Metropol Alanlarda Dijitalleşen Mekânsal Pratikler ve Yalnızlığın Toplumsal İnşası Bağlamında Metaverse Kavramı [Dijital Mekânlar ve Yalnızlık] (original) (raw)

“The Concept of Metaverse of in The Context of Digitalized Spatial Practices in Metropolitan Areas and The Social Construction of Loneliness” [Digital Spaces and Loneliness] Dijitalleşme ve Yalnızlık 3. Uluslararası Yalnızlık Sempozyumu 10-11 Aralık 2021 s.136-151 (Tam Metin) Öz Endüstriyel, modern kentsel mekânların sınırlarının aşılması sonucunda ulaşılan metropol alanlar üretim ilişkileri bağlamında bilgi ve enformasyon teknolojileri üzerinde temellenmektedir. Kentsel alanın morfolojik olarak dönüşüme girdiği metropoller sosyo-mekânsal olarak geçmişin kent merkezlerinden farklı olarak ticaretin, kamusal etkileşimin ve kültürün dolaşıma girdiği alanlar olmaktan çıkmışlardır. Zaman ve mekân boyutunda hayatın akışının hızlandığı metropoller, sermayenin serbest dolaşımı ve yersiz yurtsuz imge akışlarıyla karakterize olmaktadır. Metropol alanlarda kapitalist sistem tarafından inşa edilen tüketici özne iki mekânsal deneyime sahiptir. Bir yandan kentsel dokuda bildik mekân imgesinin yok oluşunu niteleyen yer olmayan ya da yok mekânlarda gündelik hayatının bir kısmını geçirirken diğer yandan dijital teknolojilerin imkânlarıyla yaratılan sanal topoğrafyalarda öznelliği sistem eliyle kurgulanmaktadır. Bu bağlamda dönemin üretim ilişkilerinin bir ürünü olarak metaverse kavramı kendisinden önceki teknolojilerden çok daha fazla bir şekilde gerçek mekânsal pratiklerle etkileşim içerisindeki yeni bir dijital yaşam evreni ortaya koymaktadır. Böylelikle gerçek ve sanal mekânsal pratikler özellikle bu teknolojilere ulaşmanın daha kolay olduğu metropol alanlarda birbirlerine eklemlenirken toplumsal alanda kişilerarası ilişki formlarında çözülmeler, yabancılaşma ve yalnızlık duyumu artmaktadır. Bir sosyo-ekonomik ve kültürel dinamik olarak kapitalist sistem tarafından yapılandırılan dijital dünya ve metaverse kavramı, cemaat duygusunun özü olan bir zaman ve mekânla ilişkili olma halini yapısal olarak dönüştürmüştür. Fiziki olarak yer ile ilişkisi kopan mekân kavramı giderek uçucu bir hâl alırken içindeki insani ilişkileri de bulundukları sosyo-kültürel alanın yörüngesinin dışına sürüklemiştir. Bu çalışmada kapitalizmin üretim ilişkilerine koşut olarak şekil alan kentsel mekânların dijital teknolojilerle eklemlenmesi sonucunda ulaşılan ve geleceğin evreni olarak tanıtılan metaverse kavramı eleştirel bir paradigma içinde teorik olarak değerlendirilmektedir. Anahtar Kelimeler: Metropol Alanlar, Kapitalizm, Yalnızlık, Yabancılaşma, Sanal Cemaatler, Metaverse. Abstract The metropolitan areas that emerge as a result of exceeding the borders of industrial modern urban spaces are based on information technologies in the context of production relations. The metropolises, where the flow of life speeds up in terms of time and space, is characterized by the free movement of capital and the flow of abandoned images. The consumer subject that is constructed by the capitalist system in metropolitan areas has two spatial experiences. On the one hand, the consumer spends a part of his daily life in the spaces where there is no place or is non-existent, characterizing the disappearance of the usual space image in the urban fabric, and on the other hand, its subjectivity in the virtual topographies created using the facilities offered by digital technologies is built by the system. In this context, the concept of metaverse, as a product of the production relations of the time, introduces a new digital life universe that interacts with actual spatial practices much more than the technologies of the past. Accordingly, while real and virtual spatial practices are integrated with each other, especially in metropolitan areas where these technologies are accessed more easily, the sense of dissociation, alienation and loneliness increase in the forms of interpersonal relations in the social sphere. While the concept of space which has been physically disconnected from the actual place gets more and more volatile, it has also taken the human relations within it out of the orbit of their socio-cultural area. In this study, the concept of metaverse, which has emerged as a result of the integration of urban spaces formed in parallel with the production relations of capitalism into digital technologies and promoted as the universe of the future, is discussed theoretically as part of a critical paradigm. Keywords: Metropolitan Areas, Capitalism, Loneliness, Alienation, Virtual Communities, Metaverse.