerlendirilmiştir
Mali̇ Kurallar: Türki̇ye Deki̇ Uygulamalar Üzeri̇ne Bi̇r Değerlendi̇rme
Journal of International Social Research
Keynesyen düşüncenin hakim olduğu, 1930'lu yıllarda ön plana çıkan takdiri maliye politikası uygulamaları, açık yanlısı politikaların bir sonucu olarak kamu harcamalarının zaman içinde artmasına neden olmuştur. Artan harcamalarla birlikte ortaya çıkan bütçe açıkları ve kamu borç yükü özellikle 1970'lerden sonra bir alternatif olarak kurallı maliye politikalarının tartışılmasına neden olmuştur. Mali disiplini sağlamak amacıyla mali performansın özet göstergeleri üzerine getirilen kısıtlamalar olarak tanımlanan mali kurallar, Türkiye'de IMF programları kapsamında ve çeşitli yasal düzenlemelerle örtük olarak uygulanmıştır. Özellikle 2000 yılı sonrası dönemde kamu yönetimindeki reform süreci kapsamında yapılan düzenlemeler ve sıkı mali disiplin temelinde şekillenen maliye politikası uygulamaları sonucu Türkiye'nin mali göstergelerinde önemli düzelmeler gerçekleşmiştir.
Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2022
24.06.2021 tarihli ve 7329 sayılı Kanun’la 2577 sayılı İdari Yargılama Usûlü Kanunu (İYUK)’na 20/C maddesi eklenmiştir. Kanun yapım tekniği bakımından maddenin bir ek madde olarak düzenlenmesi gerekirdi. Bu tercih edilmezse, her fıkra hükmü Kanunda ilgili olduğu maddeye tek tek dâhil edilebilirdi. Maddede askeri hizmete ilişkin uyuşmazlıkların ilgili olduğu Milli Savunma Bakanlığı’ndaki kamu görevlileri, askerler ve askerlik yükümlüleri hakkında bazı istisnai hükümlere yer verilmiştir. Bu kişileri ilgilendiren askeri uyuşmazlıklarla ilgili davalarda dilekçeler en yakın âmire de verilebilecektir. İYUK m.3’tekilere ilâveten bu dilekçelerde sicil, sınıf ve rütbelerin yazılması zorunlu hâle getirilmiştir. Bu kurallardan daha önemlisi, mahkemeler savaşta yürütmeyi durdurma kararı veremeyecektir. Üstelik aynı yasak olağanüstü hallerde yapılan naklen atama işlemlerini de kapsamaktadır. Maddenin son fıkrasına göre, “Yüksek Askerî Şûranın terfi işlemleri ile kadrosuzluk nedeniyle emekliye ay...
Taşıyan deniz yolu ile yük taşımayı taahhüt eden kimsedir. Taşıyan donatan olabileceği gibi, onun başkasının gemisini deniz ticaretinde kullanan kimse, yani gemi işletme müteahhidi olması da mümkündür. Fakat bunlar dışında denizde yük taşımayı taahhüt eden herhangi bir kimse de taşıyan sayılır . Ticaret Kanunu taşıyanın sorumluluğunu iki ayrı şekilde sınırlamıştır. Bunlardan ilki; 6762 sayılı TTK 1112.madde uyarınca yükün tamamen veya kısmen zıyaı yüzünden veya 1113. madde uyarınca yükün hasarı yüzünden 1061 ve 1062.maddeler gereğince tazminat verilmesinin gerektiği hâllerde malın piyasa değeri ile getirilen sınırlamadır. İkincisi ise; 1114.madde uyarınca koli veya parça başına miktar ile getirilen sınırlamadır . Çalışmamızda taşıyanın sorumluluğunun koli veya parça başına getirilen miktar ile sınırlandırılmasını ele alacağız. Bu sınırlamanın yer aldığı 6762 Sayılı Kanun’un 1114.maddesini inceledikten sonra, Yargıtay’ın 1114.madde üzerinden kurduğu kararları aktaracağız. Ardından 6102 Sayılı Kanun’da aynı sorumluluğun nasıl ele alındığını, 1186.maddenin uluslararası konvansiyonların bir yansıması olduğunu belirterek, çalışmamızı değerlendirme ile sonlandıracağız.
Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2003
Özel hukuka hakim olan sözleşme özgürlüğü ilkesi, sigorta hukukunda da kısmen geçerlidir. Fakat sigorta sözleşmelerinin güvene dayalı bir söz leşme olması, taraflardan sigorta ettirenin özel olarak korunması ilkesi nede niyle sözleşme özgürlüğü ilkesinin sigorta hukukunda mutlak olarak uygu lanmasına imkan yoktur. Bu sebeple devlet, sigorta sözleşmeleri alanına bir takım müdahalelerde bulunmaktadır. Sigorta sözleşmelerinde yer alan genel ve özel şartların tamamen serbest bir şekilde tayin edilmesi, sigortalı tarafın yeterince korunması düşüncesine ve kamu menfaatlerine aykırı bulunmuştur. Bu sebeple bazı hükümlere aykırı sözleşme şartları dolayısıyla bazen söz leşme batıl sayılmakta, bazen sadece o şart hükümsüz hale gelmekte, bazen de söz konusu sözleşme şartlan yerine kanun hükümleri uygulanmaktadır. TTK m. 1264'de bahsedilen emredici hükümler aynntılı bir şekilde ortaya konulmuştur.
2013
Bilgi, işletmeler için yadsınamayacak ölçüde önem arz etmektedir. İşletmeler sahip oldukları ve kullanabildikleri bilgi ölçüsünde bulundukları pazarda üstün konuma ulaşabilmektedir. Günümüzde işletmeler gitgide karmaşıklaşan iş süreçleri ile başa çıkabilmek için bilgi sistemlerine ihtiyaç duymaktadırlar. Bilgi sistemleri arasında yer alan muhasebe bilgi sistemi ise, işletme içi ve dışı bilginin toplandığı, kaydedildiği, analiz edilip, raporlandığı sistemin temel öğelerinden birisi olarak önemli bir yere sahiptir. Muhasebe bilgi sistemine sahip işletmeler yasal mevzuat çerçevesinde ticari işlemlerini sürdürmektedirler. Türkiye'de faaliyet gösteren işletmelerin ticari faaliyetlerine ilişkin kayıt standartlarından bazıları, 1 Ocak 2013 tarihinden itibaren 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu çerçevesinde yeniden düzenlenmiştir. Çalışma bu kapsamda ele alınarak, ticari işletmelerin defter tutma ve envanter oluşturması, açılış bilançosu ve yıl sonu tablolarını düzenlemesi, envanter verilerinin değerlemesi ve cezai sorumluluk konularına yer verilecektir.
Genel İşlem Koşullarında Saydamlık Kuralının, Bunun TBK m. 20 vd.’daki Görünümlerinin ve TTK m. 55 f. 1 f ile TBK m. 20 vd.’nın Birlikte Uygulanabilirliğinin Değerlendirilmesi, 2018
Genel işlem koşulları birçok yararlı fonksiyonlar içermesi yanında kötüye kullanılma riski de taşır. Dürüstlük kuralına aykırı genel işlem koşulu kullanımının sözleşmeler hukuku yanında rekabet hukukuna ilişkin bir yönü bulunmaktadır. Bu bağlamda saydamlık kuralı da genel işlem koşulu hukukunun gelişimi sırasında yaşanan en önemli yenilik ve prensiplerinden biri olarak kabul edilmektedir. Bu makalede ilk olarak saydamlık kuralının tanımı, fonksiyonları aktarılacak. Daha sonra saydamlık kuralının TBK m. 20 vd.’daki anlamı değerlendirilecektir. Makalemizin son bölümünde ise ticari standart sözleşmelerde TTK m. 55 f. 1 f ile TBK m. 20 vd.’nın birlikte uygulanabilirliği değerlendirilecektir.