Metodologías de Intervención en el Patrimonio Arqueológico (original) (raw)
Criterios de Intervención en cerámica arqueolóxica
Preténdese achegar ó público xeral, nunha linguaxe accesible, as dificultades que un conservador restaurador encontra no exercicio diario da profesión, con respecto á aplicación da teoría na práctica. Unha intervención aparentemente simple, como a restauración dunha cerámica, pode levantar dúbidas e producir diferencias de opinión e criterio sobre as posibles solucións a empregar para estes fins. O habitual é opinar libremente acerca dos resultados, á vista de todos, sen ter coñecemento dos problemas que levaron a tomar as medidas definitivas, e probablemente somos nós mesmos, os restauradores, os maiores e máis duros críticos co noso traballo.
revista PH, 1996
or fortuna, las actividades arqueológicas van ocupando el lugar que les corresponde en los diversos ámbitos de actuación que tocan o rozan el patrimonio histórico de nuestra Comunidad. Esto conlleva el concurso de un buen número de profesionales que, individualmente o en equipo, procuran recuperar la documentación arqueológica del modo más riguroso posible. La metodología básica es la misma pero los medios, modos y sistemas difieren, lo que ha llevado a la Consejería de Cultura a considerar la necesidad de vertebrar y homologar estas iniciativas, entre otras cosas, para favorecer su utilidad en la gestión y tutela patrimonial o, simplemente, para evitar que toda la información recopilada se desvanezca o resulte gravemente desvirtuada con el paso de los años.
Técnicas de protección del patrimonio arqueológico excavado
2010
El Machu Picchu donde el número el número de visitantes diarios ya empieza a plantear problemas El Machu Picchu donde el número el número de visitantes diarios ya empieza a plantear problemas brought to you by CORE View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk provided by idUS.
Metodología para la investigación en arqueología territorial
La Metodología para la investigación en Arqueología territorial comprende tres aspectos básicos: la Prospección, la Geoarqueología y el Análisis Espacial. Se discuten (1) los distintos procedimientos modernos de prospección de superficie, (2) las posibilidades de evaluación de los contextos arqueológicos y (3) los medios analíticos para estudiar la distribución y relaciones entre asentamientos.
Antípoda. Revista de Antropología y Arqueología, 2024
Resumen: con las preguntas acerca “de quién” y “para quién” es el patrimonio como cuestiones centrales, el artículo da cuenta de las diferentes aproximaciones con las que se ha buscado, en Suramérica, alcanzar una arqueología que pueda considerarse pública, es decir, que sea inclusiva y beneficie a las comunidades. Aunque tanto la reflexión como los casos de estudio, en su mayoría, se enfocan en las sociedades indígenas, se mencionan también los esfuerzos puntuales por desarrollar metodologías colaborativas que incluyan a otros grupos o colectivos. Para abordar el tema en forma panorámica se ha hecho una revisión general de la literatura relevante producida en distintos espacios del continente, y se la ha sintetizado de manera que se presenta un estado del arte sobre las propuestas de metodologías colaborativas en las Américas, con énfasis en Suramérica. Como eje central se tratan los conceptos de patrimonio y comunidad, la relación entre estos, y los disímiles modos en los que su vinculación resulta clave hoy en día en términos de metodologías colaborativas en varias investigaciones. Se discute cómo la interpretación y la presentación del pasado se vuelven aspectos importantes cuando se pasa de la teoría a la praxis de las colaboraciones. Una vez expuestos varios ejemplos previamente publicados, así como los artículos que conforman este dosier, se concluye que los avances de las últimas décadas en el desarrollo de metodologías colaborativas en la arqueología son reales, y que este es un camino adecuado hacia la pluralización de la disciplina. Como un aporte original se hace una reflexión comparativa en torno al trabajo colaborativo con comunidades en museos de Europa y las Américas, se evalúan los enfoques y avances, y se concluye que, para lxs investigadorxs en las Américas, existe una ventaja y es que, al trabajar con materiales cercanos a los grupos que los consideran sus patrimonios, o al considerarse ellxs mismxs lxs herederxs, el acercamiento