Six-month follow-up of laser in-situ keratomileusis for myopia (original) (raw)
Related papers
Bozok tıp dergisi, 2019
Miyopi ve miyopik astigmatizma tedavisinde uygulanan fotorefraktif keratektomi (PRK) ile Femtosaniye Lazer in situ keratomileusis (FS-LASIK) prosedürlerinin sonuçlarının kıyaslanması. Gereç ve Yöntem: Miyopi ve/veya miyopik astigmatı olan ve PRK prosedürü uygulanan 57 hastanın 114 gözü ile, FS-LASİK uygulanan 57 hastanın 114 gözü retrospektif olarak kıyaslandı. Bulgular: İki grup arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı bir farklılık yoktu. Yine iki grup arasında preoperatif ve postoperatif sferik değer, slendrik değer ve sferik eşdeğer, düzeltilmemiş görme keskinliği ve düzeltilmiş görme keskinliği açısından anlamlı bir farklılık yoktu. Öngörülebilirlik, etkinlik ve güvenilirlik endeks değerleri her iki grupta yüksekti ve benzerlik göstermekteydi. PRK grubunda iki gözde haze gelişti, ancak bu gözler 6 ay sonra düzeldi, ve üç gözde-1.00 D ye kadar regresyon gelişti. Ancak bunlar istatistiki olarak anlamlı değildi. Sonuç: Miyopi ve miyopik astigmatizma tedavisinde , hem PRK hem de FS-LASİK etkin, güvenilir ve öngörülebilir prosedürlerdir. Yüksek dioptrilerde PRK uygulanan gözlerde haze ve regresyon gelişebilir.
İnce Kornealı Keratokonus Hastalarında Kollajen Çapraz Bağlama: Kısa Dönem Sonuçları
Türk Oftalmoloji Dergisi, 2012
To study the effectiveness and safety of corneal collagen cross-linking with hypoosmolar riboflavin solution applied to keratoconus patients with thin corneas. Ma te ri al and Met hod: In this retrospective study, medical records of keratoconus patients planned for cross-linking surgery and having thinnest corneal thickness (TCT) less than 400 μm after corneal epithelial removal were reviewed. There were 12 patients and 16 eyes in the study cohort. After the epithelium was removed, hypoosmolar solution was applied for 30 minutes and pachymetric measurements were taken. If corneal thickness became more than 400 μm, the cross-linking procedure was started; if not, hypoosmolar solution was continued until corneal thickness reached 400 μm. Maximum keratometry values (K Max), pachymetric measurements, uncorrected distance visual acuities (UDVA), and corrected distance visual acuities (CDVA) were recorded. Comparison between preoperative measurements and measurements taken in sixth postoperative month were performed. Re sults: The mean TCT was 422.75±26.98 μm preoperatively (max: 450, min: 360). The mean TCT was reduced to 373.63±22.41 μm after epithelium was removed (max: 398, min: 325). There was a statistically significant difference between preoperative K max (62.62±5.09) and postoperative K max (61.55±5.80), (p=0.03). On the other hand, the difference between preoperative-postoperative UDVA (p=0.29) and preoperative-postoperative CDVA was not significant (p=058). There were no cases with significant corneal opacity or with any other complication. Dis cus si on: Corneal collagen cross-linking with hypoosmolar riboflavin solution in keratoconus patients with thin corneas is an effective procedure and can be considered as safe regarding preservation of visual acuities and absence of significant corneal opacity.
