Hear What I Hear, See What I See: Relating Extremist Rhetoric to the Communities That Notice It (original) (raw)
Related papers
Cultivating critical thinking at Primary School
2021
Ζ παξνχζα Μεηαπηπρηαθή Δξγαζία Δηδίθεπζεο ππνβιήζεθε ζην Παηδαγσγηθφ Σκήκα Γεκνηηθήο Δθπαίδεπζεο ηνπ Γεκνθξίηεηνπ Παλεπηζηεκίνπ Θξάθεο γηα ηελ απφθηεζε ηνπ ηίηινπ κεηαπηπρηαθψλ ζπνπδψλ εηδίθεπζεο ζηηο Δπηζηήκεο ηεο Αγσγήο.
US interventionism in peripheral crises: US peripheral interventions as a means of hegemonism
Ο Παρεμβατισμός των ΗΠΑ σε Περιφερειακές Κρίσεις: Οι Περιφερειακές Παρεμβάσεις ως Εργαλείο Ηγεμονισμού, 2016
The dissertation mainly aims at systematically analyzing the concepts of hegemony and hegemonism in the framework of US foreign interventionism during a period spanning from 1945 to 2008. The starting point of the theoretical argument is the hypothesis that US foreign interventionism during the period under examination constitutes a means of imposing hegemonic terms either at regional or bilateral level. In other words, interventionism is perceived as a means of hegemonism.
Καλλιεργώντας την κριτική σκέψη στο Δημοτικό Σχολείο
2021
Ζ παξνχζα Μεηαπηπρηαθή Δξγαζία Δηδίθεπζεο ππνβιήζεθε ζην Παηδαγσγηθφ Σκήκα Γεκνηηθήο Δθπαίδεπζεο ηνπ Γεκνθξίηεηνπ Παλεπηζηεκίνπ Θξάθεο γηα ηελ απφθηεζε ηνπ ηίηινπ κεηαπηπρηαθψλ ζπνπδψλ εηδίθεπζεο ζηηο Δπηζηήκεο ηεο Αγσγήο.
Ερευνητική Έκθεση: ΛΟΑΤ Ρητορική, Συμπεριφορές και Εγκλήματα Μίσους στην Κύπρο
2015
Η συγγραφή της παρούσας έκθεσης εντάσσεται στα πλαίσια της συνεργασίας της Accept-ΛΟΑΤ Κύπρου 1 με το Ινστιτούτο Ερευνών ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (ΙΝΕΠ) 2 για την υλοποίηση σχεδίου με θέμα την Αντιμετώπιση της Ρητορικής, Συμπεριφορών και Εγκλημάτων Μίσους στην Κύπρο (Confronting Hate Speech, Behaviour and Crimes in Cyprus). Το σχέδιο αποτελεί πρωτοβουλία του ΙΝΕΠ και συγχρηματοδοτείται από τον Χρηματοδοτικό Μηχανισμό EEA GRANTS και την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ). Ως η μεγαλύτερη και μόνη εγγεγραμμένη Ελληνοκυπριακή οργάνωση που δραστηριοποιείται με στόχο την ισότητα και ισοτιμία των μη-ετεροφυλόφιλων ατόμων, καθώς και των ατόμων εκείνων των οποίων ο αυτοπροσδιορισμός ταυτότητας φύλου αμφισβητεί τη φυσικοποίηση του άκαμπτου δίπολου «αρσενικόθηλυκό», 3 η Accept-ΛΟΑΤ Κύπρου έχει αναλάβει τη διεκπεραίωση του τμήματος του προαναφερθέντος έργου που επικεντρώνεται στην κυπριακή κοινότητα λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφισεξουαλικών και τρανς (ΛΟΑΤ) ατόμων, 4 αφού αυτή διαχρονικά αποτελεί στόχο ρητορικής, συμπεριφορών και εγκλημάτων μίσους. • ΔΟΜΗ & ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ Η παρούσα έκθεση αποτελείται από τρία κύρια μέρη. Στο πρώτο μέρος, βάσει της υφιστάμενης σχετικής βιβλιογραφίας, παρατίθεται μια σύντομη ιστορική αναδρομή του φαινομένου της ομοφοβίας και τρανσφοβίας στην Κύπρο. Αντλώντας από διεθνείς και τοπικές σχετικές μελέτες, το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στη σύγχρονη