Mimari Tasarımda Yapı Formunun Mimarlık Eğitimindeki Algısal Değişimi Üzerine Bir Çalışma (original) (raw)
Related papers
2023
Bu araştırma, mimarlık öğrencilerinin temel tasarım eğitiminde kuramsal olarak edindikleri görsel tasarım ilkelerini anlamlandırma tutumlarındaki değişimi incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında, (1) mimarlık öğrencilerinin temel tasarım eğitimi almadan önceki algılarına ilişkin tasarım ilkelerini anlamlandırma tutumlarının ne düzeyde olduğu irdelenmekte ve (2) temel tasarım eğitimini aldıktan sonraki algılarında tasarım ilkelerine dair anlamlandırma tutumlarının hangi tasarım ilkeleri bağlamında değişiklik gösterdiği sorgulanmaktadır. Bu doğrultuda öğrencilerin temel tasarım ilkelerinin kuramsal niteliklerine vakıf olmadan önceki algı düzeyleri ile tasarım eğitimi ile edindikleri görsel tasarım ilkeleri kuramlarından sonra oluşan algı düzeyleri kıyaslanmaktadır. Araştırmada yöntem olarak mimarlık öğrencileriyle iki aşamadan oluşan anketler gerçekleştirilmiştir. Sonuçlar değerlendirildiğinde, öğrencilerin görsel tasarım ilkelerine ilişkin kavramlarla tanıştırılmadan önce; simetri ilkesine dair net bir anlamlandırma tutumuna sahip olarak tasarım eğitimlerine başladıklarını; ilaveten tasarım eğitimine başlamadan önce tekrar, ritim ve hareket ilkelerine dair bilişsel şemalara sahip olma ihtimallerinin kuvvetli olduğunu, öte yandan tasarım ilkelerine dair bilgi edindikten sonra ise ahenk ilkesini görsel repertuvarlarına ekleyebildiklerini söylemek mümkündür.
Mimarın formasyonunda formel mimarlık eğitiminin yeri
İTÜDERGİSİ/a, 2010
Özet Medya aracılığıyla iletilen görsel imgelerin egemenliğindeki gündelik hayat ortamında, mimarlığın üretim araçlarının da aynı egemen gücün etkisi altında olduğu görülmektedir. Bu çalışmada formel mimarlık eğitimi toplumsal faaliyet bütününün yansıdığı gündelik hayat çerçevesinde ele alınmıştır. Farklı disiplinlerden örnekler verilerek formel mimarlık eğitiminin toplumsal faaliyetin bütününde tanımlanan eleştiri alanı farklı açılardan okunmağa çalışılmıştır. Bu okumanın söylem ve tüketim ideolojisinin yansımaları karşısında, formel mimarlık eğitiminin sahip olduğu direnme noktalarını ortaya çıkarabileceği tartışılmıştır. Rasyonel programların ve kapalı sistemlerin etkisini yitirdiği bir dönemde, formel mimarlık eğitiminin gündelik hayatın dayattığına direnme gücüne sahip olacak şekilde yeniden kurulmasında, mimarlığın kendiliğindenliğini ve deneyimin bilgisini bünyesinde barındırmasının önemi vurgulanmıştır.
ÖZET Mimarlık, Planlama ve Tasarım Temel Alanı eğitiminde özellikle ilk yıl için ana başlık olan " tasarım eğitimi " ; üç boyutlu düşünmeyi, kurgulamayı ve bunu mimari iletişim dili olan tasarı geometri-teknik resim, perspektif aracılığı ile iki ve üç boyutlu olarak görselleştirmeyi hedefler. Tasarım atölyeleri ve öğrenci-öğretim elemanı arasındaki sıkı iletişim bu hedefe ulaşmada etkin parametrelerdir. Tasarım dünyasının ortak iletişim dili olan tasarı geometri-teknik resim, perspektif konuları geçmişten günümüze tasarımların kâğıda aktarılmasında ve tasarımın tashih edilerek geliştirilmesinde etkili olmuştur. Bu çalışmada, " tasarı geometri-teknik resim " , " perspektif " konularının günümüze gelinceye kadar yaşamda ne şekilde yer bulduğu, Mimarlık, Planlama ve Tasarım Temel Alanı eğitimindeki etkin rolü ve eğitimci olarak bu dersleri vererek kuşakları yetiştirmiş olan Prof. Dr. Yılmaz MORÇÖL'ün mesleki ve akademik yaşama katkıları anlatılmaktadır. SUMMARY Architecture, Planning and Design Education, which constitutes the main topic in the primary field of architecture education especially during the first year, is aimed for three-dimensional thinking, design and the visualization of this in two and three dimensions through the architectural communication language of descriptive geometry-technical drawing, perspective. The design workshops and the close student-academician communication are effective factors in achieving this goal. The topics of descriptive geometry-technical drawing and perspective, which are the common communication language of the design world, have been effective throughout history in transferring the made designs onto paper and the correction and development of these designs. This paper discusses the way that the topics of descriptive geometry-technical drawing and perspective take place in history, their effective roles in the primary field of Architecture, Planning and Design Education and the contributions of Prof. Dr. Yılmaz MORÇÖL, who has raised generations by teaching these courses, to the professional and academic life.
