Od Nieprzekupnego do Franciszka "Franza" Maurera. Studium pragmatyzacji aparatu bezpieczeństwa (original) (raw)
Related papers
Postrzeganie Metody Naukowej W Naukach O Bezpieczeństwie
Bulletin of Lviv State University of Life Safetyі
Streszczenie: Istotą poznania naukowego jest opracowanie procedury postępowania badawczego, w celu osiągnięcia poprawnego wyniku, zgodnego z rzeczywistością badanych faktów, procesów, zjawisk lub systemów. Paradygmatem poznania naukowegow naukach o bezpieczeństwie jest metoda naukowa, której stosowanie założeń poznawczych pozwala zorganizować i przeprowadzić badania według rygorów naukowych i osiągnąć zweryfikowany wynik, który jest podstawą do tworzenia nowej lub zaktualizowanej wiedzy.Osiągnięcie w procesie poznania wiarygodnych wyników wynika z umiejętności krytycznego umysłowo-zmysłowego postrzegania badanej rzeczywistości, zidentyfikowanych problemów badawczych i weryfikowanych hipotez, co wymaga nie tylko krytycznego umysłu badacza, ale również właściwego doboru procedur postępowania naukowego oraz metod badawczych do poznania określonego przedmiotu. Prowadzenie badań wymaga od badacza, by posługiwał się paradygmatem poznania naukowego odróżniającym ten proces od nienaukowego ...
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka nr 1 (XXII), 2016
Oficyna Wydawnicza AFM, 2016
Wszystkie numery kwartalnika "Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka" są dostępne w wolnym dostępie (open access). Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych. Decyzja o opublikowaniu tekstu uzależniona jest od opinii redakcji i recenzentów. Redakcja zastrzega sobie prawo modyfikowania tytułów i skracania tekstów przeznaczonych do druku. Artykuły powinny być przesyłane w dwóch egzemplarzach wraz z wersją elektroniczną. Na zlecenie Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego www.ka.edu.pl
System kompetencji służb państwowych w zakresie bezpieczeństwa Polski — analiza i postulaty
PRZEGLĄD POLICYJNY
Autorzy artykułu przedstawiają szczegółowo zasadnicze aspekty kompetencyjne funkcjonujących w Polsce służb państwowych na przykładzie Straży Granicznej i Biura Ochrony Rządu. Dokonując ich analizy taktyczno-prawnej, starają się jednocześnie argumentować w kwestiach niewłaściwości obecnego ich funkcjonowania oraz wskazywać zmiany legislacyjne tworzące nowe rozwiązania kompetencyjne dla obecnych lub nowo utworzonych służb państwowych, wykonujących zadania ochronno-porządkowe w Polsce
2007
Część pierwsza: Strategia bezpieczeństwa Polski i Niemiec w kontekście nowych zagrożeń i wyzwań 33 Ryszard Zięba: Bezpieczeństwo międzynarodowe w pierwszej dekadzie XXI wieku w kontekście nowych wyzwań i zagrożeń 49 Marcin Lasoń: Polska strategia bezpieczeństwa narodowego na początku XXI wieku 65 Aleksandra Zięba: Strategia bezpieczeństwa Niemiec w pierwszej dekadzie XXI wieku Część druga: Polska i Niemcy w transatlantyckich i europejskich strukturach bezpieczeństwa 81 Mieczysław Stolarczyk: Polska i Niemcy wokół głównych kontrowersji w relacjach transatlantyckich w dziedzinie bezpieczeństwa na początku XXI wieku 107 Piotr Mickiewicz: Sojusz Północnoatlantycki w polskiej koncepcji oddziaływania międzynarodowego 121 Bogdan Koszel: Niemcy i Polska wobec Europejskiej Polityki Zagranicznej, Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej 139 Michał Chorośnicki: Implikacje zwalczania terroryzmu międzynarodowego w Europie dla Polski 151 Hans Martin Sieg: Otoczenie Polski i Niemiec w kontekście polityki bezpieczeństwa w XXI wieku 171 Adam Sokołowski: Współpraca wojskowa Polski, Niemiec i Danii w ramach NATO na przykładzie wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego w Szczecinie Krakowskie Studia Międzynarodowe Erhard Cziomer POLSKA I NIEMCY WOBEC WYZWAŃ BEZPIECZEŃSTWA MIĘDZYNARODOWEGO NA TLE EWOLUCJI WSPÓŁPRACY WZAJEMNEJ W PIERWSZEJ DEKADZIE XXI WIEKU
Henryk Nadrowski. Sacrum czasoprzestrzeni
Roczniki Teologiczne, 2015
Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaruje, że nie uznaje żadnego stylu za własny (KL 123), ale decyduje i "osądza, które z dzieł artystów zgadzają się z wiarą, pobożnością i tradycyjnymi zasadami oraz nadają się do użytku sakralnego" (KL 122). Kościół opiera się w tym względzie na opinii "wybitnych znawców" sztuki ujmowanej całościowo (por. KL 24; 46; 126). Z kolei Katechizm Kościoła katolickiego przypomina, że "sztuka nie jest celem samym w sobie, ale jest podporządkowana ostatecznemu celowi człowieka. Jej uprzywilejowaną częścią jest sztuka sakralna, której przeznaczeniem jest ukazywanie i uwielbienie tajemnicy Boga" (nr 2502). Konstytucja Gaudium et spes stwierdza, że "na swój sposób także literatura i sztuka mają wielkie znaczenia dla życia Kościoła". Są wyrazem naturalnych uzdolnień człowieka, ale także pomagają w poznaniu i doskonaleniu siebie oraz świata. Człowiek tworzy kulturę materialną i duchową oraz sztukę, w której także wyraża siebie i dąży do poznania prawdy i dobra. Żyje w świecie, w którym spotyka się z sacrum i profanum, ze sztuką religijną i sam tworzy także sztukę sakralną. Sztuka chrześcijańska związana jest z wiarą chrześcijańską i Kościołem. Jest ona nośnikiem treści religijnych, historycznych i zakorzeniona jest w historii zbawienia. Sobór Watykański II pozytywnie ocenia także "nowe formy sztuki, odpowiadające ludziom współczesnym stosownie do właściwości naturalnych różnych narodów i krajów. Niech doznają one przyjęcia w świątyniach (in sanctuario), jeśli podnoszą umysł ku Bogu przez stosowny rodzaj wyrazu, zgodny z wymogami liturgii. W ten sposób ujawnia się lepiej znajomość Boga, a głoszenie Ewangelii staje się dla umysłów ludzi zarozumialsze" (Gaudium es spes 62). Chrześcijańskie sacrum nie jest mieszkaniem Boga, ale miejscem, z którego się do Niego zwracamy. To, co się w tym miejscu dokonuje-modlitwa, adoracja, kontemplacja-czyni je sakralnym, poświęconym Bogu. Według kard. Gianfranco Ravasiego, przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, sztuka jest siostrą wiary, prowokuje zdziwienie, podprowadza do misterium, czasem także niepokoi. Sztuka