Κυπριακή πραγματικότητα. Καταγράφει το πρόβλημα της ομοφοβίας και τρανσφοβίας όπως αυτό εκδηλώνεται στην Κύπρο του σήμερα. Περαιτέρω, αναζητά τα αίτια της συνεχιζόμενης εκδήλωσης του φαινομένου μέσω της εξέτασης του ρόλου που διαδραματίζουν: α) οι κυρίαρχες κοινωνικές στάσεις και αντιλήψεις, β) οι εγχώριοι πολιτικοί και άλλοι θεσμικοί ιθύνοντες και γ) τα ίδια τα ΛΟΑΤ άτομα σε σχέση με το υπό εξέταση φαινόμενο. Το τρίτο μέρος αποτελεί μια σύντομη ανασκόπηση της Κυπριακής ΛΟΑΤ πολιτικής και ακτιβισμού. Περιγράφει και αξιολογεί την αποτελεσματικότητα της άσκησης πίεσης (lobbying) και των δράσεων των δύο φάσεων του Κυριακού κινήματος ΛΟΑΤ-1979 μέχρι 2007 και 2007 μέχρι σήμερα-σε σχέση με την αντιμετώπιση της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας. Ακόμα, μέσω της σύγκρισης του υφιστάμενου ευρωπαϊκού και εγχώριου νομοθετικού πλαισίου, περιγράφει και αξιολογεί τη στάση και τη δράση (ή αδράνεια) της ΚΔ σε σχέση με την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η έκθεση καταλήγει με την παράθεση των συμπερασμάτων που προκύπτουν. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΜΟΦΟΒΙΑΣ & ΤΡΑΣΦΟΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Ο όρος «ομοφοβία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από τον ψυχολόγο George Weinberg, σε άρθρα του στο Νεοϋορκέζικο περιοδικό GAY, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός με την έκδοση του συγγράμματος του Weinberg με τίτλο Society and the Healthy Homosexual το 1972 (Wickberg 2000). Σύμφωνα με τον Weinberg (1972), ο όρος αναφέρεται στο φόβο ή τρόμο του να βρίσκεται κάποιος σε στενή επαφή με έναν ομοφυλόφιλο. Εντούτοις, σταδιακά, ο όρος διευρύνθηκε. Για παράδειγμα, οι Morin και Garfinkle (1978) ορίζουν ως ομοφοβία κάθε αντίδραση που δεν αποδίδει στον μη-ετεροφυλοφιλικό τρόπο ζωής την ίδια αξία με τον ετεροφυλοφιλικό τρόπο ζωής. Όπως εξηγούν οι McCaskell και Russell (2000:32), «η ομοφοβία … συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα στερεότυπα, την προκατάληψη και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα ομοφυλόφιλα άτομα». Όμοια με τον όρο «ομοφοβία», ο ακόμη πιο πρόσφατος όρος «τρανσφοβία» δεν υποδηλώνει κατ' ανάγκη το φόβο προς τα τρανς άτομα, αλλά κάθε αρνητική στάση (μίσος,
M.Ed. Thesis, University of the Aegean., 2018
Πολλές φορές στο παρελθόν, φιλόσοφοι και διανοητές διατείνονταν ότι το οικολογικό πρόβλημα οφείλεται στις ανθρωποκεντρικές ηθικές αξίες, οι οποίες είχαν καλλιεργηθεί από τις μονοθεϊστικές θρησκείες των βιομηχανικών δυτικών κοινωνιών. Ο άνθρωπος κατανόησε τη θέση του στον κόσμο, ως κυρίαρχου όντος, το οποίο δύναται να χρησιμοποιεί τα πάντα στη φύση για την ικανοποίηση των εγωιστικών και ακόρεστων επιθυμιών του. Σήμερα, επιστήμονες και φιλόσοφοι θεωρούν ότι οι θέσεις αυτές χρήζουν αναθεώρησης. Προς αυτή την άποψη συνηγορεί και το αναδυόμενο επιστημονικό πεδίο έρευνας της «Θρησκευτικής Οικολογίας», το οποίο στοχεύει στην ανάδειξη των οικολογικών στοιχείων, τα οποία εμπεριέχονται στα