The Inseparability of Discourse in the Interpretation of Religion and Politics (original) (raw)
Related papers
Siyasal Iletisim ve Din/ Political Communication and Religion
In spite of the influence of the religious thought on the political or social life, the studies that analyze the relation of religion with interpersonal, social and political communication in Turkey seem to be little if any. It is possible to relate this rarity to many reasons. Yet, the stance, which imprisons thought into specific areas, is also visible at academic environment. Both the unfounded allegations that state religion has nothing to do with communication and the forceful approach which estimates religion to be the core of all, do not correspond to the academic ethics. Nevertheless, the literature review regarding the religion and communication seems to be more accessible at “non-Turkish” sources. Along with those who relate religious behavior with violence and dogma, some other studies claim that religious feeling makes a communication to last in a more dignified way. Here it is possible to associate the tendency relating religion to violence, with the latest global “anti-religion” movements which mostly rooted at islamophobic perspective. Yet, using religion in political communication or handling it as a way of propaganda is more visible in Middle Eastern countries although rarely seen in Western ones as well. In this regard, this study aims to (a) present a literature review of religious communication, (b) highlight the religious patterns of communication, (c) tell about the political background of religious discourse (d) illustrate the reasons of increasing usage of religious doctrines in political communication and campaigning in Muslim societies and its reflection in the socio-political mirror. Keywords: Religion, Communication, Politics, Islam, Political Communication, Turkey
Paradigmatic Change in Geopolitical Discourse and Critical Discourse Analysis
lnternational Journal of Geography and Geography Education
Bu makale söylem kavramından hareketle jeopolitiğin yeniden kavramsallaştırılmasını tartışarak siyasi coğrafyada yaşanan bilimsel paradigma değişimini, buna bağlı olarak ortaya çıkan eleştirel jeopolitik yaklaşımını ve temel önermelerini açıklamayı amaçlamaktadır. Bununla birlikte çalışma, hem eleştirel jeopolitik hem de eleştirel söylem analizi perspektifinde ideoloji, iktidar ve söylem ilişkilerinin epistemolojik bağlamlarını değerlendirmektedir. Araştırma nitel analiz yaklaşımı ile betimsel ve parametrik olmayan bir süreç izleyerek eleştirel söylem analizinin temel varsayımlarının ve önermelerinin eleştirel jeopolitik ile ilişkisini inceleyerek eleştirel jeopolitiğin eleştirel söylem analizini metodolojik bir açıyla ele alma durumunu irdelemektedir. Bu bağlamda, bu çalışma, eleştirel söylem analizinin metodolojik bir yaklaşım olarak eleştirel jeopolitik araştırmaları için önemini bağlamları ile ortaya koymaktadır.
23-2, 2019
Mirrors for princes, in general, give advices to the rulers about the subtleties of political art. Another aim of these books is to define and explain the administration of the state and the duties of rulers based on experience. In consequence of this they reflect the practical ethics of the period in which they were written. As such, they resemble practical handbooks written for rulers. Another point regarding the mirrors for princes works in which the political understanding of the era can be observed is that they generally use sacred texts in order to prove the political legitimacy or invalidity of the power, as well as the rightfulness or the unlawfulness of the claims to the throne. Evidences from the Qurʾān and the ḥadīth literature was almost always used to support such advocated opinions. In fact, during the Middle Ages when religion and politics were considered coupled, it was unthinkable that religious elements should not be included in the works of state administration. The important point here is that the verses and ḥadīths were sometimes removed from their contexts and interpreted and explained in a way to support the ideology of the author or the ruler whom the author presented his work. In this study, we will try to reveal the subjects in which the verses and ḥadīths used in the mirrors for princes, which is a genre that has emerged within the Islamic culture and civilization. Thus, we aim to prepare a background for the future studies, which will focus on a specific verse or ḥadīth. Summary: The first political splits in Islamic history occurred immediately after the death of prophet Muḥammad. These differences were resolved by the agreement of the majority of Muslims on Abu Bakr's name. Until the second half of the rule of the third caliph ʿUthmān, Muslims came together around the unifying power of the idea of conquest. Nevertheless, substantially as a result of economically based problems the period of tranquility in Islamic society came to an end and was replaced by disputes. Disputes turned into conflict and ultimately seperation fused with the massacre of ʿUthmān in the capital Medina turned into a big fire with the Battles of the Camel and Ṣiffīn, the emergence of Khārijīs, the formation of the Shia and the deepening of the intellectual divisions after the all of these. Islamic history has witnessed a clash of different religious views and beliefs. along with deepening of intellectual disagreements as a result of political debates In the Islamic political thought, especially the first two centuries process was formed around the views of the jurists, muḥaddiths and theologians. The first sources used by those who tried to justify their opinion in the differences of opinion experienced during this period were the Qurʾān and ḥadīth literature which Muslims accepted as the determining factor in all their acts. The views based on the Qur'an and the hadiths, which are the two main sources