Arkeolojik Çalışmaların Çağdaş Kur’ân Tefsirine Yansıması: Nuh Tufanı Örneği (original) (raw)

Abstract

It is possible to say that with the modern period, unlike the classical exegesis, the reasons for such a change of method are that contemporary commentators do not rely on contemporary explicators chose to interpret the verses about the peoples of antiquity mentioned in the Qur’an within the framework of the data unearthed by archaeology. Some of the Israeli narrations, which are the sources of knowledge of the classical period, and the tendency to interpret the stories with the concrete information provided by the positive science that is dominant in their age. At this point, the science of archaeology started to be functional by providing concrete information to enlighten the parables of the Qur’an, and this situation was taken natural. This study identifies areas in which the questions like ‘which method uses archaeological data in the contemporary exegesis of the Qur'an’, ‘whether the flood described in the parable of Noah occurred regionally or globally’, ‘and where is the place where the ship ran aground’ are clarified through archaeological data. Contemporary period explicators mention that there are two main views regarding the impact area of the flood - regional/local or global/universal. The greater part of these commentators is of the opinion that the flood has a regional character, based on archaeological data. The wastes/remains of marine creatures on the top of the mountains will not be sufficient to show that the flood has occurred on a global scale; but it is more likely that these waste or remnants remained from the formation period of the mountains. In addition, they add that the fact that the flood has a regional character is more compatible with the issues apparent/indicated in the Qur’an. At the same time, the commentators have different views on the place where the ship ran aground after the flood; One of the most prominent of these is the "Ararat (Mount Ararat)" mentioned by the Torah, and the other is the "Judi" mountain indicated by the Qur’an. The commentators claim that the seating place of the ship is the Mount Judi indicated by the Qur'an; They state that this view is supported by archaeological studies, by making quotations from the Babylonian-Sumerian tablets and from Akkadian texts. While supporting this view, the commentators took into account the fact that both early Muslims and some researchers today found the ship covered with snow on the Judi Mountain and witnessed this image. One of the points that this study aims to illuminate is the method that contemporary interpreters follow in using archaeological data in the interpretation of the Qur’an. It is not possible to reach correct results in the interpretation of the Qur’an without a scientific and healthy method. It is possible to summarize the conclusion we reached in our study as follows: The interpreters evaluated the archaeological data / sources / findings as a reliable source that is accepted in the interpretation of the verses as long as they do not conflict with the Qur'anic text. They mention two main elements that they pay attention to in this regard, or that lead them to be cautious in this method: First, the information provided by archaeology is not precise because scientific data are subjective - including archaeological data. Another point they attach importance to is that the data come into existence after being influenced by the beliefs and thoughts of the archaeologists, during the process of transforming archaeological data into information. It is known that the science of archaeology is created by non-Islamic minds, especially Christians and Jews. For these two reasons, the commentators followed a cautious method while interpreting the parables of the Qur’an with archaeological data; they stated that when the possibility of conflict between archaeological information and Qur'anic verse arises, the verse of the Qur’an is essential and in such a case, archaeological data will not affect the verse of the Qur’an. Keywords: Exegesis, Contemporary Commentaries, Archaeology, Qur'anic Interpretation, The Parable of Noah, Noah's Flood.

Loading...

Loading Preview

Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.

References (33)