İlk Yıl Mimari Tasarım Eğitiminde Bilişsel Stillerin Tasarım Sürecine Etkisi
2014
Bu calismada, Istanbul Kultur Universitesi, ilk yil Mimarlik Bolumu ogrencilerinin bilissel stillerinin tasarim surecine etkisi tespit edilmeye calisilmistir. Bu amacla, birinci sinif mimarlik ogrencilerinden rastgele secilen 20 ogrenciye Sternberg ve Wagner (1992) tarafindan gelistirilen dusunme stili envanterinin bilissel stil olcegi uygulanmistir. Elde edilen verilere gore 6 ogrencinin butunsel, 6 ogrencinin ayrintisal ve 8 ogrencinin karma bilissel stile sahip oldugu tespit edilmistir. Daha sonra mekansal deneyimin aciga cikmadigi ve mekansal deneyimin aciga ciktigi iki asamali deneysel bir calisma yapilmistir. Yapilan deneysel calismanin sureci video kamera ile kaydedilmis ve calisma sonrasinda ogrencilerle tasarim surecini anlattiklari gorusmeler yapilmistir. Calismanin sureci protokol analizi yontemi kullanilarak analiz edilmis ve ogrencilerin bilissel stilleri ile karsilastirilmistir. Calisma sonunda ogrencilerin tasarim sureci ve bilissel stilleri arasinda anlamli sonuclar ...
Mimarlık Eğitiminde Eleştirel Düşünme Becerisinin Rolü: Birinci Yıl Tasarım Eğitimi
2011
xii behavior in withstanding gravity and lateral forces and the evolution, range, and appropriate application of contemporary structural systems. B.9. Environmental Systems Integration: Understanding the principles of active and passive environmental systems, such as embodied energy, energy efficiency, indoor air quality, bioclimatic design, solar geometry, passive heating and cooling, day-lighting, carbon-neutral design, as well as the application of appropriate performance assessment tools. B.10. Building Envelope Systems: Understanding of the basic principles involved in the appropriate application of building envelope systems and associated assemblies relative to fundamental performance, aesthetics, durability, and energy and material resources. B.11. Building Service Systems Integration: Understanding of the basic principles and appropriate application and performance of building service systems such as plumbing, electrical, vertical transportation, security, and fire protection systems B.12. Building Materials and Assemblies Integration: Understanding of the basic principles utilized in the appropriate selection of construction materials, products, components, and assemblies, based on their inherent characteristics and performance, including their environmental impact and reuse.
Aşçılık ve Gastronomi Eğitim Kampüsü Tasarımının Mimari Bağlamda İrdelenmesi
Artium, 2022
Üniversite kampüsleri özellikle Anadolu kentleri özelinde ele alındığında eğitim, üretim, konaklama, dinlenme, ulaşım gibi farklı işlevlere sahip olmalarının yanı sıra sosyal etkileşimin kurulduğu yerleşim yerleri olarak önemli alanların başında yer almaktadır. Bolu İli Mengen İlçesi için de üniversite kampüsü olgusu sıradan bir eğitim alanından ziyade ilçenin aşçılık ve gastronomi kültürünü yaşatacağı ve gelecek nesillere aktaracağı temel yapı taşlarından birini oluşturmaktadır. İnsan ölçeğinden kentsel ölçeğe potansiyel kullanıcı ihtiyaçlarını anlamayı ve ihtiyaçların karşılandığı yaşanabilir mekânlar oluşturmayı hedefleyen mimarlık pratiği sadece yapılı bir sistem olmanın dışında oluşturduğu mekânsal düzen ile de bir kimlik tanımlamaktadır. Mekânlar ile kurulan duyuşsal, bilişsel ve sosyal etkileşimler bu kimlik üzerinden inşa edilir. Dolayısıyla fiziksel mekânın temel ihtiyaçlarının karşılanması ile mekânsal düzenin niteliği de en temel mimari tasarım problemini oluşturmaktadır. Bu makalede Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Mengen Aşçılık ve Gastronomi Eğitim Kampüsünün kültür ve sosyal yaşam ekseninde sahip olduğu kimliği oluşturan mimari tasarım kriterleri sunulmaktadır.
Mimarlık Eğitiminde Aydınlatma Tasarımı Formasyonu
Mimarlık eğitiminde farklı uzmanlık alanlarına ait bilgilerden faydalanmak ve bu bilgileri 'Proje' platformunda değerlendirmek bir gerekliliktir. Uzmanlık alanları; malzemeden strüktüre, akustikten aydınlatmaya kadar geniş bir alana yayılmıştır. Mimarlık öğrencileri, eğitimleri sırasında teorik olarak tanıştıkları bu uzmanlık alanlarına ait gerçek sorunlarla meslek yaşamlarında, uygulama aşamasında karşılaşmaktadırlar. Öğrencilerin, ileride karşılaşacakları mesleki sorunlarla eğitim sırasında tanışmaları, karşılaşacakları sorunlara profesyonelce yaklaşmalarını da sağlayacaktır. Bu bakımdan, mimarlık eğitimi sırasında bir uzmanlık alanına verilen önem, öğrencinin mesleki yaşamı da etkileyecektir denilebilir.