δόγματα, τις διδασκαλίες και στα ιερά κείμενα των μεγάλων θρησκειών. Η θεοκεντρική θεωρία των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, η φυσιοκεντρική θεωρία των Ινδικών θρησκευμάτων και η ανθρωποκοινωνική – ανθρωποκοσμική θεωρία των Κινεζικών θρησκειών προσανατολίζουν τη θρησκευτική οικολογική ηθική μακριά από τις ανθρωποκεντρικές θεωρίες του παρελθόντος. Η έντονη παρουσία και η αδιάλειπτη συμμετοχή των θρησκευτικών ηγετών σε παγκόσμια θεολογικά, επιστημονικά και οικολογικά φόρα αποδεικνύουν ότι οι θρησκείες είναι σε θέση να συμβάλουν ενεργά, σε αγαστή συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα, στην ευαισθητοποίηση, στη δημιουργία οικολογικής συνείδησης και στον επανακαθορισμό του ηθικού αξιακού πλέγματος των ατόμων και των κοινωνιών, καθώς και να διαμορφώσουν το θεολογικό υπόβαθρο ανάδειξης μια παγκόσμιας περιβαλλοντική ηθικής.
Can structural violence “be absent” from the future school?
[IN GREEK] The training of young people to live in harmony with themselves, other people and the world around them is one of the primary objectives of Pedagogy of Peace, which, as a branch of Education, is invited to explore how these objectives will enable the educational reality. A major concern is violence, which takes the form of physical, structural and cultural. This paper focuses on structural violence, ie impossibility of realizing the full potential of an individual due to social constraints. The school is a privileged area of study as it is the institution which breeds social inequality, but also a place where it can be defeated. The aim of this paper is to start a dialogue on forms of structural violence in the school and how to empower students and teachers against it, especially in times of acute economic crisis.
Ζητήματα Διδακτικής των Θρησκευτικών, 2018
Στην παρούσα εργασία γίνεται μια σύντομη βιβλιογραφική επισκόπηση στις θεμελιώδεις παραμέτρους, που χρειάζεται να διέπουν τη θρησκευτική εκπαίδευση προκειμένου να συμβάλλει σημαντικά στην εκπαιδευτική και κοινωνική υποστήριξη των μεταναστών και προσφύγων μαθητώνστις σύγχρονες φιλελεύθερες πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Στις παραπάνω παραμέτρους περιλαμβάνονται η οικουμενικότητα, η ιστορικότητα, η φιλανθρωπία και η αγάπη, οι οποίες συνάδουν με βασικές αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού, όπως είναι η ελευθερία, η ετερότητα, η διαφορετικότητα και η ανεκτικότητα. Έτσι η θρησκευτική εκπαίδευση δύναται να επιδράσει θετικά στην άμβλυνση των φαινομένων της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού των μεταναστών και προσφύγων μαθητών, που εκδηλώνονται στη σχολική και τοπική κοινότητα. Αυτό θα συμβεί, επειδή η θρησκευτική εκπαίδευση θα έχει αποκτήσει ένα περισσότερο φιλάνθρωπο και αγαπητικό χαρακτήρα, στο βαθμό που η καθημερινή εκπαιδευτική πράξη αναγνωρίζει στο πρόσωπο των μεταναστών και προσφύγων μαθητών τον Ξένο, για τον οποίο η Εκκλησία καλεί τους Χριστιανούς να γίνουν μάρτυρες έμπρακτης αγάπης.