of Islamic religion, had been used to influence the people, legitimize the actions and refute the claims of the opponents. On the other hand the sort who gave direction to political thought changed and political thought adhered a new path with Turks and Persians served as bureaucrats and soldiers and took an active position in the state. Especially Persians carried the culture of advice to Islamic thought, which is the product of both Greek and Hind civilization. Such books had brought in the İslamic society with translation movements began in the Umayyad period and peaked with the Bayt al-Ḥikma in the Abbasid period. Together with these books, the ideas of these civilizations on ideal state administration, politics and morality were recognized by Muslim scholars. These type of works, which are famous in terms of Islamic thought as mirrors for princes, have been written by Muslim scholars since the middle of the eighth century. Mirrors for princes are political, moral and religious content books that gives the rulers practical advice to maintain their power in accordance with the religious orders and prohibitions, and to the consent of Allāh’s who grant them this authority and people which appointed for their administration. Mirrors for princes are mostly theoretical books since they are mostly focused on what should be. In addition, since they are written for names that currently hold power, they are centered on how the rulers can maintain and increase their power and with which practices the state will maintain its existence for a longer period. The basic point of political thought and political interpretation are concepts and definitions. When the concept meaning of a word is mentioned, it is generally considered that there is a general definition. However, the concepts reflect the meaning that the user assigns to him in the context of his thoughts, perceptions, criticisms, explanations and analyzes. Concepts such as fair, honest, brave, hero, beautiful, rich, good and clean express what the person imposes on the meaning. In other words, everyone’s experience determines the content of the concept so far. The meaning of the concepts varies with the age and its user of that concept. Even concepts such as justice, merit and consultation can change meaning in different periods and geographies. The concepts, which are often used to facilitate understanding, are sometimes used to judge, to mold or mislead the interlocutor. In this context, it is imperative to enter the mind of the user in order to make concept analysis. In Islamic civilization, the principles of management are explained with concepts. The idiosyncrasies that Muslims expect from an ideal ruler are defined as justice, consultation, merit, trust and legitimacy and a broad corpus has been written about the concepts related to the administration, especially those mentioned. One type of this corpus is mirrors for princes. In Islamic history, there are many Mirrors for princes who are written in different time periods by names coming from different geographies and different backgrounds. Although the advice given in Mirrors for princes indicate a great similarity to each other, the preferred arguments and examples in the foundation of the counsel are different. While the persons in active politics mostly based their opinions on political arguments, scholars with scientific tradition supported their advices with religious arguments. Verses are the leading religious elements highlighted in Mirrors for princes. While explaining the concepts and emphasizing the importance of the advices, many verses have been exploited. Some verses are used only by one author, while some verses are the subject of their work by many authors. In the same way, ḥadīths and the sentences accepted as ḥadīths were also used to reinforce the emphasis and meaning. At this point, sometimes the context of the verses and ḥadīths were not taken care of. In this study, we aim to address the use of religious elements. In the literature, different opinions have emerged about who is ülü’l-emr and the limits of obedience to ülü’l-emr that used describe the names of senior executives and leaders of society. The reason for the difference is that each sect or religious school provides an interpretation on the basis of grounding its own views in explaining the verse. Justice is the most emphasized concept among the advices given to the rulers in mirrors for princes. Justice, which is shown as the most important feature of a sovereign, has been regarded as extremely important for the state to existences until the Doomsday. In addition, justice has been described as the most important condition for the maintenance of the state/sovereign authority. Consultation was important to make the right decision. Verses and ḥadīths were used in the explanations about the personal characteristics of the sovereign. Some features such as being compassionate, keeping promise, controlling anger, patience, honesty, blessing, extravagance, self-esteem, break a promise, revoke a promise and arrogance have become the subject of politics. When the mirrors for princes are considered as a whole, it is seen that religion and state are considered as inseparable twin brothers, taken one step further the understanding that accepts religion and the world as brothers especially is a product of the old Persian tradition. In this understanding, religion was accepted as the root and was given the duty of its patronage to political authority. It is seen that in the Mirrors for princes verses and ḥadīths hold a significant amount. As the reason for this can be said that along with religion takes place on the basis of morality, the authors of the Mirrors for princes, which put deep meanings on the relationship between religion and the state in the period that we are dealing with, consider both institutions to be complementary and integrative.