  1. bu konuda şunları dile getirmiştir: "Meşhur kavle göre Hz. Nûh, Irak'ta yaşamıştır. Bundan dolayı Tufan dünyanın her yanında değil, Irak bölgesinde vuku bulmuş bir felaket olması lazım gelir. Nitekim o bölgede bir tufanın olduğu, kazılardan çıkan Gılgamış Destanından da anlaşılmıştır". 46
  2. vardır: Tevrat bu yerin 'Ararat (Ağrı Dağı)' 47 olduğunu söylerken Kur'ân 'Cudi' 48 olduğunu beyan etmektedir. Bu dağların ikisi de Mezopotamya'nın kuzeyindeki yüksek dağlardır: Biri Fırat havzasının yüksek dağlarından Ağrı, diğeri Dicle havzasının yüksek dağlarından Cudi'dir. Kur'ân'da Hûd Sûresi 44. ayette 'Gemi, Cudi üzerine oturdu…' haber verilir.
  3. Müfessirler, Cudi'nin neresi olduğu konusunda farklı görüşler ileri sürmüşlerdir; Daha çok Tevrat'ta olduğu gibi bir dağ olabileceği ihtimali üzerinde durmuşlar ve Cudi adlı bir dağ aramışlardır. 49 Elmalılı bu görüşleri şöyle özetlemektedir: 'Cudi; engince bir dağ ki Musul'da denilmiş, el-Cezire'de denilmiş, Âmid'de denilmiş, Şam'da denilmiş, bir de denilmiş ki Cudi her dağa ıtlak olunur. 50 Bazı Kur'ân araştırmacıların ise Cudi'yi özel bir isimden ziyade nisbet sıfatı olarak da değerlendirmişler ve Cudi'nin 'bereketli topraklar' anlamını geldiğini, Nûh ile beraberindekilerin tufan sonrası bereketli topraklara indirildiklerini ifade etmişlerdir. 51
  4. 45 Zuhayli, Tefsiru'l-munir, 8/252.
  5. Süleyman Ateş, Kur'ân-ı Kerim Tefsiri (İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat, 1998), 6/2817.
  6. 47 Kitab-ı Mukaddes, (İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları, 2016), Yaratılış/Tekvin, Bab: 8
  7. 49 İbn Aşur, et-Tahrir ve't-tenvir, 20/223.
  8. 50 Elmalıl'ı, Hak Dini Kur'an Dili, 4/2784.
  9. 51 Şöyleki Cudi kelimesinin kök anlamı 'cvd' yani 'bereketli, münbit, iyi yer' ve Mü'minun: 29 ayetinden yola çıkarak 'Rabbim beni bereketli bir yere indir.' Ayetinden de yola çıkarak Cudi'nin, hayvanların beslenip, ziraat edilecek bereketli ve mümbit bir yer manasına gelmektedir, yani özel bir ad olarak bir dağ ismi olmamaktadır. Bk. Ekrem, ''Kur'an ve Arkeoloji Işığında Hz. Nuh ve Tufan Olayına Yeni Bir Yaklaşım'', 203. Ancak bu görüş
  10. Kaynakça Ateş, Süleyman. Kur'ân-ı Kerim Tefsiri. 6 Cilt. İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat, 1998.
  11. Ay, Eyüp. ''İlahî Mesaj'ın Kadim Medeniyetlerdeki İzdüşümleri: Kur'an'ın Arka planına Arkeolojik Bir Yaklaşım'', İslami Araştırmalar 9/ 1-2-3-4 (1996), 184-196.
  12. Aydın, Hayati. ''Şüphe Edilmez Bir Hakikat Olarak Hz. Nûh ve Tufan Olayı'', Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 14 (2019), 39-50.
  13. Dartma, Bahattin. Kur'an ve Arkeoloji. İstanbul: Pınar Yayınları, 2005.
  14. Demirci, Muhsin. Tefsir Usulü. İstanbul: Marmara İlahiyat Vakfı Yayınları, 4. Basım, 2016. Eliaçık, İhsan. Yaşayan Kur'an. İstanbul: İnşa Yayınları, 2007.
  15. Elmalı'lı, M. Hamdi Yazır. Hak Dini Kur'an Dili. 10 Cilt. İstanbul: Eser Neşriyat, 1979
  16. Esed, Muhammed. Kur'an Mesajı. Ankara: İşaret Yayınları, 2002.
  17. Harputi, Abdullatif. Tenkihu'l-Kelam. İstanbul, 1912.
  18. Hatip, Muhammed Abdullatif. Evdahu't-tefasir. Mısır: Matbaatu Mısriyye, 1964.
  19. İbn Aşur, Muhammed Tahir. et-Tahrir ve't-tenvir. 30 cilt. Tunus: Daru Tunusiyye, 1984.
  20. Karaman, Hayrettin ve Diğerleri. Kur'an Yolu. 5 Cilt. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 3. Basım, 2007.
  21. Kaya, Mesut. ''Çağdaş Tefsirlerde Hz. Nûh ve Cudi Dağı: Tefsiru'l -Menar ve Tefhîmu'l- Kur'an Örneği''. Uluslararası Hz. Nûh ve Cudi Dağı Sempozyumu. ed. Hamdi Gündoğar, Ömer Ali Yıldırım -Mehmet Ata Az. 327-341. Şırnak: Şırnak Üniversitesi Yayınları, 2013.
  22. Kaya, Mesut. ''Dönemsel İlmi Şartların Müfessirin Donanımı üzerindeki Belirleyeciliği - Klasik ve Modern Dönem Mukayesesi-''. Marife (Kış 2013), 10-31.
  23. Kırca, Celal. Kurân-ı Kerim ve Modern İlimler. İstanbul: Marifet yayınları,1981. Kitab-ı Mukaddes. İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları, 2016. Yaratılış/Tekvin, Bab: 8.
  24. Merağî, Ahmed b. Mustafa. Tefsiru'l-merağî. Mısır: Mustafa el-Babi el-Halebi, 1946. Mevdûdî, Ebu'l Al'â. Tefhimu'l-Kuran. 7cilt. İstanbul: İnsan Yayınları, 2. Basım, 1996.
  25. Özdemir, Ahmet. ''Kur'an'ı Anlamada Yeni Bir Yöntem Önerisi Olarak Kur'an Arkeolojisi'', İslami Araştırmalar Dergisi 30/2 (2019), 278-297.
  26. Özdoğan, Mehmet. 50 Soruda Arkeoloji. İstanbul: Bilim ve Gelecek Kitaplığı, 2011.
  27. Paçacı, Mehmet. ''Çağdaş Dönemde Kur'an'a ve Tefsir'e Ne Oldu?'', İslamiyat. 4/4 (2003), 85- 104.
  28. Rıza, M. Reşit. Tefsiru'l -menar. 12 cilt. Kahire: Hey'etü'l-Mısrıyye, 1990.
  29. Sarıkçıoğlu, Ekrem. ''Kur'an ve Arkeoloji Işığında Hz. Nûh ve Tufan Olayına Yeni Bir Yaklaşım'', İslami Araştırmalar. 9/1.2.3.4 (1996), 197-203.
  30. Sarıkçıoğlu, Ekrem. ''Kur'an ve Arkeoloji Işığında Nûh Tufanı'', Uluslararası Şırnak ve Çevresi Sempozyumu. ed. M. Nesim Doru. 26-33. Ankara: Şırnak Üniversitesi Yayınları, 2010.
  31. Şimşek, M. Said. Günümüz Tefsir Problemleri. Konya: Kitap dünyası yayınları, 2004.
  32. Tantavi, Cevheri. el-Cevâhir fî tefsiri'l-Kur'âni'l-Kerim. 26 Cilt. Mısır: Mustafa el-Babi el- Halebi, 1940.
  33. Zuhayli, Vehbi Mustafa. Tefsiru'l-munir. 30 Cilt. Şam: Daru'l -fikr, 1997.