Diyagram: Mimarlıkta Bir Düşünme, Tasarlama Ve Temsil Aracı
2012
Şekil 4.62: "Konut silosu"nda işlev öbeklerini biraraya getirmek ve karma mini komşuluklar oluşturmak için diyagramatik bir çalışma (MVRDV, 1998). Şekil 4.63: Otopark alanı planı, bu planın birim ölçülerini tutarak uygulanan yapıların bir rastlantısal dağılımı şeması (MVRDV, 1998)..
Mimarlıkta Düşünümsel Bir Tarihyazımı Önerisi: Tasarım Yoluyla Araştırma
2017
Bu çalışmanın amacı mimarlığın tarihyazımı etkinliğinde kuram ile pratikler arasında yaygın kabul gören kopukluğu ele alarak, tasarım eylemlerinin bilgi arama biçimlerini mimarlık kuramının üretiminde araçsallaştırmaktır. Mimarlığın bir meslek konumuna erişmesini takiben terk ettiği yapma-etmeye dayalı bütünsel icra biçimi, Modern-öncesi mimarlık pratiğinin iç tutarlılığına karşı Modern dönemde kuramsal ve eylemsel olmak üzere iki işlem alanı oluşmasına, tasarımın mesleki bakımdan bağımsız ama kuram ile ilişkisinde istikrarsızlaşan bir surete bürünmesine neden olmuştur. Sezgisel edimlerle işleyen Rönesans öncesi tasarım pratiği, eylem yoluyla aktarılıyor, akıl ve bilimsel bilgi tahakkümü tarafından henüz çözündürülmemiş bir halde bulunuyordu. Bu bütünsel etkinlik kendi içerisinde tutarlılığa ve toplumda bir karşılığa sahipti. Toplumun üzerinde uzlaştığı kural ve ölçütlerden oluşmuş, geleneksel yapıdaki bir uygulama alanı olarak kendine özel bir bilgi türü ile sadece eyleme dönük bir karakteri vardı. Oysa özellikle temsil araçlarının ortaya çıkışını takiben nesnesi ile bağıntısı kopmaya başlayan tasarım, Rönesans sonrasında, ancak özellikle de Modernizm içerisinde zihinsel bir eylem suretine bürünür. Bu konum beraberinde tasarıma yönelik akıl yürütmelerin, söylem ve kuramların ortaya çıkışını getirmiştir. Ancak kendi üzerine düşünürken dahi ikame ettiği yöntemler hep disiplin dışı bir alandan getirilerek yöntem olarak tartışmanın merkezine yerleştirilir. Çalışmanın birinci amacı, mimarlığa mimarlık pratiğinin kendisi üzerinden anlaşılma ve değerlendirilme yolunu açacak türden bir araştırma biçimi, bu araştırmanın neticesinde nitelikleri açımlanacak olan tasarıma özgü bir bilgi türü ve bu bilginin ortaya konuşunda yine tasarımın kendi içerisinden gelen konumların araçsallaştırılmasıdır. Tasarımın eylem ve kuramı arasındaki, yukarıda tanımlanan ‘epistemolojik kopuş’, doktora çalışmasının ele aldığı ve kavrayışına konu ettiği esas mesnet noktasıdır. Kendi üzerine yapılan araştırmalarının nesnesi konumundan özne durumuna geçen tasarım, düşünümsel bir tutum benimseyerek bu araştırmalarla daha önce üretilememiş bilgilere erişim sağlayabilecektir. English: The aim of this study is to instrumentalize the forms of knowledge search of architectural design activities in the production of architectural theory by adressing the widely accepted disjunction between theory and practice in architectural historiography. The former practice-based holistic execution style, that architecture abandoned upon being granted the status of an independent profession has caused during the modern era the formation of two diverse -theoretical and practical- fields of operation against the internal consistency of the pre-modern architectural practice and forced design to become unstable in its relation to the theory despite its professional independence. The design practice before Renaissance, that operated with intuitive actions and which was not yet dominated by reason and by the pursue of scientific knowledge, had an internal coherence and correspondence among the society. This operation area which consisted of rules and norms that are commonly accepted by the society, has had its own specific knowledge category and was in a practice-based character. But the design, which had lost its connection with its object due to the emergence of representation tools, became an increasingly mental activity after the Renaissance but more increasingly during the Modernism. This position brought together the emergence of reasoning, discourse and theories towards design. However, even when thinking about itself, the methods that design substitutes are always brought from other disciplines and positioned into the center of the discussion as a method. The first aim of the study is to establish a research paadigm that will lead to the understanding and evaluation of architectural practice through architecture itself, defining and establishing a design-specific type of knowledge to be characterized by the result of this research, and the instrumentalization of positions deriving from design itself by presenting this knowledge. The 'epistemological break' described above between the practice and the theory of design is the main bearing point that this dissertation adresses. If design can become subject instead of being the object in research processes about itself, then it could provide access to knowledge forms which can not be produced with known forms of inquiries.