M. Mert ASLAN ‐ Muhammet ERBAY Öz Sosyolojik bir gerçeklik olarak din, insanlık tarihi ile yaşıt görülen olgu ve kurumlardan biridir. Evrensel ölçekte hem toplum hem de bireyler bazında yaşam biçimini belirleye‐ cek kadar en güçlü ve etkilidir. Bu bağlamda, dinin etkilemediği hiçbir kurum yoktur. Hiç kuşkusuz, siyaset kurumu dinin en fazla etkilediği alanlardan biridir. Nüfusunun çoğunluğu Türk kökenli olan Türkiye, çok sayıda farklı dinî ve etnik toplu‐ luğu da barındırmaktadır. Etnik açıdan Kürtler, Araplar, Çerkezler, Lazlar, Boşnaklar, dinî kimlik açısından ise Sünni, Alevi, Ermeni ve Yahudiler bunlardan sadece birkaçıdır. Resmî anlamda " Türk " üst kimliği altında toplanmış olan bu toplulukların her birinin belirli politik eğilim veya tutumları olmakla birlikte, bu makalede konu genel bir yakla‐ şımla ele alınarak Türk siyasal yaşamında din faktörünün etkisi irdelenmiştir. Din bütün kurumları etkilediği gibi, siyasal yaşamı da etkilemektedir. İslam dünyasında din‐politik tutum ilişkisini çözümlemeye yönelik olarak yapılmış alan araştırmalarına bakıldığında, dindarlığın daha koyu olduğu bölgelerde dindar parti veya adaylara ilginin daha yoğun olduğu görülmektedir. Türkiye, bu gerçeğin bir istisnası değildir. Bu çalışma, literatür taraması yöntemiyle yapılmıştır.
Siyasal İletişim ve Din: Birlikteliğin İmkânı
Mütefekkir, 2016
Dini öğretilerin siyasal ya da sosyal hayat üzerindeki belirgin etkisine rağmen, bu öğretilerin özellikle Türkiye’de, bireyler arası, toplumsal ve siyasal iletişim ile olan ilişkisine dair çalışmalar “yok” denecek kadar az görünmektedir. Bu yoksunluğu birçok sebebe bağlamak mümkündür. Ancak, güncel hayatta sıklıkla karşılaştığımız “düşünceyi belli alanlara hapsetme tavrı”yla akademik alanlarda da karşılaşabilmektedir. Bir yandan, “dinin söz konusu alana dair söyleyecek bir şeyin olmadığını” iddiaların net referanslara dayanmaması, diğer taraftan “dini” her konuda baskın gören yaklaşımın dikte edici tavrı, akademik etikle örtüşmemektedir. Oysa iletişim ve din alanına yönelik yaptığımız taramalarda yabancı kaynaklara ulaşmak daha kolay görünmektedir. Dini davranış biçimini; şiddet ve dogmayla ilişkilendirenlerin yanında, onu; bireyler arasındaki ilişkinin daha saygın yürümesini sağlayan temel unsurlardan olduğunu belirtenler de mevcuttur. Aslında dini; şiddetsel tavırla ilintilendirme eğiliminin, özellikle islamafobi başta olmak üzere, global ölçekte yayılan din karşıtlığı ile ilişkilendirmek mümkündür. Ne var ki, Batılı toplumlarda daha az görülse de, özellikle siyasal alanda “dini iletişim”in ya da “bir siyasal propaganda aracı olarak dini motiflerin” kullanılmasına Ortadoğu ülkelerinde daha sık karşılaşılmaktadır. Bu çerçevede, elinizdeki makale; (a) dini iletişime dair bir literatür sunmak, (b) iletişimin dinsel örüntülerini vurgulamak, (c) dini söylemin siyasal arka planını aktarmak ve (d) dini öğretilerin özellikle Müslüman toplumlardaki politik iletişim vazgeçilmez öğelerinden biri olarak kullanılmasının nedenlerini ve bunun sosyo-politik aynadaki yansımasını betimlemeyi amaçlamaktadır.