Comparison of PRK and FS-Lasik Procedures in Treatment of Myopia and Myopic Astigmatism
Bozok Tıp Dergisi
Miyopi ve miyopik astigmatizma tedavisinde uygulanan fotorefraktif keratektomi (PRK) ile Femtosaniye Lazer in situ keratomileusis (FS-LASIK) prosedürlerinin sonuçlarının kıyaslanması. Gereç ve Yöntem: Miyopi ve/veya miyopik astigmatı olan ve PRK prosedürü uygulanan 57 hastanın 114 gözü ile, FS-LASİK uygulanan 57 hastanın 114 gözü retrospektif olarak kıyaslandı. Bulgular: İki grup arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı bir farklılık yoktu. Yine iki grup arasında preoperatif ve postoperatif sferik değer, slendrik değer ve sferik eşdeğer, düzeltilmemiş görme keskinliği ve düzeltilmiş görme keskinliği açısından anlamlı bir farklılık yoktu. Öngörülebilirlik, etkinlik ve güvenilirlik endeks değerleri her iki grupta yüksekti ve benzerlik göstermekteydi. PRK grubunda iki gözde haze gelişti, ancak bu gözler 6 ay sonra düzeldi, ve üç gözde-1.00 D ye kadar regresyon gelişti. Ancak bunlar istatistiki olarak anlamlı değildi. Sonuç: Miyopi ve miyopik astigmatizma tedavisinde , hem PRK hem de FS-LASİK etkin, güvenilir ve öngörülebilir prosedürlerdir. Yüksek dioptrilerde PRK uygulanan gözlerde haze ve regresyon gelişebilir.
Evaluation of the role of timolol 0.1% gel in myopic regression after laser in situ keratomileusis
Saudi Journal of Ophthalmology, 2010
To evaluate the efficacy of the concomitant administration of antiglaucoma medications namely timolol 0.1% gel in cases with myopic regression after myopic laser in situ keratomileusis (LASIK). Design: Prospective observational clinical trial. Subjects and methods: Ninty five eyes of 75 patients were included in this study prospectively. The mean myopic regression was À1.29 ± 0.83 diopters (range À0.5 to À4.62) after myopic LASIK. The eyes were divided into two groups: 50 eyes administrated timolol 0.1% gel once daily for 12 months (treated group), and 45 eyes were age matched (control group). We assessed the amounts of myopic regression in terms of changes in the refraction (spherical equivalent and astigmatism), intraocular pressure (IOP), pachymetry and the refractive power of the cornea measurements for all participants. Results: The refractive error and visual acuity were similar between the two groups at baseline. The treated group had an improvement in spherical equivalent significantly from À1.29 ± 0.83 to À0.94 ± 1.07 diopters (P = 0.012). Astigmatism was changed from À0.94 ± 0.53 to À0.86 ± 0.60 diopters but this change was not statistically significant (P = 0.20). The IOP was decreased significantly from 12.6 ± 1.9 to 9.0 ± 1.1 mm Hg (P < 0.001). Central corneal thickness q The study was performed with informed consent and followed the guidelines required by the Institutional Review Board or Ethics Committee of the Institution.
e-CliniC, 2016
Primary Open Angle Glaucoma (POAG) is the most often type of glaucoma. Glaucoma is one of the most common cause of irreversible blindness worldwide, whereas POAG has nearly 90% of all types of glaucoma. Timolol maleate 0.5% is a non-selective beta adrenergic receptor inhibitor commonly used in the POAG treatment. Mechanism of action of this drug is lowering or suppressing the aquous humor production. The level of intraocular pressure (IOP) reduction in patients with timolol can reach a percentage of 20-30%. This was a retrospective descriptive study. Respondents were POAG patients with timolol maleate 0.5% therapy in the Department of Ophtalmology Prof. Dr. R. D. Kandou Hospital Manado. This study was conducted in November 2015. The results showed that there were 15 respondents who fulfilled the criterias. Of the 15 patients, 8 patients (54%) came for the first control (a week/a month). There were 9 female patients (60%) and 6 male patients (40%). By group of age, the highest percentage was elderly aged 51-60 years (40%). There were 11 patients (74%) with bilateral POAG and only 4 patients (26%) with unilateral POAG. The average percentage of IOP reduction among POAG patients with timolol maleate 0.5% therapy was 16.52%. Conclusion: Among POAG patients with timolol maleate 0.5% therapy there was a 16.52% decrease of the average intraocular pressure in the first control.