a estos tiene lugar desde una posición más íntima y legítima. Palabras clave: arqueologías colaborativas, colectivos, comunidades, metodología, museos, patrimonio. Collaborative Methodologies in Archaeology: Theoretical Reflections and Practical Advances on Heritage, Its Research, and Dissemination Abstract: Centered around the questions of “whose” and “for whom” heritage is, this article explores various approaches in South America aimed at achieving a public archaeology that is inclusive and beneficial to communities. While the reflections and most case studies primarily focus on indigenous societies, specific efforts to develop collaborative methodologies that include other groups or collectives are also discussed. To provide a comprehensive view, a general review of relevant literature from different parts of the continent has been conducted, synthesizing it to present the state of the art on collaborative methodologies in the Americas, with a focus on South America. The core concepts addressed are heritage and community, their interrelationship, and the diverse ways their connection is crucial today, particularly in terms of collaborative methodologies in various research projects. The discussion highlights how the interpretation and presentation of the past become significant aspects when transitioning from theory to the practice of collaborations. After presenting several previously published examples and the articles comprising this dossier, the article concludes that significant advances have been made in the last decades in developing collaborative methodologies in archaeology. This progress marks a positive path toward the pluralization of the discipline. As an original contribution, the article offers a comparative reflection on collaborative work with communities in museums in Europe and the Americas, evaluating approaches and advancements. It concludes that researchers in the Americas have an advantage: working with materials that are closely connected to the groups that consider them their heritage, or considering themselves the heirs, allows for a more intimate and legitimate approach. Keywords: Collaborative archaeology, collectives, communities, methodology, museums, heritage. Metodologias colaborativas em arqueologia: reflexões teóricas e avanços práticos sobre patrimônio, sua pesquisa e divulgação Resumo: com as perguntas “de quem” e “para quem” é o patrimônio como questões centrais, este artigo apresenta um relato das diferentes abordagens que têm sido usadas na América do Sul para alcançar uma arqueologia que possa ser considerada pública, isto é, que seja inclusiva e beneficie as comunidades. Embora a maior parte da reflexão e dos estudos de caso se concentre nas sociedades indígenas, também são mencionados esforços específicos para desenvolver metodologias colaborativas que incluam outros grupos ou coletivos. Para abordar o assunto de forma panorâmica, foi feita uma revisão geral da literatura relevante produzida em diferentes partes do continente e sintetizada de forma a apresentar um estado da arte sobre propostas de metodologias colaborativas nas Américas, com ênfase na América do Sul. Como eixo central, são discutidos os conceitos de patrimônio e comunidade, a relação entre eles e as diferentes maneiras pelas quais sua vinculação é fundamental hoje, em termos de metodologias colaborativas em vários projetos de pesquisa. É discutido como a interpretação e a apresentação do passado se tornam importantes quando se passa da teoria para a prática das colaborações. Após a exposição de vários exemplos publicados anteriormente, bem como dos artigos que compõem este dossiê, a conclusão é que os avanços das últimas décadas no desenvolvimento de metodologias colaborativas em arqueologia são reais e que esse é um caminho adequado para a pluralização da disciplina. Como contribuição original, uma reflexão comparativa sobre o trabalho colaborativo com comunidades em museus da Europa e das Américas é feita; além disso, abordagens e avanços são avaliados. Portanto, para ês pesquisadories das Américas, há uma vantagem: ao trabalhar com materiais próximos aos grupos que os consideram seus patrimônios ou ao se considerarem iles mesmes ês herdeires, a abordagem a eles ocorre a partir de uma posição mais íntima e legítima. Palavras-chave: arqueologias colaborativas, coletivos, comunidades, metodologia, museus, patrimônio.