The Imamate As The Ground of Shiite Teo Political Discourse (Theory and Practice)
DergiPark (Istanbul University), 2019
Metin BOZAN* Öz Şia'da imamet, bir inanç esası olmasının yanı sıra bizzat günlük yaşama yansıyan bir politik söyleme sahiptir. Bu nedenle de ilgi odağı olmuştur. Söz konusu ilgi sadece tarihsel ve nazari bir inanış biçimi açısından değil; aksine günümüz İran siyasetinin teolojik arka planını oluşturması açısından da önemlidir. Zira günümüz İran siyasetinin teorik çerçevesinin imamet nazariyesi ile ilişkili olduğu bilinen bir husustur. Bu çalışmada Şii imamet nazariyesinin siyasi veçhesi ele alınacak; imamlara yüklenilen siyasi misyon ile bu misyonun imamların tarihsel gerçekliği ile ne derece uyumlu olduğu irdelenecektir.
CONCERNING TO THE CALIPHATE IN ISLAMIC POLITIC THOUGHT
Öz: İslam siyaset düşüncesinde en büyük uyuşmazlık hilafet konusunda olmuştur. Hz. Peygamber (sav) kendisinden sonra kimseyi halife olarak tayin etmemiş, yönetim konusunu Müslümanların ortak aklına havale etmiştir. Müslümanlar halife seçiminde değişik yöntemler uygulamışlardır. Seçim yöntemindeki değişkenlik, halifenin; şuranın yetkileri ve yetkilerin sınırları, hilafetin dinîliği ve Kureyşîliği gibi hususlar hilafet kurumunun başlıca tarihsel sorunları olarak karşımıza çıkmaktadır.
Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (ÇÜİFD), 2020
Kur’ân, İslâm’ın kutsal metni ve ilahi hitabın ete kemiğe bürünmüş halidir. İslâm kültür havzasında Resulullah’ın vefatından sonra başlayan Kur’ân’ı anlama çabaları tarih boyunca sürmüştür. Bu çabalar özünde, metinde var olduğu düşünülen ilahi emirleri, manaları bulup çıkarmaya yöneliktir. Ancak şurası da bir gerçektir ki her anlama çabası nihayetinde belli bir uzamda ve kültürel atmosferde gerçekleşmektedir. Anlam arayışının en önemli saiki siyasi / itikadi mücadelelerdir. Çünkü İslâm dünyasında siyasi olan şeyler itikadi, itikadi olan şeylerse siyasidir. Dolayısıyla geçmişten günümüze aktarılan her tefsir aslında metnin bize ulaşmasını engellemekte ve mana üzerindeki tortunun giderilme çabasını da beraberinde getirmektedir. Bu makale, dinin tamamlanması ile ilgili olarak temel referans kabul edilen bir ayetin (Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim ve sizin üzerinizdeki nimetimi tamamladım. Sizin için din olarak İslâm’ı seçtim. Mâide 5/3) yorumu ve bu yorumda etkili olan zihniy...