Yeni Cihazlar Otomatize Keratometre Yerine Kullanılabilir mi? Lenstar ve OPD ile Karşılaştırılması
Türk Oftalmoloji Dergisi, 2013
Sum mary Pur po se: To compare the keratometry results obtained with optical low-coherence reflectometer, corneal topography, and automated keratometry readings and to assess the interexaminer reproducibility of each device. Ma te ri al and Met hod: This comparative study examined 65 eyes of 65 healthy subjects. Detailed ophthalmic examination was performed in all cases following keratometry measurements with a KR 8100A (Topcon, Japan), an OPD Scan II (Nidek, Japan), and a LenStar LS900 (Haag-Streit, Switzerland). Patients with spheric values over ±3.0D or cylindric values over ±1.0D and with history of chronic ocular/systemic disease or contact lens usage were excluded from the study. The keratometry readings were compared by using ANOVA test (SPSS 16.0). A p-value lower than 0.05 was taken as statistically significant. Bland-Altmann analysis was used to demonstrate agreement between methods, and Spearman rank correlation coefficient (r) was calculated for the correlation. To assess the interexaminer reproducibility, intraclass correlation coefficient was calculated in 30 eyes for each device. Re sults: The mean age of the 65 patients enrolled in the study was 21.9±3.25 years. The mean keratometric values obtained with the autorefractokeratometer, OPD Scan II, and LenStar LS 900 were 43.30±1.47, 43.42±1.44, and 43.29±1.42 respectively. No statistically significant difference was observed among the three groups (p=0.840). Interexaminer intraclass correlation was found as 78.9%, 99.9%, and 99.7% for ARK, OPD, and LenStar, respectively. Dis cus si on: LenStar has provided comparable and well-correlated keratometry measurements in comparison with automated keratometer and corneal topography.
2020
BULGULAR: Çalışmaya yaş, toplam-serbest PSA düzeyi ve TRUS ile hesaplanan prostat hacimleri bulunan 778 hasta dahil edilmiştir. PSA değeri <10ng/mL olan hastalar için hem PH hem de PSAD, PCa'nın bağımsız prediktörleri olarak bulunmuştur. Buna karşın, PSA >10ng/mL olan hastalar içinse sadece PH'nin PCa'nın bağımsız bir prediktörü olduğu bulunmuştur. ROC analizi, PSA <10ng/mL olan hastalarda PH için 51.5 cc bir kesme değeri ve PSA >10ng/mL olan hastalarda ise PH için 62.5 cc bir kesme değeri ortaya çıkarmıştır. ROC analizi, PSA <10ng/mL olan hastalarda PSAD için 0.099 kesme değerini ortaya çıkarmıştır. PSA <10ng/mL grubunda PV ve PSAD için önerilen kesme değerlerine göre, klinik olarak anlamlı kanseri olan ve olmayan hastalar arasında anlamlı bir fark varken, PSA >10ng/mL grubunda PV için önerilen kesme değerine göre anlamlı bir fark görülmemiştir.
Mucosa
Amaç Sistemik izotretinoin tedavisinin retina sinir lifi tabakası (RSLT) kalınlığı ve kornea endotel hücre yoğunluğu üzerindeki etkilerini değerlendirmek Yöntem Otuz üç hasta çalışmayı tamamladı. Tüm hastalara başlangıçta ve tedavi süresince tedavinin başlangıcından altı ay sonra oftalmik muayene yapıldı. Tüm hastalara düzeltilmiş görme keskinliği, göz içi basıncı, kırma kusurları, biyomikroskopik ön segment ve fundus muayenesini içeren detaylı bir göz muayenesi yapıldı. Ayrıca tüm hastalara topikal anestezi yapılmadan Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı bakıldı, optik koherens tomografi ile retina sinir lifi kalınlık ölçümleri ve speküler mikroskopi ölçümleri yapıldı. Bulgular 23 kadın (%69.7) ve 10 erkek (%30.3) hasta dahil edildi. Tedavi sonrası RSLT kalınlığı hem sağ hem de sol gözde tedavi öncesi değerlerden anlamlı derecede düşüktü (P=0.048 ve P